خطبه متقین و داستان مرگ همام: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}

نسخهٔ ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۳۲

سؤال

در خطبه متقین[۱] آمده است که بعد از بیان صفات متقین توسط امام علی(ع)، همام جان داد … آیا این مسئله حقیقت دارد؟

خطبه متقین و داستان مرگ همام به خطبه همام نیز شهرت دارد. این خطبه که خطبه ۱۸۴ نهج‌ابلاغه است به اصرار همام بیان شده است و در پایان بیان امام علی(ع) همام جان داد. درباره صحت این داستان با توجه به منابع معتبری که آن را نقل نموده و نیز پایان خطبه که امام ترس خود بر این پیش‌آمد را بیان می‌کنند، می‌توان صحت داستان را به دست آورد.

ماجرای خطبه همام

همّام بن عباده بن خیثم (که مردی عابد و پرهیزکار بود) از امیرالمؤمنین علی(ع) درخواست کرد تا صفات پرهیزکاران را برای او بیان فرماید. امام علی(ع) درنگ فرمود و سپس به اختصار صفات متقین را برای همام بیان کرد. همام درخواست کرد که به تفصیل برای او بیان کند و دراین مورد اصرار ورزید؛ لذا امام به صورت تفصیلی در خطبه ۱۸۴ که معروف به خطبه همام است، صفات پرهیزکاران را برای او بیان کرد. وقتی که سخنان امام(ع) به آخر رسید، راوی می‌گوید: «فَصَعِقَ هَمَّامٌ صَعْقَةً كَانَتْ نَفْسُهُ فِيهَا؛ ناگهان همام ناله‌ای از جان کشید که روحش از کالبدش خارج شد.»[۲]

منابع ذکر داستان و صحیح بودن آن

  • همچنین سید رضی در جمع‌آوری کلمات آن حضرت در نهج‌البلاغه هر چند سند را ذکر نکرده، اما منابع قابل اعتماد داشته که در کتب دیگر بیان شده است.
  • در ادامه خطبه زمانی که همام از دنیا رفت امام فرمود: «آه من از این پیش‌آمد می‌ترسیدم.»[۴] از این کلام امام(ع) معلوم می‌شود که همام از دنیا رفته بود و امام از این پیش‌آمد خوف داشته است.
  • امام علی(ع) همچنین در ادامه می‌فرماید: «این امر اختصاصی به همام ندارد، بلکه هرکس که شرایط همام را داشته باشد و این سخنان را بشنود چنین خواهد شد؛» لذا می‌فرماید: «موعظه و پند و اندرزهای رسا به آنان که اهل موعظه‌اند چنین می‌کند.»[۵] بنابراین مشخص می‌شود که همام با شنیدن سخنان امام از دنیا رفته بود.


مطالعه بیشتر

۱ـ شرح خطبه متقین، آیت الله فاضل لنکرانی.

۲ـ شرح نهج البلاغه، خطبه متقین، ناصر مکارم شیرازی.


منابع

  1. نهج البلاغه، خ۱۸۴.
  2. نهج البلاغه، خ۱۸۴.
  3. شوشتری، محمد تقی، بهج الصباغه، تهران، امیرکبیر، چاپ اول، ۱۳۷۶، ج۱۲، ص۴۰۵.
  4. نهج‌البلاغه، خ۱۸۴.
  5. نهج‌البلاغه، خ۱۸۴.