پرش به محتوا

لعن به پذیرنده کار بدون تخصص: تفاوت میان نسخه‌ها

Aliazad (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
در اول مدخل محتوای کلی روایات آورده شد تا خواننده بیشتر متوجه اهمیت مطلب بشود
خط ۵: خط ۵:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|حکومت دینی}}
{{درگاه|حکومت دینی}}
'''لعن به پذیرنده کار بدون تخصص''' برداشتی است آزاد از برخی کلمات اهل‌بیت‌(ع):


* رسول خدا(ص) فرمود: {{متن عربی|‏ مَنْ أَفْتَى النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ لَعَنَتْهُ مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ|ترجمه= کسی که بدون دانش فتوا دهد، فرشتگان آسمان و زمین او را لعنت می‌کنند.}}<ref>برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۰۵، حدیث۵۹.</ref>
عبارت '''لعن بر پذیرنده کار بدون تخصص'''، برداشتی آزاد از روایات اهل‌بیت(ع) است که بر اهمیت تخصص و علم در پذیرش مسئولیت تأکید می‌کنند. مفهوم اصلی این احادیث، تأکید بر پذیرش مسئولیت‌ها بر اساس تخصص و دانش لازم است و عبارت مطرح شده در سؤال، خلاصه‌ای از این روحیه حاکم بر روایات است. باتوجه به روایات، پذیرش مسئولیت بدون تخصص لازم تنها یک اشتباه شخصی نیست، بلکه کاری نابخشودنی محسوب می‌شود که کیفر الهی (لعنت فرشتگان) و بار گناهان دیگران را در پی دارد. فرد ناآگاه به جای اصلاح، بیشتر فساد و خرابی به بار می‌آورد و تلاش بی‌رویه و بدون دانش، مانند حرکت در بی‌راهه است که هر چه سریع‌تر باشد، فرد را از مقصد اصلی دورتر می‌کند. نتیجه سپردن کار به فرد بی‌کفایت با سپردن آن به یک خائن یکسان است؛ در هر دو صورت، کار تباه می‌شود.


* امام باقر(ع) فرمود: {{متن عربی|مَنْ أَفْتَى النَّاسَ‏ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏ وَ لا هُدىً‏ مِنَ اللَّهِ لَعَنَتْهُ‏ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ وَ مَلَائِكَةُ الْعَذَابِ وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفُتْيَاهُ|ترجمه=هر كه ندانسته و رهبرى نشده بمردم فتوى‏ دهد فرشتگان رحمت و فرشتگان عذاب او را لعنت‏ كنند و گناه آنكه بفتوايش عمل كند دامنگيرش شود.}}<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۷، ص۴۰۹، بَابُ أَنَّ الْمُفْتِيَ ضَامِن، حدیث۲.</ref>
این روایات با زبانی هشداردهنده، بر این اصل تأکید می‌کنند که پذیرش هر گونه مسئولیت بدون دارا بودن دانش و مهارت لازم، نه تنها بی‌فایده، که عملی سرزنش‌آور، گناه‌آلود و زیان‌بار است. این نگاه، پایه‌ای محکم برای ترویج "مهارت‌محوری" و "تخصص‌گرایی" در تمام عرصه‌های زندگی فردی و اجتماعی فراهم می‌کند.
 
* امام صادق(ع) فرمود: {{متن عربی|الْعَامِلُ عَلَى غَيْرِ بَصِيرَه كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ الطَّرِيقِ لَا يَزِيدُهُ سُرْعَه السَّيْرِ إِلَّا بُعْداً|ترجمه=هر كه بدون بصيرت‏ عمل‏ كند مانند كسى است كه بيراهه ميرود هر چند شتاب كند از هدف دورتر گردد.}}<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۳، بَابُ مَنْ عَمِلَ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏، حدیث۱.</ref>
 
* رسول خدا(ص) فرمودند: {{متن عربی|مَن عَمِلَ عَلى غَيرِ عِلمٍ كانَ ما يُفسِدُ أكثَرَ مِمّا يُصلِحُ.|ترجمه=هر کس که بدون [[دانش]] (مهارت و تخصص) به کاری دست زند، بیش از اینکه آن کار را درست انجام دهد، خراب می‌کند.}}<ref>برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۱۹۸، حدیث۲۳.</ref>


