برخاستن هنگام شنیدن نام امام زمان(ع)
آیا حديثی در مورد دست گذاشتن بر سر و بلند شدن هنگام شنيدن نام حضرت مهدي(عليه السلام) نقل شده است؟
مرحوم خوئی از مراجع تقلید در پاسخ این سوال که آیا در خصوص دست گذاشتن بر سر و بلند شدن هنگام ذکر قائم(ع) روايتی وجود دارد؟ می‌نویسد در این باره روایتی پیدا نکردیم جز اینکه آمده است وقتی دعبل خزاعي نزد امام رضا(ع) شعر مفصلي درباره امامان معصوم(ع) خواند و یادی از حضرت مهدی(ع) کرد؛ امام دستش را بر سرش گذاشت و با تواضع بلند شد و برای فرجش دعا کرد.[۱]
علامه امینی در الغدیر آورده است وقتي دعبل خزاعي در حضور امام رضا(ع) شعر مفصلي درباره امامان معصوم(ع) خواند و در باره قیام امام عصر(ع) این بیت را خواند:
| خُرُوجُ إِمَامٍ لَا مَحَالَةَ خَارِجٌ | يَقُومُ عَلَى اسْمِ اللَّهِ وَ الْبَرَكَاتِ | |
به یقین امامي خروج مي‌كند و با نام خدا و بركات الهي قيام مي نمايد.
امام رضا(ع) به شدت گريست و به دعبل فرمود:
| « | اي دعبل خزاعي شعري كه درباره امام غائب بيان كردي چيزيست كه روح القدس به زبان تو انداخته است. | » |
سپس دست بر سر خود گذاشته و با تواضع بلند شد و براي فرج حضرت حجت(ع) دعا كرد.[۲]