تشنگی امام حسین(ع) و همراهانش در کربلا
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
پس از هفتم محرم، وضعیت آب در خیمه‌های امام حسین(ع) چگونه بوده است؟
جایگاه
در منابع تاریخی، تشنگی کاروان امام حسین(ع) و منع آب از سوی دشمنان آنها از مسائل جدی آن رخداد برشمرده شده است.[۱]
عمر بن‌سعد به دستور ابن‌زیاد، آب را بر امام حسین(ع) و یارانش بست.[۲]
شمر بن ذی‌الجوشن، نامه ابن زیاد را به عمربن‌سعد رسانید که در این نامه آمده بود: ای پسر سعد! با رسیدن نامه، میان حسین و اصحابش و فرات، مانع شده ... چنان‌که با عثمان بن عفان چنین کردند.[۳]
براساس این دستور، عمر بن سعد، عمرو بن حجاج زبیدی را مأمور کرد تا آب فرات را بر حسین(ع) ببندد و پانصد سوار از جنگجویان را نیز تحت امر او قرار داد تا از آب، مراقبت کنند.[۴]
به دست آوردن آب
امام حسین(ع) به پشت خیمه‌های زنان رفت و به فاصله نوزده قدم، زمین را کند، آب گوارا و شیرینی پیدا شد، همگی آب نوشیدند و مشک‌ها را پر کرده، ذخیره نمودند؛ سپس آب فرورفته و دیگر اثری از آن دیده نشد.[۵]
امام در عصر تاسوعا دستور داد که آب برای خیمه‌ها بیاورند. حضرت عباس(ع) با سی نفر سوار و بیست و پنج نفر پیاده، بیست مشک را همراه برده و شبانه به سوی شریعه فرات رهسپار شدند. حضرت عباس پرچم را به دست نافع بن هلال جملی داد و به شریعه نزدیک شدند. در نهایت، پس از درگیری‌هایی، مشک آب به خیمه‌ها رسید.[۶]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ ابن اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۹۲؛ نیز: مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۲۱۷.
- ↑ مقتل ابی مخنف، مؤسسه امام خمینی، قم، ص۱۲۹.
- ↑ مقتل ابی مخنف، مؤسسه امام خمینی، قم، ص۱۲۹.
- ↑ مقتل خوارزمی، تحقیق علامه شیخ محمد سماوی، ج۱، ص۳۴۷، چاپ اول، مطبعه مهر، انتشارات انوار الهدی.
- ↑ مقتل خوارزمی، ج۱، ص۳۴۶.
- ↑ مقتل ابی مخنف، ص۱۲۹.