آیه سخره
در مورد آيه ی سخره در سوره ی اعراف توضيح فرمائيد.
در روايات اسلامي، آيه ی ۵۴ سوره ی اعراف به آيه سُخره معروف است و به نظر ميرسد اين اصطلاح از كلمه ی «مسخرات» گرفته شده است كه ميگويد خورشيد، ماه و ستارگان در تسخير امر الهي هستند و در اين جا فقط به يك روايت اشاره ميكنيم: امام صادق عليه السلام وقتي به آسمان نگاه ميكرد، اين آيه را ميخواند: ﴿ان الله في خلق السموات والارض واختلاف الليل والنهار لايات لاولي الالباب﴾[۱] و سپس آيه ی سخره را ميخواند. يعني ﴿ان ربكم الله الذي خلق السموات و..﴾ تا آخر آيه ۵۴ سوره ی اعراف و پس از آن دعا ميكردند.[۲]
خداوند متعال در آيه ی سخره، يعني آیه ی ۵۴ سوره ی اعراف ميفرمايد: پروردگار شما خداوندي است كه آسمانها و زمين را در شش روز [شش ايام] آفريد: سپس به تدبير جهان هستي پرداخت، با پرده تاريك شب، روز را ميپوشاند و روز به سرعت در حركت است و شب را طلب ميكند و خورشيد و ماه و ستارگان را آفريد، در حالي كه در تسخير فرمان او هستند، آگاه باشيد كه آفرينش و تدبير جهان براي خدا [ و تحت فرمان] اوست، پر بركت است خداوندي كه پروردگار جهانيان است.
اين آيه در واقع جوابي است براي بت پرستان كه تصور ميكردند بتها شفاعت شان خواهند كرد و آيات الهي و انبياء را تكذيب ميكردند كه قبل از اين آيه، به آن اشاره شده است و خداوند مي خواهد برساند كه همه ی امور جهان و آخرت در زير سيطره اوست و همه را خداوند مسخر كرده است و اگر شفيعي بايد باشد. آن شفيع كسي است كه جهان در تسخير اوست نه بتهاي ساخته دست بشري كه هيچ تحركي ندارند و خداوند براي شخصيت دادن به انسان نعمتها را به او يادآوري ميكند و يكي از آن نعمتها اين است كه خورشيد، ماه و ستارگان به امر الهي در خدمت انسانها ميباشند و خداوند اين ها را مسخر كرده تا به مردم سود برساند.[۳]
بنابراين، بايد دلها به خدا متوجه شود كه اگر بشر خدا را بشناسد به سلامت و سعادت ابدي ميرسد و شناخت خدا تفكر در آيات او كه در آسمان و زمين پراكنده است، ميسر ميشود. اوست كه آسمان و زمين را آفريد و دانش بشر هرچه فراتر رود، نشانههاي عظمت و قدرت را بيشتر خواهد ديد. اوست كه اولين بار هستي را بيافريد و امور آن به گونهاي مستمر در دست قدرت خويش قرار داد، اوست صاحب قدرتي گسترده و اوست پديد آورنده رشد دهندهي مخلوقات و اوست پروردگار جهانيان.