روایت «انی لا اری الموت الا السعادة»: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|کاربر=Shamloo }} | |||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۵۶
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
سؤال
از کجا گفته شده که امام زمان(ع) همیشه برای مصیبت جدش امام حسین(ع) گریه می‌کند؟
درگاه‌ها
إنّی لا أرَی المَوتَ إلّا سَعادَةً، به‌معنای «من مرگ را جز سعادت نمی‌بینم»، سخنی است از امام حسین(ع) که در آن مرگ با عزت در راه مقابله با ظلم را بر زندگی با ذلت در سایه ظالمان ترجیح داده است.[۱] این سخن امام حسین(ع)، در روز دوم محرم سال ۶۱ق، ساعاتی پس از ورود کاروان امام حسین(ع)، به سرزمین کربلا در ضمن خطبه‌ای برای یاران و خانواده‌اش، گفته شده است.[۲]