اللهم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''اَللَّهُمَ''' در اصل «یا الله» بوده است.<ref>طیب، تفسیر الطیب البیان، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۴، ج۲، ص۱۵۷، و حجازی، محمد محمود، التفسیر الواضح، بیروت، انتشارات دارالجیل، چاپ اول، ۱۹۹۳م، ج۱، ص۲۲۰.</ref> «یا» از ابتدای آن حذف شده و میم تشدیددار در انتهای کلمه الله آمده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ اول، ۱۳۶۵ج۱، ص۷۲۵.</ref> قول دیگری در اللّهم از فرّاء عالم ادبیات عرب | '''اَللَّهُمَ''' در اصل «یا الله» بوده است.<ref>طیب، تفسیر الطیب البیان، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۴، ج۲، ص۱۵۷، و حجازی، محمد محمود، التفسیر الواضح، بیروت، انتشارات دارالجیل، چاپ اول، ۱۹۹۳م، ج۱، ص۲۲۰.</ref> «یا» از ابتدای آن حذف شده و میم تشدیددار در انتهای کلمه الله آمده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ اول، ۱۳۶۵ج۱، ص۷۲۵.</ref> | ||
قول دیگری در اللّهم از فرّاء عالم ادبیات عرب نقل شده که «اللّهم» در اصل «یا الله أمّ بخیرٍ» بوده است. همزه حذف شده و تبدیل به یا اللّهم بخیر شده و سپس تنها کلمه «اللهم» مانده است.<ref>شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، قم، نشر مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۲، ص۴۲۸.</ref> البته این نظریه مورد قبول عالمان دیگر واقع نشده است.{{پایان پاسخ}} | |||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۳
سؤال
کلمه «اللّهم» از چه کلماتی تشکیل شده است؟
اَللَّهُمَ در اصل «یا الله» بوده است.[۱] «یا» از ابتدای آن حذف شده و میم تشدیددار در انتهای کلمه الله آمده است.[۲]
قول دیگری در اللّهم از فرّاء عالم ادبیات عرب نقل شده که «اللّهم» در اصل «یا الله أمّ بخیرٍ» بوده است. همزه حذف شده و تبدیل به یا اللّهم بخیر شده و سپس تنها کلمه «اللهم» مانده است.[۳] البته این نظریه مورد قبول عالمان دیگر واقع نشده است.
منابع
- ↑ طیب، تفسیر الطیب البیان، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۴، ج۲، ص۱۵۷، و حجازی، محمد محمود، التفسیر الواضح، بیروت، انتشارات دارالجیل، چاپ اول، ۱۹۹۳م، ج۱، ص۲۲۰.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ اول، ۱۳۶۵ج۱، ص۷۲۵.
- ↑ شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، قم، نشر مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۲، ص۴۲۸.