سند دعای اللهم کن لولیک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
دعای {{متن عربی|اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِیِّكَ}} در کتاب‌های [[الکافی]] و [[تهذیب الاحکام]]، از کتاب‌های معتبر روایی شیعه، آمده است. در سند این روایت، شخصی حضور دارد که در توسط برخی رجال‌شناسان شیعه تضعیف شده است. هرچند برخی دیگر از رجال‌شناسان شیعه وی را توثیق کرده‌اند. برخی عالمان در مستحبات ضعف سند را مشکل نمی‌دانند. دربارهٔ معصومی که این دعا را بیان کرده نیز در منابع روایی مطلبی وجود نداد. | دعای {{متن عربی|اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِیِّكَ}} در کتاب‌های [[الکافی]] و [[تهذیب الاحکام]]، از کتاب‌های معتبر روایی شیعه، آمده است. در سند این روایت، شخصی حضور دارد که در توسط برخی رجال‌شناسان شیعه تضعیف شده است. هرچند برخی دیگر از رجال‌شناسان شیعه وی را توثیق کرده‌اند. برخی عالمان در مستحبات ضعف سند را مشکل نمی‌دانند. دربارهٔ معصومی که این دعا را بیان کرده نیز در منابع روایی مطلبی وجود نداد. | ||
==سند | ==اعتبارسنجی سند روایت== | ||
دعای مذکور، با تفاوت‌هایی در برخی عبارات، در کتاب الکافی<ref>الکلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۴، ص ۱۶۲، ح ۴.</ref> و تهذیب الاحکام<ref>الطوسی، محمد بن حسن، التهذیب الاحکام، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۳، ص۱۰۲ ، ح ۳۷.</ref>، از [[کتب اربعه شیعه|کتاب‌های چهارگانهٔ شیعه]]، به‌عنوان عملی از اعمال شب ۲۳ [[رمضان|ماه رمضان]] ذکر شده است. به خواندن این دعا در دیگر روزها نیز سفارش شده است. در کتاب [[مفاتیح الجنان]] این دعا در بخش اعمال شب بیست و سوم ماه رمضان آورده شده است.<ref>القمی، عباس بن محمدرضا، مفاتیح الجنان، تهران، انتشارات اسوه، ۱۳۹۳، ص ۲۲۹.</ref> | دعای مذکور، با تفاوت‌هایی در برخی عبارات، در کتاب الکافی<ref>الکلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۴، ص ۱۶۲، ح ۴.</ref> و تهذیب الاحکام<ref>الطوسی، محمد بن حسن، التهذیب الاحکام، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۳، ص۱۰۲ ، ح ۳۷.</ref>، از [[کتب اربعه شیعه|کتاب‌های چهارگانهٔ شیعه]]، به‌عنوان عملی از اعمال شب ۲۳ [[رمضان|ماه رمضان]] ذکر شده است. به خواندن این دعا در دیگر روزها نیز سفارش شده است. در کتاب [[مفاتیح الجنان]] این دعا در بخش اعمال شب بیست و سوم ماه رمضان آورده شده است.<ref>القمی، عباس بن محمدرضا، مفاتیح الجنان، تهران، انتشارات اسوه، ۱۳۹۳، ص ۲۲۹.</ref> | ||
یکی از راویان این روایت، محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین است. برخی از [[علم رجال|رجال‌شناسان]] شیعه این شخص را [[حدیث ضعیف|ضعیف]] دانسته‌اند.<ref>الطوسی، محمد بن الحسن، الفهرست، تحقيق الشيخ جواد القيومی، قم، مؤسسة النشر الفقاهة، ۱۴۱۷، ص ۲۱۶.</ref> [[سید ابوالقاسم خویی]]، [[مرجع تقلید]] و رجال‌شناس شیعه، او را [[ثقه]] و مورد اطمینان دانسته و نظراتی که او را ضعیف دانسته‌اند را نقد کرده است.<ref>الخوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة، قم، مرکز النشر آثار الشیعه، ج ۱۷، ص ۱۱۳-۱۲۰.</ref> | |||
یکی از راویان این روایت، محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین است | |||
در این سلسله‌سند، نام امامی که حدیث از او نقل شده نیامده و به جای آن در کتاب الکافی از «صالحین»<ref name=":0">الکلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۴، ص ۱۶۲، ح ۴.</ref> و در کتاب التهذیب الاحکام از «صادقین»<ref name=":1">الطوسی، محمد بن حسن، التهذیب الاحکام، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۳، ص۱۰۲ ، ح ۳۷.</ref> نقل شده است. به گفتهٔ [[علم حدیث|حدیث‌شناسان]] این تعبیر در روایات فقط برای [[امامان(ع)]] استفاده می‌شود؛ ولی اینکه از کدام امام نقل شده مشخص نمی‌گردد. برخی از عالمان ضعف سندی ادعیه را با اتکا به قاعدهٔ تسامح در ادلهٔ سنن قابل رفع می‌دانند.<ref>السند، محمد، منهج التکامل الروحی، بیروت، دارالمهجة البیضاء، ۲۰۱۹م، ص ۲۰۲-۲۰۳.</ref> | |||
