الشموس الطالعه: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|واژه‌ها}} | {{درگاه|واژه‌ها}} | ||
«أَيْنَ الشَّمُوسُ الطَّالِعَةُ؛ کجایند خورشید‌های تابان» تعبیری در دعای ندبه است.<ref> | «أَيْنَ الشَّمُوسُ الطَّالِعَةُ؛ کجایند خورشید‌های تابان» تعبیری در [[دعای ندبه]] است. | ||
<ref>ابن مشهدى، محمد بن جعفر، المزار الكبير، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ اول، ۱۴۱۹ق، ص۵۷۸.</ref> | |||
<ref>ابن طاووس، على بن موسى، إقبال الأعمال، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۹۷.</ref> | |||
محققان با توجه به خطاب‌ها و عبارات قبل، این تعبیر را در مورد مجموعه ائمه معصوم و [[امام زمان(ع) در احادیث پیامبر(ص)|امام زمان(ع)]] دانسته‌اند. این فقره از دعا، خطاب عمومی به همه امامان(ع) دارد و به‌صورت جمع مورد خطاب قرار گرفته شده است. | |||
استفاده از تعبیر «شمس؛ خورشید» در روایات برای پیامبر و ائمه نقل شده است؛ پیامبر در روایتی | استفاده از تعبیر «شمس؛ خورشید» در روایات برای پیامبر و ائمه نقل شده است؛ پیامبر خدا(ص) در روایتی از خود با تعبیر خورشید یاد کرده است. | ||
<ref>ابن بابويه، محمد بن على، معاني الأخبار - قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۱۱۴.</ref> | |||
<ref>خزاز رازى، على بن محمد، كفايه الأثر في النصّ على الأئمه الإثني عشر، قم، بیدار، ۱۴۰۱ق، ص۴۱.</ref> | |||
<ref>شرحی بر دعای ندبه، ص۲۰۰–۲۰۲.</ref> | |||
[[امام علی(ع)]] نیز امام را خورشید درخشان بر بندگان دانسته که کسی توانایی چشم دوختن یا دست رساندن به مقام او را ندارد. | |||
از [[امام موسی بن جعفر(ع)]] روایت شده که فرمود: {{متن عربی|همانا امام در زمین به منزله ماه در آسمان است و او بر همه اشیا آگاه است.}}<ref>مهدوی، مهدی، امید منتظران مهدی (عج) دعای ندبه از دیدگاه معصومین(ع)، تهران، دانش هوشیار، چاپ اول، ۱۳۸۱، ص۱۴۳.</ref> [[شیخ صدوق]] روایتی را نقل می‌کند که پیامبر در خطاب به [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]، او را زینت آسمان‌ها و زمین‌ها دانست.<ref>واعظ موسوی، سید علی اکبر، شرح دعای ندبه از کتاب و سنت، تهران، بی نا، چاپ اول، ۱۳۶۳، ص۱۹۹.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۲۷
سؤال
تعبیر الشموس الطالعه در مورد چه افرادی است؟
درگاه‌ها
«أَيْنَ الشَّمُوسُ الطَّالِعَةُ؛ کجایند خورشید‌های تابان» تعبیری در دعای ندبه است. [۱] [۲] محققان با توجه به خطاب‌ها و عبارات قبل، این تعبیر را در مورد مجموعه ائمه معصوم و امام زمان(ع) دانسته‌اند. این فقره از دعا، خطاب عمومی به همه امامان(ع) دارد و به‌صورت جمع مورد خطاب قرار گرفته شده است.
استفاده از تعبیر «شمس؛ خورشید» در روایات برای پیامبر و ائمه نقل شده است؛ پیامبر خدا(ص) در روایتی از خود با تعبیر خورشید یاد کرده است. [۳] [۴] [۵] امام علی(ع) نیز امام را خورشید درخشان بر بندگان دانسته که کسی توانایی چشم دوختن یا دست رساندن به مقام او را ندارد. از امام موسی بن جعفر(ع) روایت شده که فرمود: «همانا امام در زمین به منزله ماه در آسمان است و او بر همه اشیا آگاه است.»[۶] شیخ صدوق روایتی را نقل می‌کند که پیامبر در خطاب به امام حسین(ع)، او را زینت آسمان‌ها و زمین‌ها دانست.[۷]
منابع
- ↑ ابن مشهدى، محمد بن جعفر، المزار الكبير، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ اول، ۱۴۱۹ق، ص۵۷۸.
- ↑ ابن طاووس، على بن موسى، إقبال الأعمال، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۹۷.
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، معاني الأخبار - قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۱۱۴.
- ↑ خزاز رازى، على بن محمد، كفايه الأثر في النصّ على الأئمه الإثني عشر، قم، بیدار، ۱۴۰۱ق، ص۴۱.
- ↑ شرحی بر دعای ندبه، ص۲۰۰–۲۰۲.
- ↑ مهدوی، مهدی، امید منتظران مهدی (عج) دعای ندبه از دیدگاه معصومین(ع)، تهران، دانش هوشیار، چاپ اول، ۱۳۸۱، ص۱۴۳.
- ↑ واعظ موسوی، سید علی اکبر، شرح دعای ندبه از کتاب و سنت، تهران، بی نا، چاپ اول، ۱۳۶۳، ص۱۹۹.