۱۱٬۹۱۳
ویرایش
ابرابزار
(اصلاح ارقام) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا | آیا حدیثی در مورد دست گذاشتن بر سر و بلند شدن هنگام شنیدن نام حضرت مهدی (علیه السلام) نقل شده است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
علامه امینی در الغدیر آورده است | علامه امینی در الغدیر آورده است وقتی دعبل خزاعی در حضور امام رضا(ع) شعر مفصلی{{یادداشت|این شعر به قصیده «مدارس آیات» یا قصیده «تائیه»، معروف است که دعبل خزاعی در فضایل و مصیبت‌های اهل بیت(ع) سرود و آن را به امام رضا(ع) تقدیم نمود. این قصیده مشهورترین و بلندترین شعر دعبل خزاعی است که هم از نظر صنایع لفظی و ادبی و هم از نظر محتوای غنی و عالمانه در نهایت زیبایی و قوت است. برخی این قصیده را ۱۳۰ بیت دانسته‌اند. نگاه کنید به: چوبین، حسین، دعبل شاعر امام رضا(ع)، ناشر: مرکز انتشارات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، ۱۳۷۷شف ص۲۳۱.}} درباره امامان معصوم(ع) خواند و درباره قیام امام عصر(ع) این بیت را خواند: | ||
{{شعر| | {{شعر|خُرُوجُ إِمَامٍ لَا مَحَالَةَ خَارِجٌ|یَقُومُ عَلَی اسْمِ اللَّهِ وَ الْبَرَکَاتِ}} | ||
به یقین | به یقین امامی خروج می‌کند و با نام خدا و برکات الهی قیام می‌نماید. | ||
امام رضا(ع) به شدت | امام رضا(ع) به شدت گریست و به دعبل فرمود: {{نقل قول|ای دعبل خزاعی شعری که درباره امام غائب بیان کردی چیزیست که روح القدس به زبان تو انداخته است.}} سپس دست بر سر خود گذاشته و با تواضع بلند شد و برای فرج حضرت حجت(ع) دعا کرد.<ref>علامه امینی، الغدیر، بیروت، دارالکتاب العربی، چاپ چهارم، سال ۱۳۹۷ق، ج۲، ص۳۶۱.</ref> | ||
اصل داستان شعر خواندن دعبل در حضور امام رضا(ع) شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرضا<ref>ابن | اصل داستان شعر خواندن دعبل در حضور امام رضا(ع) شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرضا<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، عیون أخبار الرضا علیه السلام، تهران، نشر جهان، چاپ اول، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۲۶۵.</ref> و کتاب کمال الدین<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة - تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۳۷۲. طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری بأعلام الهدی، تهران، اسلامیه، چاپ سوم، 1390 ق، ص311.</ref> و دیگران نقل کرده‌اند؛<ref>خزاز رازی، علی بن محمد، کفایة الأثر فی النصّ علی الأئمة الإثنی عشر، قم، بیدار، ۱۴۰۱ ق، ص۲۷۶.</ref> اما اشاره‌ای به ایستادن و دست بر سر گذاشتن امام رضا(ع) نیست و بلکه امام با شنیدن اشعار مربوط به قیام حضرت مهدی(ع) به شدت گریه کرده و امام عصر(ع) را به دعبل معرفی می‌کند. از همین‌روست که مرحوم خوئی از مراجع تقلید در پاسخ این سؤال که آیا در خصوص دست گذاشتن بر سر و بلند شدن هنگام ذکر [[قائم(ع)]] روایتی وجود دارد؟ می‌نویسد در این باره روایتی پیدا نکردیم جز اینکه آمده است وقتی دعبل خزاعی نزد [[امام رضا(ع)]] شعر مفصلی درباره [[امامان معصوم(ع)]] خواند و یادی از حضرت مهدی(ع) کرد؛ امام دستش را بر سرش گذاشت و با تواضع بلند شد و برای فرجش دعا کرد.<ref>خوئی، ابو القاسم، صراط النجاة (تعلیق المیرزا التبریزی)، دفتر نشر برگزیده، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۴۶۵</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = - | | شناسه = - | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
| کیفیت = | | کیفیت = | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||