خاتم النبیین در آیه ۴۰ سوره احزاب: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== خاتم النبیین == | == خاتم النبیین == | ||
«خاتَم» (به فتح تاء) به معنای نگین انگشتر است که در قدیم با حک کردن نام خود بر روی آن، پایانِ دستورها و نامه‌ها را با آن مُهر می‌کردند. خاتم در اینجا کنایه از آخرین پیامبر بودن است.<ref>تفسیر نور، محسن قرائتی، ج۷، ص۳۷۵</ref> قُراء در قرائت خاتم اختلاف کردند. برخی آن را به فتح تا می‌خوانند و برخی به کسره که به معنای تمام‌کننده است که هر دو یک معنا را می‌رساند.<ref>روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ابوالفتوح رازی، ج۱۵، ص: ۴۳۲</ref> | |||
خاتم بودن، فضيلت مخصوص و مختص به پیامبر(ص) است كه خداوند او را در ميان تمام پيامبران مختص فرموده است.<ref>ترجمه تفسیر مجمع البیان، طبرسی، ج۲۰، ص۱۳۳</ref> بنابراين شريعت او تا روز قيامت پايدار و باقى است.<ref>ترجمه تفسیر جوامع الجامع، طبرسی،ج۵،ص۱۳۴</ref> مسلمانان همگى وحدت نظر دارند بر اينكه پس از حضرت محمد(ص) به كسى وحى نمیشود.<ref>تفسیر کاشف، مغنیه، ج۶، ص۲۲۵</ref> | آيه ۴۰ سوره احزاب، تنها آيه‌اى است كه هم نام پيامبر(ص) و هم رسالت او را در قالب دو عنوان ذكر كرده است: «رَسُولَ اللَّهِ»، «خاتَمَ النَّبِيِّينَ».<ref>تفسیر نور، محسن قرائتی، جلد ۷- صفحه ۳۷۶</ref> خاتم بودن، فضيلت مخصوص و مختص به پیامبر(ص) است كه خداوند او را در ميان تمام پيامبران مختص فرموده است.<ref>ترجمه تفسیر مجمع البیان، طبرسی، ج۲۰، ص۱۳۳</ref> بنابراين شريعت او تا روز قيامت پايدار و باقى است.<ref>ترجمه تفسیر جوامع الجامع، طبرسی،ج۵،ص۱۳۴</ref> مسلمانان همگى وحدت نظر دارند بر اينكه پس از حضرت محمد(ص) به كسى وحى نمیشود.<ref>تفسیر کاشف، مغنیه، ج۶، ص۲۲۵</ref> | ||
نسخهٔ ۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۶
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
خاتم النّبیین، یک بار در قرآن، آیه ۴۰ سوره احزاب آمده است.
متن آیه
| ﴿ | مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَٰكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا
محمّد پدر هيچ يك از مردان شما نيست، ولى فرستاده خدا و خاتم پيامبران است. و خدا همواره بر هر چيزى داناست. احزاب:۴۰ |
﴾ |
خاتم النبیین
«خاتَم» (به فتح تاء) به معنای نگین انگشتر است که در قدیم با حک کردن نام خود بر روی آن، پایانِ دستورها و نامه‌ها را با آن مُهر می‌کردند. خاتم در اینجا کنایه از آخرین پیامبر بودن است.[۱] قُراء در قرائت خاتم اختلاف کردند. برخی آن را به فتح تا می‌خوانند و برخی به کسره که به معنای تمام‌کننده است که هر دو یک معنا را می‌رساند.[۲]
آيه ۴۰ سوره احزاب، تنها آيه‌اى است كه هم نام پيامبر(ص) و هم رسالت او را در قالب دو عنوان ذكر كرده است: «رَسُولَ اللَّهِ»، «خاتَمَ النَّبِيِّينَ».[۳] خاتم بودن، فضيلت مخصوص و مختص به پیامبر(ص) است كه خداوند او را در ميان تمام پيامبران مختص فرموده است.[۴] بنابراين شريعت او تا روز قيامت پايدار و باقى است.[۵] مسلمانان همگى وحدت نظر دارند بر اينكه پس از حضرت محمد(ص) به كسى وحى نمیشود.[۶]
مطالعه بیشتر
۱. تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ناصر و جمعی از نویسندگان، ج۱۷، ص۳۳۶ تا ۳۴۹.
۲. تفسیر المیزان، تألیف علامه طباطبائی، ترجمه سید محمد باقر همدانی، ج۱۶، ص۵۰۷ تا ۵۱۱.