[[سید بن طاووس]] در [[اقبال الاعمال (کتاب)|کتاب اقبال الاعمال]] این دعا را دارای سندهای متعدد دانسته است. او سلسه‌سندی که در الکافی و التهذیب الحکام نقل شده را در کتاب خود آورده است.<ref>ابن‌الطاووس، رضی‌الدین علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الصالحه، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ج ۱، ص ۱۹۱.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۵
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
دعای امام زمان(عج): «اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِیِّكَ …» از کدام معصوم(ع) نقل شده است؟
دعای «اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِیِّكَ» در کتاب‌های الکافی و تهذیب الاحکام، از کتاب‌های معتبر روایی شیعه، آمده است. در سند این روایت، شخصی حضور دارد که در توسط برخی رجال‌شناسان شیعه تضعیف شده است. هرچند برخی دیگر از رجال‌شناسان شیعه وی را توثیق کرده‌اند. برخی عالمان در مستحبات ضعف سند را مشکل نمی‌دانند. دربارهٔ معصومی که این دعا را بیان کرده نیز در منابع روایی مطلبی وجود نداد.
اعتبارسنجی سند روایت
دعای مذکور، با تفاوت‌هایی در برخی عبارات، در کتاب الکافی[۱] و تهذیب الاحکام[۲]، از کتاب‌های چهارگانهٔ شیعه، به‌عنوان عملی از اعمال شب ۲۳ ماه رمضان ذکر شده است. به خواندن این دعا در دیگر روزها نیز سفارش شده است. در کتاب مفاتیح الجنان این دعا در بخش اعمال شب بیست و سوم ماه رمضان آورده شده است.[۳]
یکی از راویان این روایت، محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین است. برخی از رجال‌شناسان شیعه این شخص را ضعیف دانسته‌اند.[۴] سید ابوالقاسم خویی، مرجع تقلید و رجال‌شناس شیعه، او را ثقه و مورد اطمینان دانسته و نظراتی که او را ضعیف دانسته‌اند را نقد کرده است.[۵]
در این سلسله‌سند، نام امامی که حدیث از او نقل شده نیامده و به جای آن در کتاب الکافی از «صالحین»[۶] و در کتاب التهذیب الاحکام از «صادقین»[۷] نقل شده است. به گفتهٔ حدیث‌شناسان این تعبیر در روایات فقط برای امامان(ع) استفاده می‌شود؛ ولی اینکه از کدام امام نقل شده مشخص نمی‌گردد. برخی از عالمان ضعف سندی ادعیه را با اتکا به قاعدهٔ تسامح در ادلهٔ سنن قابل رفع می‌دانند.[۸]
سید بن طاووس در کتاب اقبال الاعمال این دعا را دارای سندهای متعدد دانسته است. او سلسه‌سندی که در الکافی و التهذیب الحکام نقل شده را در کتاب خود آورده است.[۹]
منابع
- ↑ الکلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۴، ص ۱۶۲، ح ۴.
- ↑ الطوسی، محمد بن حسن، التهذیب الاحکام، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۳، ص۱۰۲ ، ح ۳۷.
- ↑ القمی، عباس بن محمدرضا، مفاتیح الجنان، تهران، انتشارات اسوه، ۱۳۹۳، ص ۲۲۹.
- ↑ الطوسی، محمد بن الحسن، الفهرست، تحقيق الشيخ جواد القيومی، قم، مؤسسة النشر الفقاهة، ۱۴۱۷، ص ۲۱۶.
- ↑ الخوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة، قم، مرکز النشر آثار الشیعه، ج ۱۷، ص ۱۱۳-۱۲۰.
- ↑ الکلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۴، ص ۱۶۲، ح ۴.
- ↑ الطوسی، محمد بن حسن، التهذیب الاحکام، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج ۳، ص۱۰۲ ، ح ۳۷.
- ↑ السند، محمد، منهج التکامل الروحی، بیروت، دارالمهجة البیضاء، ۲۰۱۹م، ص ۲۰۲-۲۰۳.
- ↑ ابن‌الطاووس، رضی‌الدین علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الصالحه، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ج ۱، ص ۱۹۱.