این مفهوم در احادیثی از معصومین(ع) با تعابیر گوناگونی بیان شده است:
* [[حضرت محمد(ص)|رسول خدا(ص)]] فرمود: {{متن عربی|‏ مَنْ أَفْتَى النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ لَعَنَتْهُ مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ|ترجمه= کسی که بدون دانش فتوا دهد، فرشتگان آسمان و زمین او را لعنت می‌کنند.}}<ref>برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۰۵، حدیث۵۹.</ref>
* رسول خدا(ص) فرمودند: {{متن عربی|مَن عَمِلَ عَلى غَيرِ عِلمٍ كانَ ما يُفسِدُ أكثَرَ مِمّا يُصلِحُ.|ترجمه=هر کس که بدون  مهارت و تخصص به کاری دست زند، بیش از اینکه آن کار را درست انجام دهد، خراب می‌کند.}}<ref>برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۱۹۸، حدیث۲۳.</ref>
* [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان علی(ع)]] فرمود: {{متن عربی|قِیمَهُ کُلِّ امْرئٍ مَا یُحْسِنُهُ|ترجمه=ارزش هر کس به کاری است که آن را نیکو انجام می‌دهد.}}<ref>شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة، محقق و مصحح: صبحی صالحی، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۴۸۲.</ref>
* [[امام باقر(ع)]] فرمود: {{متن عربی|مَنْ أَفْتَى النَّاسَ‏ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏ وَ لا هُدىً‏ مِنَ اللَّهِ لَعَنَتْهُ‏ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ وَ مَلَائِكَةُ الْعَذَابِ وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفُتْيَاهُ|ترجمه=هر كه ندانسته و رهبرى نشده بمردم فتوى‏ دهد فرشتگان رحمت و فرشتگان عذاب او را لعنت‏ كنند و گناه آنكه بفتوايش عمل كند دامنگيرش شود.}}<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۷، ص۴۰۹، بَابُ أَنَّ الْمُفْتِيَ ضَامِن، حدیث۲.</ref>
* [[امام صادق(ع)]] فرمود: {{متن عربی|الْعَامِلُ عَلَى غَيْرِ بَصِيرَه كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ الطَّرِيقِ لَا يَزِيدُهُ سُرْعَه السَّيْرِ إِلَّا بُعْداً|ترجمه=هر كه بدون بصيرت‏ عمل‏ كند مانند كسى است كه بيراهه ميرود هر چند شتاب كند از هدف دورتر گردد.}}<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۳، بَابُ مَنْ عَمِلَ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏، حدیث۱.</ref>
* امام صادق(ع) فرمودند {{متن عربی|مَا أُبَالِي إِلَى مَنِ اِئْتَمَنْتُ خَائِناً أَوْ مُضَيِّعاً|ترجمه=تفاوتی ندارد که کار را به «خائن» بسپارم یا به شخصی که کار را خراب می‌کند.}}<ref>ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق/ ۱۳۶۳ش، ص۳۶۷.</ref><br />
* امام صادق(ع) فرمودند {{متن عربی|مَا أُبَالِي إِلَى مَنِ اِئْتَمَنْتُ خَائِناً أَوْ مُضَيِّعاً|ترجمه=تفاوتی ندارد که کار را به «خائن» بسپارم یا به شخصی که کار را خراب می‌کند.}}<ref>ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق/ ۱۳۶۳ش، ص۳۶۷.</ref><br />
* [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان علی(ع)]] فرمود: {{متن عربی|قِیمَهُ کُلِّ امْرئٍ مَا یُحْسِنُهُ|ترجمه=ارزش هر کس به کاری است که آن را نیکو انجام می‌دهد.}}<ref>شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة، محقق و مصحح: صبحی صالحی، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۴۸۲.</ref>


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}

نسخهٔ ‏۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۴۳

سؤال

حدیث «خدا لعنت کند کسی را که تخصص کاری را که ندارد، می‌پذیرد.» از چه کسی و از کجا نقل شده است؟

