نماز ظهر عاشورای امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش =شد | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی =شد | | لینک‌دهی =شد | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]] | [[رده:درگاه امام حسین(ع)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۵
هنگام اقامه نماز ظهر عاشورا، چند نفر مقابل امام حسین(ع) ایستاده و شهید شد آیا زمانی که خطر از بین رفتن جان در میان باشد نماز واجب است؟ و آیا در داخل خیمه‌ها و… جای امنی برای نماز خواندن نبود؟
نماز ظهر عاشورا توسط امام حسین(ع) و به‌صورت جماعت (نماز خوف) اقامه شد در حالی که لشکر عمر بن سعد دست از جنگ نکشید و امام و یارانش را مورد حمله قرار داده بود. امام در میانه جنگ در حالی که فرصت اقامه نماز به تنهایی یا در محلی امن را داشت، اما نماز را علنی و به صورت جماعت اقامه کرد.
روز عاشورا پس از آغاز جنگ و شهادت برخی یاران، شخصی به نام ابو ثمامه صائدی، رسیدن وقت نماز را اطلاع داد و گفت دوست دارد پروردگار خود را در حالی دیدار کند که نماز را با امام خوانده است. امام به زهیر بن قین و سعید بن عبدالله فرمود جلو بایستند. امام خود اذان گفت و نماز را شروع کرد. هرگاه تیری از دشمن می‌آمد، آن دو، خود را سپر امام می‌کردند تا تیر به امام اصابت نکند، و سعید بن عبدالله در همین ماجرا به شهادت رسید.[۱]
نماز ظهر عاشورای امام حسین(ع) در قالب امور فقهی و ظواهر شرعی، نمازی به نام «نماز خوف» بوده که در شرایط جنگی در میدان جنگ اقامه می‌شود.[۲]
امام حسین(ع) نمازش را در صحنه جهاد، به صورت جماعت اقامه کرد تا به دشمن بفهماند که به هنگام نماز و اداء فریضه الهی باید از جنگ دست کشید، ولی دشمن حتی در هنگام نماز نیز به دشمنی خویش ادامه داد.[۳] در روایتی نقل شده که امام حسین(ع) خطاب به عمر سعد فرمود: وای بر تو ای عمر سعد آیا آیین‌های اسلام را از یاد برده‌ای، چرا دست از جنگ نمی‌کشی، تا نماز گزاریم، بعد دوباره به جنگ برگردیم.[۴]
امام همچنین این پیام را رساند که نماز برای امام به اندازه‌ای اهمیت و ارزش داشته که حتی در حال نبرد نیز نماز و وقت نماز را از یاد نبرده است.[۵]
منابع
- ↑ شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، نشر مؤمنین، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۷۴۸.
- ↑ سید محسن آمینی اعیان شیعه، ج۱ ص۵۹۳ نشر دار التعارف للمطلوب، بیروت ۱۴۰۳ ق.
- ↑ عبدالله، جوادی آملی، حماسه عرفان، ص۲۴۵ نشر مرکز اسلامی، قم ۱۳۷۸ ش.
- ↑ فرهنگ جامع سخنان امام حسین، ص۵۰۱، نشر معروف، قم ۱۳۸۳ ش.
- ↑ جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص۴۸۵، نشر معروف، ۱۳۷۴ ش.