دعا کردن پیامبر(ص) برای شترچران و چوپان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۷: خط ۱۷:
  | منابع سنی =
  | منابع سنی =
  | توضیحات = [[حدیث مرفوعه|مرفوعه]]
  | توضیحات = [[حدیث مرفوعه|مرفوعه]]
}}
}}'''دعا کردن پیامبر(ص) برای شترچران و چوپان'''، مضمون روایتی در کتاب [[الکافی (کتاب)|کافی]] که از نظر سند [[حدیث ضعیف|ضعیف]] شمرده شده است. بر اساس این حدیث، [[پیامبر(ص)]] برای شترچرانی که به او و [[صحابه|اصحابش]] شیر نداد دعا کرد خدا مال او را زیاد کند و برای چوپانی که به او شیر داد دعا کرد خدا روزی در حد نیاز به او بدهد. وقتی مورد سؤال اصحابش قرار گرفت توضیح داد رزقی که به اندازه نیاز باشد بهتر است از اینکه زیاد باشد و انسان را مشغول کند.
 
دلیل ضعف سند روایت، [[حدیث مرفوعه|مرفوعه]] بودن آن و وجود راوی [[حدیث مجهول|ناشناخته]] در سلسه‌سند است.


== متن و ترجمه ==
== متن و ترجمه ==
خط ۳۱: خط ۳۳:


== بررسی سند ==
== بررسی سند ==
حدیث دعا کردن پیامبر(ص) برای شترچران و چوپان، در کتاب کافی از امام سجاد(ع) نقل شده است. ابراهیم بن محمد نوفلی یکی از راویان سلسله‌سند، در کتاب‌های رجالی تأیید یا رد نشده است.<ref>خوئی، ابوالقاسم؛ معجم رجال الحدیث، بی جا، بی نا، چاپ پنجم، ۱۴۱۳ه. ق ، ج۱، ص۲۶۷.</ref> همچنین این روایت مرفوعه است و چند راوی آن ذکر نشده‌اند؛ بنابراین این حدیث را از نظر سند ضعیف شمرده‌اند.
حدیث دعا کردن [[پیامبر(ص)]] برای شترچران و چوپان، در کتاب [[الکافی (کتاب)|کافی]] از [[امام سجاد(ع)]] نقل شده است. ابراهیم بن محمد نوفلی یکی از راویان سلسله‌سند، در کتاب‌های رجالی تأیید یا رد نشده است.<ref>خوئی، ابوالقاسم؛ معجم رجال الحدیث، بی جا، بی نا، چاپ پنجم، ۱۴۱۳ه. ق ، ج۱، ص۲۶۷.</ref> همچنین این روایت مرفوعه است و چند راوی آن ذکر نشده‌اند؛ بنابراین این حدیث را از نظر سند ضعیف شمرده‌اند.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}



نسخهٔ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۵۳

سؤال
آیا این روایت صحیح است که امام سجاد «ع» فرمود: «رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در حق چوپانی که به او شیر نداد، فرمود: خدایا مالش را زیاد کن و به چوپانی که به حضرت شیر داد، فرمود: خدایا به اندازه کفاف به او ثروت ده» ؟


دعا کردن پیامبر(ص) برای شترچران و چوپان
اطلاعات حدیث
موضوعروزی
به نقل ازامام سجاد(ع)
راویان
دیگر راویانابراهیم بن محمد نَوْفَلی، یعقوب بن یزید، احمد بن محمد بن خالد
سند
اعتبار سندضعیف
منابع شیعهکافی
توضیحاتمرفوعه

دعا کردن پیامبر(ص) برای شترچران و چوپان، مضمون روایتی در کتاب کافی که از نظر سند ضعیف شمرده شده است. بر اساس این حدیث، پیامبر(ص) برای شترچرانی که به او و اصحابش شیر نداد دعا کرد خدا مال او را زیاد کند و برای چوپانی که به او شیر داد دعا کرد خدا روزی در حد نیاز به او بدهد. وقتی مورد سؤال اصحابش قرار گرفت توضیح داد رزقی که به اندازه نیاز باشد بهتر است از اینکه زیاد باشد و انسان را مشغول کند.

دلیل ضعف سند روایت، مرفوعه بودن آن و وجود راوی ناشناخته در سلسه‌سند است.

متن و ترجمه

«عِدَّه مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مُحَمَّدٍ النَّوْفَلِیِّ رَفَعَهُ إِلَی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ قَالَ: «مَرَّ رَسُولُ اللَّهِ صبِرَاعِی إِبِلٍ فَبَعَثَ یَسْتَسْقِیهِ فَقَالَ أَمَّا مَا فِی ضُرُوعِهَا فَصَبُوحُ الْحَیِ وَ أَمَّا مَا فِی آنِیَتِنَا فَغَبُوقُهُمْ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ اللَّهُمَّ أَکْثِرْ مَالَهُ وَ وُلْدَهُ ثُمَّ مَرَّ بِرَاعِی غَنَمٍ فَبَعَثَ إِلَیْهِ یَسْتَسْقِیهِ فَحَلَبَ لَهُ مَا فِی ضُرُوعِهَا وَ أَکْفَأَ مَا فِی إِنَائِهِ فِی إِنَاءِ رَسُولِ اللَّهِ صوَ بَعَثَ إِلَیْهِ بِشَاه وَ قَالَ هَذَا مَا عِنْدَنَا وَ إِنْ أَحْبَبْتَ أَنْ نَزِیدَکَ زِدْنَاکَ قَالَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ اللَّهُمَّ ارْزُقْهُ الْکَفَافَ فَقَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِهِ یَا رَسُولَ اللَّهِ دَعَوْتَ لِلَّذِی رَدَّکَ بِدُعَاءٍ عَامَّتُنَا نُحِبُّهُ وَ دَعَوْتَ لِلَّذِی أَسْعَفَکَ بِحَاجَتِکَ بِدُعَاءٍ کُلُّنَا نَکْرَهُهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صإِنَّ مَا قَلَّ وَ کَفَی خَیْرٌ مِمَّا کَثُرَ وَ أَلْهَی اللَّهُمَّ ارْزُقْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ الْکَفَاف».[۱]

بررسی سند

حدیث دعا کردن پیامبر(ص) برای شترچران و چوپان، در کتاب کافی از امام سجاد(ع) نقل شده است. ابراهیم بن محمد نوفلی یکی از راویان سلسله‌سند، در کتاب‌های رجالی تأیید یا رد نشده است.[۲] همچنین این روایت مرفوعه است و چند راوی آن ذکر نشده‌اند؛ بنابراین این حدیث را از نظر سند ضعیف شمرده‌اند.


منابع

  1. شیخ کلینی، محمد؛ کافی، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۶۲ه. ش ، ج۲، ص۱۴، روایت ۴.
  2. خوئی، ابوالقاسم؛ معجم رجال الحدیث، بی جا، بی نا، چاپ پنجم، ۱۴۱۳ه. ق ، ج۱، ص۲۶۷.