«کعبه» اولین خانه ساخته شده برای عبادت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (←بنای کعبه) |
جز (اصلاح و تکمیل پاورقی ها) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== بنای کعبه == | == بنای کعبه == | ||
روایات بسیاری، تاریخ بنای کعبه را پیش از [[ابراهیم(ع)]]، در دوره [[آدم(ع)]]<ref>امام، «کعبه و بررسی تاریخ بنای آن در قرآن»، ص۶۰.</ref> و حتی قبل از خلقتِ حضرت آدم و همزمان با آفرینش زمین دانسته‌اند.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۴۱.</ref> مشهور عالمان شیعه نیز بنای کعبه را پیش از حضرت ابراهیم دانسته‌اند.<ref>امام، «کعبه و بررسی تاریخ بنای آن در قرآن»، ص۶۱.</ref> این بنا تا زمان [[طوفان حضرت نوح]] باقی بود و سپس در طوفان از بین رفت.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۵۵.</ref> حضرت ابراهیم به همراه فرزندش اسماعیل، کعبه را براساس همان پایه‌هایی که داشت، تجدید بنا کردند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۵۵.</ref> | روایات بسیاری، تاریخ بنای کعبه را پیش از [[ابراهیم(ع)]]، در دوره [[آدم(ع)]]<ref>امام، «کعبه و بررسی تاریخ بنای آن در قرآن»، ص۶۰.</ref> و حتی قبل از خلقتِ حضرت آدم و همزمان با آفرینش زمین دانسته‌اند.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۴۱.</ref> مشهور عالمان شیعه نیز بنای کعبه را پیش از حضرت ابراهیم دانسته‌اند.<ref>امام، «کعبه و بررسی تاریخ بنای آن در قرآن»، ص۶۱.</ref> این بنا تا زمان [[طوفان حضرت نوح]] باقی بود و سپس در طوفان از بین رفت.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۵۵.</ref> حضرت ابراهیم به همراه فرزندش اسماعیل، کعبه را براساس همان پایه‌هایی که داشت، تجدید بنا کردند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۵۵.</ref> | ||
برخلاف این نظریه، [[علامه طباطبایی]]، بنای کعبه را توسط ابراهیم(ع) و نه پیش از آن، دانسته است.<ref>طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، | برخلاف این نظریه، [[علامه طباطبایی]]، بنای کعبه را توسط ابراهیم(ع) و نه پیش از آن، دانسته است.<ref>طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق، ج۳، ص۳۵۰.</ref> | ||
[[محمدجواد مغنیه]] از مفسران معاصر شیعه، روایت‌های بنای کعبه قبل از آدم را [[خبر واحد]] دانسته و نمی‌پذیرد.<ref>مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۰۳.</ref> او معتقد است مسئولیت و تکلیفی بر دانستن تاریخ بنای کعبه نداریم.<ref>مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۰۳.</ref> [[شیخ طوسی]] نیز نظری در این مسئله نمی‌دهد و تنها به ذکر اختلافی بودن آن، اکتفا کرده است.<ref>شیخ طوسی، محمد بن الحسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، ج۱، ص۴۶۲.</ref> | [[محمدجواد مغنیه]] از مفسران معاصر شیعه، روایت‌های بنای کعبه قبل از آدم را [[خبر واحد]] دانسته و نمی‌پذیرد.<ref>مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، قم، دارکتاب الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۰۳.</ref> او معتقد است مسئولیت و تکلیفی بر دانستن تاریخ بنای کعبه نداریم.<ref>مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، قم، دارکتاب الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۰۳.</ref> [[شیخ طوسی]] نیز نظری در این مسئله نمی‌دهد و تنها به ذکر اختلافی بودن آن، اکتفا کرده است.<ref>شیخ طوسی، محمد بن الحسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، بی‌تا، ج۱، ص۴۶۲.</ref> | ||
== اولین خانه عبادت == | == اولین خانه عبادت == | ||
[[قرآن]] در [[سوره آل‌عمران]]، کعبه را اولین خانه معرفی می‌کند: {{قرآن|إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذی بِبَکَّةَ مُبارَکاً وَ هُدیً لِلْعالَمین|ترجمه=نخستین خانه‌ای که برای مردم قرار داده شد، همان است که در سرزمین مکّه است، که پر برکت، و مایه هدایت جهانیان است.|سوره=آل‌عمران|آیه=۹۶}} | [[قرآن]] در [[سوره آل‌عمران]]، کعبه را اولین خانه معرفی می‌کند: {{قرآن|إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذی بِبَکَّةَ مُبارَکاً وَ هُدیً لِلْعالَمین|ترجمه=نخستین خانه‌ای که برای مردم قرار داده شد، همان است که در سرزمین مکّه است، که پر برکت، و مایه هدایت جهانیان است.|سوره=آل‌عمران|آیه=۹۶}} | ||
