دعای افتتاح

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۸ توسط Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها) (پاراگراف دوم با توجه به متن عربی آن در اقبال الاعمال اصلاح شد. سلسله سند سید بن طاوس در پاورقی آورده شد. از پاراگراف سوم سخن علامه مجلسی حذف شد چون در زاد المعاد به اصل سند اشاره نکرده است و در متن روایت هم نیامده است که امام به شیعیان نوشته است این دعا را بخوانید.)
سؤال

دعای افتتاح از کیست؟

دعای افتتاح از امام زمان(ع) توسط محمد بن عثمان، نایب دوم امام در دوران غیبت صغری نقل شده است.

سید بن طاووس از عالمان شیعه در قرن هفتم هجری دعای افتتاح را با سلسله سند[۱] از محمد بن عثمان نایب دوم امام زمان نقل کرده است. این دعا از جمله دعاهای دفتری است که محمد بن عثمان آن را به برادرزاده خود داده است. در هر شب ماه رمضان این دعا خوانده شود؛ چرا که در این ماه ملائکه دعاها را می‌شنوند و برای دعا کننده استغفار می‌کنند.»[۲]

همچنین دعای افتتاح را شیخ طوسی در مصباح المتهجد،[۳] کفعمی در المصباح،[۴] و البلد الامین،[۵] مجلسی در زاد المعاد[۶] و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان،[۷] نقل کرده‌اند.

دعای افتتاح شامل مطالبی درباره خداشناسی، لزوم خوف و رجاء، توفیق عبادت، حکمت تأخیر استجابت دعا و ارزش مناجات با خدا است. بند آخر این دعا به اظهار علاقه به دولت اسلامی در پرتو ظهور امام مهدی(ع)، بیان هدف حکومت اسلامی و وظیفه شیعیان در قبال آن پرداخته است.


منابع

  1. سید بن طاوس از محمد بن ابی قرّه از ابو الغنائم محمد بن محمد بن محمد بن عبد الله الحسنی از ابو عمرو محمد بن محمد بن نصر السکونی از ابابکر احمد بن محمد بن عثمان البغدادی از عموی خود ابو جعفر محمد بن عثمان نایب دوم امام زمان(ع) از امام زمان(ع).
  2. ابن طاووس، على بن موسى، إقبال الأعمال، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، 1409ق، ج1، ص58.
  3. شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت، موسسه الاعلمی، ۱۴۱۸ق/۱۹۹۸م، ص۴۰۴-۴۰۲.
  4. کفعمی، ابراهیم بن علی عاملی، المصباح فی الادعیه و الصلوات و الزایارات، بیروت، موسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۴ق/۱۹۹۴م، ص۷۷۳-۷۷۰
  5. کفعمی، ابراهیم بن علی عاملی، البلد الامین و الدرع الحصین، بیروت، موسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ق/۱۹۹۷م، ص۲۷۴-۲۷۱
  6. مجلسی، محمدباقر، زادالمعاد، بیروت، چاپ علاءالدین اعلمی، ۱۴۲۳ق/۲۰۰۳م، ص۸۹-۸۶
  7. قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، تهران، مرکز نشر فرهنگی رجاء، ۱۳۶۹ش، ص۳۲۱.