سند روایت رابطه گوش دادن به موسیقی و بی غیرتی

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۷ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۷ توسط 127.0.0.1 (بحث) (جایگزینی متن - ' | ارجاعات =' به ' | ارجاعات = | بازبینی نویسنده = ')
سؤال

آیا روایتی از حضرت علی(ع) وجود دارد که اگر کسی ۴۰ روز موسیقی لهو و لعب گوش کند بی غیرت می‌شود؟ سند آن را ذکر کنید؟


حدیثی از امام صادق(ع) وجود دارد که شیخ کلینی در کتاب اصول کافی چنین نقل می‌کند: «عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ جَرِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: إِنَّ شَيْطَاناً يُقَالُ لَهُ اَلْقَفَنْدَرُ إِذَا ضُرِبَ فِي مَنْزِلِ رَجُلٍ أَرْبَعِينَ يَوْماً بِالْبَرْبَطِ وَ دَخَلَ عَلَيْهِ اَلرِّجَالُ وَضَعَ ذَلِكَ اَلشَّيْطَانُ كُلَّ عُضْوٍ مِنْهُ عَلَى مِثْلِهِ مِنْ صَاحِبِ اَلْبَيْتِ ثُمَّ نَفَخَ فِيهِ نَفْخَةً فَلاَ يَغَارُ بَعْدَهَا حَتَّى تُؤْتَى نِسَاؤُهُ فَلاَ يَغَارُ.؛ عده‌ای از اصحاب ما از احمد بن محمد بن خالد از عثمان بن عیسی از اسحاق بن جریر نقل می‌کنند که گفته: شنیدم از امام صادق(ع)می‌فرمود: وقتی که در منزل شخصی چهل روز به بربط (نوعی از آلات موسیقی) نواخته شود و مردان اجنبی در آن جا وارد شوند شیطانی به اسم قَفَندر تمام اعضای بدن خود را بر اعضای بدن صاحب خانه قرار می‌دهد، سپس بر صاحب خانه می‌دمد که در نتیجه آن شخص پس از آن غیرت به کار نمی‌برد حتی اگر به زنش هم تجاوز شود در او اثری نمی‌کند.»[۱]

در بررسی سند این حدیث احمد بن محمد بن خالد برقی[۲] و اسحاق بن جریر[۳] وجود دارند که هر دو مورد وثوق و اطمینان هستند. اما عثمان بن عیسی؛ درباره وی بحث و گفتگو زیاد شده که آیا مورد اطمینان است یا خیر؟ با مراجعه به کتاب‌های رجال می‌بینیم که در کتاب‌های رجالی کسی عثمان بن عیسی را توثیق نکرده و همه قائلند به این که ایشان یکی از بزرگان فرقه واقفی بوده[۴] و بعدها از آن فرقه روی گردان شد،[۵] از این رو وجود چنین شخص مجهول‌الحال در بین اسناد، این حدیث را از اعتبار می‌اندازد.

اما روایتی از امام علی(ع) با این مضمون وجود ندارد. درباره توضیح و تفسیر محتوای روایت نیزز بیان داشته‌اند که باید مراقب اثرات وضعی اعمال بود و هر عملی عکس‌العمل خو را به دنبال دارد.


منابع

  1. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، دارالکتب اسلامیه، آخوندی، چاپ سوم، ۱۳۶۷، ج۵ُ ص۵۳۶ و ج۶، ص۴۳۳، ح۱۴؛ حرّ عاملی، وسائل الشیعه، مؤسسه آل‌البیت، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۱۷، ص۳۱۲، ح۲۲۶۲۶، از کتاب کافی نقل نموده است.
  2. رجال نجاشی، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۷ق، ش۱۸۲، ص۷۶.
  3. همان، ش۱۷۰، ص۷۱.
  4. گروهی که در امام موسی بن جعفر(ع) توقف کردند و امامت امام رضا(ع) را نپذیرفتند.
  5. رجال نجاشی، همان، ش۸۱۷، ص۳۰۰.