[[آیت الله مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه در تفسیر این آیه، کعبه نخستین خانه [[توحید]] و با سابقه‌ترین معبدی دانسته که در روی زمین وجود دارد. به اعتقاد او، هیچ مرکزی پیش از آن، مرکز نیایش و پرستش پروردگار نبوده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، | [[آیت الله مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه در تفسیر این آیه، کعبه نخستین خانه [[توحید]] و با سابقه‌ترین معبدی دانسته که در روی زمین وجود دارد. به اعتقاد او، هیچ مرکزی پیش از آن، مرکز نیایش و پرستش پروردگار نبوده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۹.</ref> | ||
از نگاه مفسران، کعبه اولین بنای مسکونی بر روی زمین نیست بلکه اولین خانه‌ای است که به منظور عبادت و پرستش برای مردم ساخته شد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، | از نگاه مفسران، کعبه اولین بنای مسکونی بر روی زمین نیست بلکه اولین خانه‌ای است که به منظور عبادت و پرستش برای مردم ساخته شد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۱۱.</ref> روایتی از [[حضرت علی|حضرت علی(ع)]] این نکته را تأیید می‌کند که کعبه اولین خانه‌ای است که برای عبادت بنا شد.<ref>طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، بی‌تا، ج۲، ص۵۳۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = | ||
| بازبینی =شد | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = شد | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
| کیفیت =ب | | کیفیت =ب | ||
نسخهٔ ۲۲ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۲
 | این مقاله هماکنون به دست Fabbasi در حال ویرایش است. |
با توجه به قرآن بفرمایید اولین خانه‌ای که در زمین برای مردم بنا شده است، کدام است؟
کعبه اولین خانه‌ای است که برای توحید و عبادت خدواند بنا شد. روایات بسیار و مشهور عالمان شیعه، تاریخ بنای کعبه را پیش از ابراهیم(ع)، در دوره آدم(ع) و حتی قبل از خلقتِ حضرت آدم دانسته‌اند.
آیه ۹۶ سوره آل عمران، کعبه را «اَوّل بَیت» توصیف کرده و مفسران در تفسیر آن، کعبه را با سابقه‌ترین معبدی خوانده‌اند که در روی زمین وجود دارد و هیچ مرکزی پیش از آن، مرکز نیایش و پرستش پروردگار نبوده است.
بنای کعبه
روایات بسیاری، تاریخ بنای کعبه را پیش از ابراهیم(ع)، در دوره آدم(ع)[۱] و حتی قبل از خلقتِ حضرت آدم و همزمان با آفرینش زمین دانسته‌اند.[۲] مشهور عالمان شیعه نیز بنای کعبه را پیش از حضرت ابراهیم دانسته‌اند.[۳] این بنا تا زمان طوفان حضرت نوح باقی بود و سپس در طوفان از بین رفت.[۴] حضرت ابراهیم به همراه فرزندش اسماعیل، کعبه را براساس همان پایه‌هایی که داشت، تجدید بنا کردند.[۵] برخلاف این نظریه، علامه طباطبایی، بنای کعبه را توسط ابراهیم(ع) و نه پیش از آن، دانسته است.[۶]
محمدجواد مغنیه از مفسران معاصر شیعه، روایت‌های بنای کعبه قبل از آدم را خبر واحد دانسته و نمی‌پذیرد.[۷] او معتقد است مسئولیت و تکلیفی بر دانستن تاریخ بنای کعبه نداریم.[۸] شیخ طوسی نیز نظری در این مسئله نمی‌دهد و تنها به ذکر اختلافی بودن آن، اکتفا کرده است.[۹]
اولین خانه عبادت
قرآن در سوره آل‌عمران، کعبه را اولین خانه معرفی می‌کند: ﴿إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذی بِبَکَّةَ مُبارَکاً وَ هُدیً لِلْعالَمین؛ نخستین خانه‌ای که برای مردم قرار داده شد، همان است که در سرزمین مکّه است، که پر برکت، و مایه هدایت جهانیان است.﴾(آل‌عمران:۹۶)
آیت الله مکارم شیرازی از مفسران شیعه در تفسیر این آیه، کعبه نخستین خانه توحید و با سابقه‌ترین معبدی دانسته که در روی زمین وجود دارد. به اعتقاد او، هیچ مرکزی پیش از آن، مرکز نیایش و پرستش پروردگار نبوده است.[۱۰]
از نگاه مفسران، کعبه اولین بنای مسکونی بر روی زمین نیست بلکه اولین خانه‌ای است که به منظور عبادت و پرستش برای مردم ساخته شد.[۱۱] روایتی از حضرت علی(ع) این نکته را تأیید می‌کند که کعبه اولین خانه‌ای است که برای عبادت بنا شد.[۱۲]
منابع
- ↑ امام، «کعبه و بررسی تاریخ بنای آن در قرآن»، ص۶۰.
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۴۱.
- ↑ امام، «کعبه و بررسی تاریخ بنای آن در قرآن»، ص۶۱.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۵۵.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۵۵.
- ↑ طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق، ج۳، ص۳۵۰.
- ↑ مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، قم، دارکتاب الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۰۳.
- ↑ مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، قم، دارکتاب الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۰۳.
- ↑ شیخ طوسی، محمد بن الحسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، بی‌تا، ج۱، ص۴۶۲.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۹.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۱۱.
- ↑ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، بی‌تا، ج۲، ص۵۳۵.