درگاه‌ها


عبارت لعن بر پذیرنده کار بدون تخصص، برداشتی آزاد از روایات اهل‌بیت(ع) است که بر اهمیت تخصص و علم در پذیرش مسئولیت تأکید می‌کنند. مفهوم اصلی این احادیث، تأکید بر پذیرش مسئولیت‌ها بر اساس تخصص و دانش لازم است و عبارت مطرح شده در سؤال، خلاصه‌ای از این روحیه حاکم بر روایات است. باتوجه به روایات، پذیرش مسئولیت بدون تخصص لازم تنها یک اشتباه شخصی نیست، بلکه کاری نابخشودنی محسوب می‌شود که کیفر الهی (لعنت فرشتگان) و بار گناهان دیگران را در پی دارد. فرد ناآگاه به جای اصلاح، بیشتر فساد و خرابی به بار می‌آورد و تلاش بی‌رویه و بدون دانش، مانند حرکت در بی‌راهه است که هر چه سریع‌تر باشد، فرد را از مقصد اصلی دورتر می‌کند. نتیجه سپردن کار به فرد بی‌کفایت با سپردن آن به یک خائن یکسان است؛ در هر دو صورت، کار تباه می‌شود.

این روایات با زبانی هشداردهنده، بر این اصل تأکید می‌کنند که پذیرش هر گونه مسئولیت بدون دارا بودن دانش و مهارت لازم، نه تنها بی‌فایده، که عملی سرزنش‌آور، گناه‌آلود و زیان‌بار است. این نگاه، پایه‌ای محکم برای ترویج "مهارت‌محوری" و "تخصص‌گرایی" در تمام عرصه‌های زندگی فردی و اجتماعی فراهم می‌کند.

این مفهوم در احادیثی از معصومین(ع) با تعابیر گوناگونی بیان شده است:

  • رسول خدا(ص) فرمود: «‏ مَنْ أَفْتَى النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ لَعَنَتْهُ مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ؛ کسی که بدون دانش فتوا دهد، فرشتگان آسمان و زمین او را لعنت می‌کنند.»[۱]
  • رسول خدا(ص) فرمودند: «مَن عَمِلَ عَلى غَيرِ عِلمٍ كانَ ما يُفسِدُ أكثَرَ مِمّا يُصلِحُ.؛ هر کس که بدون مهارت و تخصص به کاری دست زند، بیش از اینکه آن کار را درست انجام دهد، خراب می‌کند.»[۲]
  • امیرمومنان علی(ع) فرمود: «قِیمَهُ کُلِّ امْرئٍ مَا یُحْسِنُهُ؛ ارزش هر کس به کاری است که آن را نیکو انجام می‌دهد.»[۳]
  • امام باقر(ع) فرمود: «مَنْ أَفْتَى النَّاسَ‏ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏ وَ لا هُدىً‏ مِنَ اللَّهِ لَعَنَتْهُ‏ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ وَ مَلَائِكَةُ الْعَذَابِ وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفُتْيَاهُ؛ هر كه ندانسته و رهبرى نشده بمردم فتوى‏ دهد فرشتگان رحمت و فرشتگان عذاب او را لعنت‏ كنند و گناه آنكه بفتوايش عمل كند دامنگيرش شود.»[۴]
  • امام صادق(ع) فرمود: «الْعَامِلُ عَلَى غَيْرِ بَصِيرَه كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ الطَّرِيقِ لَا يَزِيدُهُ سُرْعَه السَّيْرِ إِلَّا بُعْداً؛ هر كه بدون بصيرت‏ عمل‏ كند مانند كسى است كه بيراهه ميرود هر چند شتاب كند از هدف دورتر گردد.»[۵]
  • امام صادق(ع) فرمودند «مَا أُبَالِي إِلَى مَنِ اِئْتَمَنْتُ خَائِناً أَوْ مُضَيِّعاً؛ تفاوتی ندارد که کار را به «خائن» بسپارم یا به شخصی که کار را خراب می‌کند.»[۶]


منابع

  1. برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۰۵، حدیث۵۹.
  2. برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۱۹۸، حدیث۲۳.
  3. شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة، محقق و مصحح: صبحی صالحی، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۴۸۲.
  4. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۷، ص۴۰۹، بَابُ أَنَّ الْمُفْتِيَ ضَامِن، حدیث۲.
  5. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۳، بَابُ مَنْ عَمِلَ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏، حدیث۱.
  6. ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق/ ۱۳۶۳ش، ص۳۶۷.