تعداد شهیدان واقعه کربلا

نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۸ توسط Meysamhasani (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار، اصلاح ارقام)


سؤال

شهدای کربلا چند نفر بودند؟

تعداد دقیق شهداء کربلا، مشخص نمی‌باشد و از ۷۲ نفر تا ۲۲۸ نفر ذکر شده است.


درگاه‌ها
امام حسین.png


گزارش آثار کهن و متأخرین

گزارش‌ها درباره تعداد کل شهیدان کربلا متفاوت است:

  • مشهورترین گزارش در این باره هفتاد و دو نفر است.[۱][۲][۳][۴] شیخ مفید تعداد سرهای جداشده شهدای کربلا را به جز امام حسین(ع) که به کوفه فرستاده شدند، ۷۲ نفر ذکر کرده است.[۵]
  • فضیل بن زبیر (از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق(ع)، آمار شهدا را از آغاز تا پایان نهضت با احتساب مجروحانی که بعد شهید شدند ۱۰۶ نفر نوشته است.[۶]
  • ابومخنف به نقل از زحر بن قیس آمار شهدا را به جز امام حسین(ع) ۷۸ نفر گفته است.[۷][۸] اما مورخان دیگر با استناد به گزارش زحر، آمار شهدا را ۳۲نفر،[۹] ۷۰نفر،[۱۰] ۷۷نفر،[۱۱] ۸۲نفر[۱۲]و ۸۸نفر[۱۳] نوشته‌اند.
  • بلخی، مسعودی و مقدسی تعداد شهدا را ۸۷ نفر نگاشتند.[۱۴][۱۵]
  • مستوفی تعداد شهدا را ۱۴۱ نفر نگاشته است.[۱۶]

تصحیف در قول اعثم

با توجه به آنکه در گزارش خوارزمی که هم گزارش ابن اعثم است، به جای «ثلاثین_سی نفر»، «ثمانین_هشتاد نفر» آمده است.[۱۷] به نظر می‌رسد واژه «ثلاثین» در گزارش ابن اعثم، تصحیف «ثمانین» است؛ به ویژه اینکه این آمار ۳۲ نفری به هیچ رو با آمارهای دیگر سازگاری ندارد.[۱۸]

گزارش آثار معاصرین

محققان معاصر نیز با بررسی و تحلیل منابع کهن و جدید و حتی گاهی منابع غیرمعتبر، به آمارهای متفاوتی رسیدند:

  • سید محسن امین اسامی شهدای نهضت عاشورا را از آغاز تا پایان ۱۳۹ نفر دانسته است.[۱۹]
  • محمدمهدی شمس‌الدین پس از بحثی تحلیلی در این باره، تعداد شهدای کربلا را کمی بیش از ۱۰۰ نفر دانسته است.[۲۰]
  • ذبیح‌الله محلاتی این آمار رو (از آغاز تا پایان نهضت، وحتی با احتساب عبدالله بن عفیف ازدی که در زمان حضور اسرا در کوفه شهید شد) تا ۲۲۸ نفر رسانده است.[۲۱]
  • نویسندگان کتاب مقتل جامع سیدالشهداء نیز قول ۷۲نفر را پذیرفته‌اند، با این بیان که:

با توجه به قدمت و شهرت قول ۷۲ نفر و تطابق آن با آمار یاران امام در روز عاشوراء، این قول پذیرفتنی‌تر از اقوال دیگر می‌نماید.[۲۲]

  • دانشنامه امام حسین(ع) آمار شهیدان کربلا را ۱۵۵ نفر دانسته است و اینگونه بیان کرده است که:

افزون بر اساس اسامی یاد شده، افراد دیگری نیز جزو شهدای کربلا گزارش شده‌اند که به دلیل معتبر نبودن منابع گزارش‌ها، از ذکرآن‌ها صرف نظر می‌کنیم.[۲۳]


