روایت شیرخوردن پیامبر از سینه ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
(جایگزینی متن - ' | ارجاعات =' به ' | ارجاعات = | بازبینی نویسنده = ') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
نسخهٔ ۷ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۶
 | این مقاله هماکنون به دست Rahmani در حال ویرایش است. |
آیا این حدیث که پیامبر اکرم(ص) از سینه ابوطالب شیر می‌خورده است جعلی است یا صحت دارد؟
روایت مورد سئوال در کتاب کافی از امام صادق(ع) نقل شده است که «لما ولد النبی(ص) مکث أیاما لیس له لبن فألقاه ابوطالب علی ثدی نفسه فأنزل الله فیه لبنا فیضع منه أیاما حتی وقع ابوطالب علی حلیمه السعدیه فدفعه الیها؛[۱]
هنگامی که رسول خدا(ص) متولد شد مادرش شیر نداشت و چند روز بی شیر ماند و خداوند از طریق ابوطالب او را به سینه می‌چسبانید و خداوند از این طریق به آن حضرت شیر می‌داد تا این که ابوطالب آن حضرت را به حلیمه سعدیه سپرد))
علامه مجلسی محمد باقر در شرح این حدیث، گرچه آن را از نظر مبنای متأخران ضعیف دانسته است امّا در مورد این حدیث می‌نویسد این عمل نوعی اعجاز است و با این رابطه اخوت و برادری که در میان رسول خدا(ص) و امیر المؤمنین علی(ع) وجود دارد بیشتر می‌گردد.[۲]
مرحوم ملا صالح مازندرانی نیز در شرح اصول کافی این حدیث را رد نکرده است بلکه روایتی را نیز از منابع سنی به عنوان شاهد این روایت آورده است که آن حضرت فرمودند «کنت عجیا» و از قول زمخشری می‌نویسد: عجی کسی است که یا مادرش شیر ندارد یا مادرش مرده باشد.[۳]
نکته ای که در مورد این روایت و امثال آن باید توجه کرد این است که اگر چه این روایت ضعیف است و تنها روایتی است که در این مورد نقل شده است امّا در قضاوت در مورد آن تنها می‌توان گفت که ممکن است این روایت معتبر نباشد ولی نمی‌توان آن را رد کرد یا جعلی دانست زیرا روایت جعلی روایتی است که مخالف صریح عقل باشد یا مخالف صریح قرآن یا اجماع یا احادیث صحیح دیگر، به طوری که نتوان آن را به هیچ وجه تأویل نمود.
در کتاب «النقود اللطیفه علی الکتاب المسمی بالاخبار الدخیله» آمده است: اگر در مورد حدیثی که مربوط به احکام عملیه (فقهی) نباشد به دلیل عدم وجود قرائن و شواهد مؤید آن، قطعیت صدور از معصوم حاصل نشود، رد آن حدیث و حکم به دروغ و جعلی بودن آن جایز نیست حتی در مواردی که حدیث، خبر مرسل یا مجهول الاسناد باشد؛ بنابراین اگر نتوان اعتبار حدیثی را ثابت کرد نمی‌توان آن را با استدلال‌ها و شبهات ضعیف رد نمود.
و تنها چیزی که باقی می‌ماند این است که نمی‌توان بر آن حدیث اثر شرعی عملی مترتب نمود زیرا به احکام عملیه ارتباط ندارد.[۴]
بنابراین نمی‌توان گفت که این حدیث یقینا از معصوم صادر شده است.
منابع
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ پنجم، ۱۳۶۳ش، کتاب الحجه، باب مولد النبی و وفاته، ص۴۴۸.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، مرآه العقول فی شرح اخبار آل الرسول، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۷۹ش، ج۵، ص۲۵۲.
- ↑ مازندرانی، مولا محمد صالح، شرح اصول کافی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۲۰۰۰م، ج۷، ص۱۸۱.
- ↑ صافی گلپایگانی، لطف الله، النقود اللطیفه علی الکتاب المسمی بالاخبار الدخیله، ضمیمه منتخب الاثر سه جلدی، قم، انتشارات دفتر آیت الله صافی گلپایگانی، چاپ اول، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۴۲۹–۴۳۰.