کشته‌ اشک

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۱۴ توسط Rahmani (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
سؤال

این که در زیارت اربعین می‌خوانیم ای کشته شده اشک یعنی چه؟

از مقدس‌ترین و با فضیلت‌ترین زیارت‌هایی که در فرهنگ دینی وارد شده‌است، زیارت قبر ابا عبدالله الحسین (ع) می‌باشد و برای زیارت هیچ امامی به این اندازه سفارش نشده به طوری که ترک آن برای شیعه ای که توان زیارت را دارد امری ناپسند شمرده شده و به نوعی لازم است چنانچه امام صادق (ع) فرمودند:

زیارت حسین بن علی ـ علیهما السلام ـ بر هر کس که او را از سوی خداوند «امام» می‌داند واجب است.[۱]

زیارت یکی از راه‌های یاد و احیای اهداف امام حسین (ع) و الگو قرار دادن تفکرات ناب آن حضرت است و زیارت اربعین یعنی چهلمین روز شهادت آن حضرت و روز بیستم صفر یکی از با فضیلت‌ترین زیارت هاست و امام حسن عسکری (ع) خواندن زیارت اربعین را یکی از علامت‌های مؤمن می‌شمارند.[۲]

در فرازی از این وصیت چنین آمده‌است: «وصل علی الحسین المظلوم، الشهید الرشید، قتیل العبرات و …»[۳] «و درود فرست بر حسین مظلوم، شهید رشید، کشته شده اشکها و…

«العبرات» از عبره است یعنی گریه ای که از سینه بیرون آید و کنایه از کسی است که با یادآوری مطلب یا شخصی بغض گلویش را می‌گیرد و چشمانش اشک آلود می‌شود و مراد از این که امام حسین (ع) کشته شده اشک هاست به این است که هر کس امام حسین (ع) و واقعه عاشورا را یاد کند، چشمانش اشک آلود می‌گردد. شهیدی که هم یادش گریه آور است و هم اشک ریختن در سوگ او ثواب دارد و موجب احیای اهداف عاشورا می‌شود و امامان (ع) نیز توصیه فراوان بر عزاداری و گریستن بر مصیبت‌های آن حضرت داشته‌اند. امام حسین (ع) می‌فرمایند: من کشته شده اشک‌هایم.[۴] و باز فرمود: من کشته شده اشکم و هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر آن که گریه کرده و بغض گلویش را بگیرد و اشک در چشمانش می‌آید.[۵] و امام صادق (ع) فرمود: کشته اشک یعنی هیچ مؤمنی او را یاد نمی‌کند مگر گریه کند.[۶]

بنابراین مراد از کشته شده اشک‌ها یعنی امام حسین (ع) به خاطر اهداف بزرگ و متعالی که داشتند و عده ای نگذاشتند این اهداف در جامعه عملی شود و آن حضرت را شهید کردند بر ملت‌های آزاده چنان این غم و اندوه سنگین است که هماره بر آن حضرت اشک می‌ریزند و حسین (ع) کشته شده‌ای است که اشک‌ها در یاد او سرازیر است.


معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

  1. نفس المهموم، شیخ عباس قمی، ترجمه علامه شعرانی.
  2. لهوف، سید ابن طاوس، ترجمه عقیقی بخشایشی.
  3. عاشورا مکتب انتظار، دکتر علی هراتیان.
  4. حماسه حسینی، شهید مطهری.


منابع

  1. ابن قولویه، جعفر، کامل الزیارات، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، اول، ۱۴۱۷هـ. ق، ص۲۳۶.
  2. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، دوم، ۱۴۰۳هـ. ق، ج۹۸, ص۳۲۹.
  3. ابن طاوس، رضی الدین، اقبال الاعمال، بی جا، مکتب الاعلام الاسلامی، اول، ۱۴۱۶ هـ. ق، ج۳, ص۳۴۲.
  4. قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، بی جا، هجرت، ج۱, ص۵۳۸.
  5. شیخ صدوق، الامالی، قم، مؤسسه بعثت، اول، ۱۴۱۷ هـ. ق، ص۲۰۰.
  6. نوری، حسین، مستدرک الوسائل، قم، ال البیت، دوم، ۱۴۰۸هـ. ق، ج۱۰, ص۳۱۸.