منابع

  1. طبری، ابوجعفر محمدبن‌جریر. تاریخ الأمم و الملوک. ج. ۵. بیروت: روائع التراث العربی. ص. ۴۵۵.
  2. البلاذری، أحمد بن یحیی (۱۴۱۷). انساب الاشراف. ج. ۳. بیروت: دارالفکر. ص. ۴۱۱.
  3. طبرسی، ابومنصور احمدبن‌علی (۱۴۰۶). تاج الموالید. قم: مکتبة آیةالله العظمی مرعشی نجفی. ص. ۳۱.
  4. خوارزمی، موفق‌بن‌احمد مکی (۱۳۶۷). مقتل الحسین. ج. ۲. نجف: مطبعة الزهراء. ص. ۴۴.
  5. مفید، محمد بن محمد (۱۴۱۳). الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد. ج. ۲. قم: مؤسسة آل البیت(ع). ص. ۱۱۳.
  6. بن زبیر، فضیل (۱۴۰۶). «تسمیة من قتل مع الحسین». فصلنامه تراثنا. سال‌اول (۲): ۱۴۹–۱۵۶.
  7. طبری، ابوجعفر محمدبن‌جریر. تاریخ الأمم و الملوک. ج. ۵. بیروت: روائع التراث العربی. ص. ۴۵۹.
  8. مفید، محمد بن محمد (۱۴۱۳). الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد. ج. ۲. قم: مؤسسة آل البیت(ع). ص. ۱۱۸.
  9. ابن‌اعثم، ابومحمد احمدبن‌اعثم (۱۳۷۲). الفتوح. ج. ۵. تهران: آموزش و پرورش انقلاب اسلامی. ص. ۱۲۷.
  10. یوسف‌بن‌قزغلی بغدادی، سبط‌بن‌جوزی (۱۴۲۶). تذکرة الخواص. قم: المجمع العالمی لاهل البیت. ص. ۲۶۰.
  11. احمدبن‌محمد، ابن‌عبدربه اندلسی. العقد الفرید. ج. ۴. بیروت: دار احیاء التراث العربی. ص. ۳۵۷.
  12. خوارزمی، موفق‌بن‌احمد مکی (۱۳۶۷). مقتل الحسین. ج. ۲. نجف: مطبعة الزهراء. ص. ۶۲.
  13. ابن‌سعد، محمد (۱۴۰۸). «ترجمة الحسین و مقتله من کتاب الطبقات الکبیر لابن سعد». فصلنامه تراثنا. سال سوم (۱۰): ۱۹۰.
  14. مسعودی، ابوالحسن علی‌بن‌الحسین (۱۳۸۴). مروج الذهب و معادن الجوهر. ج. ۳. قاهره: السعادة. ص. ۷۱.
  15. مقدسی، مطهربن‌طاهر. البدء و التاریخ. ج. ۶. مکتبة الثقافة الدینیة. ص. ۱۱.
  16. مستوفی، حمدالله (۱۳۶۴). تاریخ گزیده. تهران: امیرکبیر. ص. ۲۶۵.
  17. خوارزمی، موفق‌بن‌احمد مکی (۱۳۶۷). مقتل الحسین. ج. ۲. نجف: مطبعة الزهراء. ص. ۶۲.
  18. گروهی از تاریخ پژوهان، زیر نظر مهدی پیشوائی (۱۳۹۱). تاریخ قیام و مقتل جامع سید الشهداء. ج. ۲. قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی. ص. ۴۸۴.
  19. امین، سیدمحسن (۱۴۰۳). اعیان الشیعة. ج. ۱. بیروت: دارالتعارف للمطبوعات. صص. ۶۱۰-۶۱۲.
  20. شمس‌الدین، محمدمهدی (۱۳۶۴). انصارالحسین(ع) [ناصرهاشم‌زاده]. تهران: امیرکبیر. ص. ۵۷.
  21. محلاتی، ذبیح‌الله. فرسان الهیجاء. ج. ۲. تهران. ص. ۱۵۴.
  22. گروهی از تاریخ پژوهان، زیر نظر مهدی پیشوائی (۱۳۹۱). تاریخ قیام و مقتل جامع سید الشهداء. ج. ۲. قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی. ص. ۴۸۵.
  23. محمدی ری‌شهری، محمد (۱۳۹۲). دانشنامه امام حسین(ع). ج. ۷. قم: موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث. صص. ۲۸۱-۲۹۱.