حدیث حریص‌تر شدن انسان بر آنچه منع می‌شود

نسخهٔ تاریخ ‏۳۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۱ توسط Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>')
سؤال
آیا این حرف درست است که اگر انسان از چیزی منع شود، نسبت به آن حریص‌تر می‌شود؟


حدیث حریص‌تر شدن شدن بر انجام دادن آنچه از آن منع شده است، در کتاب‌های اهل سنت از رسول خدا(ص) نقل شده است. خود اهل سنت اعتراف دارند که سند این حدیث ضعیف است. حدیث در کتاب‌های معتبر حدیثی شیعه نیامده است.

متن روایت

روایتی در کتاب‌های اهل سنت آمده است که رسول اکرم(ص) فرمود:

بررسی سند روایت

حدیث حریص‌تر شدن انسان بر آنچه منع شده است، در کتاب‌های اهل سنت آمده است. این حدیث را سیوطی اولین بار در کتاب جامع الصغیر آورده است.[۲]

عجلونی از علمای اهل سنت گفته است این حدیث را طبرانی نقل کرده است و در طریق او فردی به نام دیلمی وجود دارد که ضعیف است. علاوه بر ضعیف بودن راوی، سند حدیث مرفوعه نیز می‌باشد.[۳]

علمای دیگری از اهل سنت هم سند روایت را ضعیف دانسته‌اند.[۴]

روایت حریص‌تر شدن انسان بر آنچه منع شده است، در کتب روایی معتبر شیعه نیامده است. روایات دیگر هم به این مضمون نقل شده که یا سندی برای آنها ذکر نشده است یا اینکه سند آنها ضعیف می‌باشد.[۵]

منع شدن از عملی اگر باعث بیشتر شدن مشکلات و حریص شدن انسان‌ها بر انجام آن عمل باشد، هزاران قانون مدنی، حقوقی، اجتماعی، تابلوهای ممنوعیت راهنمایی رانندگی و … نه تنها بازدارنده نخواهند شد و بلکه با استناد به اینگونه روایات چون باعث بیشتر شدن جرم می‌شوند، باید حذف شوند. عمل به اینگونه روایات به معنای بیهوده بودن دستورات الهی و اجتماعی خواهد شد زیرا خود این دستورات باعث زیادتر شدن گناهان خواهد شد.

منابع

  1. سیوطی، جلال الدین، جامع الصغیر، بیروت، دار الفکر للطباعة والنشر والتوزیع، چاپ اول، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱م، ج۱، ص۳۳۱.
  2. سیوطی، جلال الدین، جامع الصغیر، بیروت، دار الفکر للطباعة والنشر والتوزیع، چاپ اول، ۱۴۰۱ق/ ۱۹۸۱م، ج۱، ص۳۳۱.
  3. عجلونی جراحی، اسماعیل، کشف الخفاء و مزیل الالباس، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق/ ۱۹۸۸م، ج۱، ص۲۲۱.
  4. فتنی عاملی، محمد طاهر، تذکره الموضوعات، بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا، ص۱۷۲. المناوی، عبد الرؤوف، فیض القدیر فی شرح الجامع الصغیر، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۵ق/ ۱۹۹۴م، ج۲، ص۵۱۸.
  5. شهید ثانی، منیه المرید، قم، دارالعلم، ۱۴۱۹ق، ص۱۹۱. نمازی، علی، مستدرک سفینه البحار، ج۷، ص۳۶۶.