سپردن توشه آخرت به مستمند: تفاوت میان نسخه‌ها
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
امام علی(ع) خطاب به امام حسن(ع): | امام علی(ع) خطاب به امام حسن(ع): | ||
{{عربی بزرگ|«اگر مستمندی را دیدی که توشه‌ات را تا قیامت می‌برد و فردا که به آن نیاز داری به تو بازمی‌گرداند، کمک او را غنیمت بشمار، و زاد و توشه را بر دوش او بگذار، و اگر قدرت مالی داری بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست؛ زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جستجوی چنین فردی باشی و او را نیابی».<ref>نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی، ن۳۱.</ref>}} | {{عربی بزرگ|«اگر مستمندی را دیدی که توشه‌ات را تا قیامت می‌برد و فردا که به آن نیاز داری به تو بازمی‌گرداند، کمک او را غنیمت بشمار، و زاد و توشه را بر دوش او بگذار، و اگر قدرت مالی داری بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست؛ زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جستجوی چنین فردی باشی و او را نیابی».<ref>نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی، ن۳۱.</ref>}} | ||
==کمک گرفتن در حمل توشه قیامت== | ==کمک گرفتن در حمل توشه قیامت== | ||
| خط ۲۲: | خط ۱۵: | ||
نکته دیگری که از جملات فوق استفاده می‌شود این است که انسان هر آنچه در راه خدا به فقرا و بیچارگان کمک می‌کند در واقع برای خود ذخیره و پس‌انداز کرده است و فقرا فقط واسطه در حمل آن کمک‌ها هستند، و این نکته، نکته ظریفی است که انسان بداند هیچ‌گاه با انجام خیر به خود ضرر نزده است. | نکته دیگری که از جملات فوق استفاده می‌شود این است که انسان هر آنچه در راه خدا به فقرا و بیچارگان کمک می‌کند در واقع برای خود ذخیره و پس‌انداز کرده است و فقرا فقط واسطه در حمل آن کمک‌ها هستند، و این نکته، نکته ظریفی است که انسان بداند هیچ‌گاه با انجام خیر به خود ضرر نزده است. | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۷ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۲
منظور از این جمله امام علی (ع) در نامه ۳۱ نهج البلاغه که می‌فرماید: «اگر مستمندی را دیدی که توشه‌ات را تا قیامت می‌برد و فردا که به آن نیاز داری به تو بازمی‌گرداند، کمک او را غنیمت شمار» چیست؟
سپردن توشه آخرت به مستمند در نامه امام علی(ع) به امام حسن(ع) گفته شده است. مراد از این کمک گرفتن، صدقه دادن و انفاق در راه خدا است که می‌تواند کمکی در حمل کردن زاد و توشه در آخرت باشد.
متن روایت
امام علی(ع) خطاب به امام حسن(ع):
| « | «اگر مستمندی را دیدی که توشه‌ات را تا قیامت می‌برد و فردا که به آن نیاز داری به تو بازمی‌گرداند، کمک او را غنیمت بشمار، و زاد و توشه را بر دوش او بگذار، و اگر قدرت مالی داری بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست؛ زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جستجوی چنین فردی باشی و او را نیابی».[۱] | » |
کمک گرفتن در حمل توشه قیامت
مقصود از تعابیر به کار رفته در سخنان امام این است که انفاق در راه خدا و کمک به نیازمندان در دنیا در حقیقت پس‌اندازی است که به هنگام نیازمندی انسان در روز قیامت، به وی بازخواهد گشت و کفاره گناهان او خواهد شد و سختی‌های راه رسیدن به بهشت را بر وی آسان خواهد ساخت؛ بنابراین باید فرصت‌های موجود را مغتنم شمرد و برای تهیه توشه سفر آخرت کوشش نمود.
نکته دیگری که از جملات فوق استفاده می‌شود این است که انسان هر آنچه در راه خدا به فقرا و بیچارگان کمک می‌کند در واقع برای خود ذخیره و پس‌انداز کرده است و فقرا فقط واسطه در حمل آن کمک‌ها هستند، و این نکته، نکته ظریفی است که انسان بداند هیچ‌گاه با انجام خیر به خود ضرر نزده است.
منابع
- ↑ نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی، ن۳۱.