مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| شاخه فرعی۱ = تاریخ و سیره معصومان | | شاخه فرعی۱ = تاریخ و سیره معصومان | ||
| شاخه فرعی۲ = امام علی(ع) | | شاخه فرعی۲ = امام علی(ع) | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} |
نسخهٔ ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۲
این مقاله نیازمند گسترش است. لطفاً اگر تخصص و توانایی گسترش این مقاله را دارید، آن را بهبود بخشید. |
مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه برای اولین بار در کتاب المَزار الکبیر نوشته ابن مشهدی (درگذشت ۶۱۰ق)، بدون سند نقل شده است.[۱] دیگر کتابهای مربوط به دعا و زیارت نیز، این مناجات را بدون ذکر سند از کتاب المزار الکبیر نقل کردهاند.[۲] شهید اول (درگذشت ۷۸۶ق) این مناجات را در کتاب المزار[۳] و ابراهیم کفعمی (درگذشت ۹۰۵ ق) در کتاب البلد الامین این مناجات را نقل کردهاند.[۴] کفعمی در مقدمه کتابش، مطالب کتاب خود را گردآوری شده از منابع معتبر دانسته است.[۵]
کتاب المزار الکبیر ابن مشهدی از قدیمیترین کتابهایی است که زیارات در آن گردآورده شده است. ابن مشهدی در مقدمه کتابش، مطالب نقل شده در کتابش را از راویان ثقه و مورد اعتماد دانسته است.[۶] سید ابن طاووس (درگذشت ۶۶۴ق) در کتاب مصباح الزائر و سید عبدالکریم بن طاووس (درگذشت ۶۹۳ق) در کتاب فَرحةُ الغَریّ به آن اعتماد کردهاند. علامه مجلسی نیز در کتاب بحارالانوار، با توجه به کیفیت اسناد المزار الکبیر آن را کتاب معتبری شمرده و به آن اعتماد کرده است.[۷]
منابع
- ↑ ابن مشهدی، محمد، المزار الکبیر، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ ق، چاپ ۱، ص ۱۷۳.
- ↑ مکی (شهید اول)، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی علیه السلام، ۱۴۱۰ ق، چاپ اول، ص۲۴۸؛ کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، ص۳۱۹.
- ↑ مکی (شهید اول)، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی علیه السلام، ۱۴۱۰ ق، چاپ اول، ص۲۴۸.
- ↑ کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، ص۳۱۹.
- ↑ کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، مقدمه.
- ↑ المزار الکبیر ابن مشهدی، پیشین، ص۲۷.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج۱، ص۳۵.