دعای امام حسین(ع) در صبح عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
{{عربی|اَللّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتي في كُلِّ كَرْب، وَ أَنْتَ رَجائي في كُلِّ شِدَّة، وَ أَنْتَ لي في كُلِّ أَمْر نَزَلَ بِي ثِقَةٌ وَ عُدَّةٌ، كَمْ مِنْ هَمٍّ يَضْعُفُ فيهِ الْفُؤادُ وَ تَقِلُّ فيهِ الْحيلَةُ، وَ يُخْذَلُ فيهِ الصَّديقُ وَ يُشْمِتُ فيهِ الْعَدُوُّ، أَنْزَلْتُهُ بِكَ وَ شَكَوْتُهُ إِلَيْكَ، رَغْبَةً مِنِّي إِلَيْكَ عَمَّنْ سِواكَ، فَفَرَّجْتَهُ عَنّي وَ كَشَفْتَهُ، فَأَنْتَ وَلِىُّ كُلِّ نِعْمَة، وَ صاحِبُ كُلِّ حَسَنَة وَ مُنْتَهى كُلِّ رَغْبَة|ترجمه=پروردگارا، تو تكيه‌گاه من در هر اندوه و اميد من در هر سختی و ناراحتى هستى و تو در هر مشكلى كه براى من پيش آيد پشت و پناه منى. چه‌بسا اندوهى كه قلب در آن ناتوان و چاره در آن اندک است و دوست در آن خوار مى‌شد و دشمن شماتت مى‌كرد و من همه آنها را به پيشگاه تو آوردم و شكوه نمودم تا از همگان بريده و تنها به تو رو آورده باشم و تو مرا از آن گرفتاری‌ها نجات بخشيدى. تو ولى هر نعمت و صاحب هر كار ني و خير و منتهاى هر مقصودى}}.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری (تاريخ الامم والملوک)، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بی‌تا، ج۴، ص۳۲۱.</ref> | {{عربی|اَللّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتي في كُلِّ كَرْب، وَ أَنْتَ رَجائي في كُلِّ شِدَّة، وَ أَنْتَ لي في كُلِّ أَمْر نَزَلَ بِي ثِقَةٌ وَ عُدَّةٌ، كَمْ مِنْ هَمٍّ يَضْعُفُ فيهِ الْفُؤادُ وَ تَقِلُّ فيهِ الْحيلَةُ، وَ يُخْذَلُ فيهِ الصَّديقُ وَ يُشْمِتُ فيهِ الْعَدُوُّ، أَنْزَلْتُهُ بِكَ وَ شَكَوْتُهُ إِلَيْكَ، رَغْبَةً مِنِّي إِلَيْكَ عَمَّنْ سِواكَ، فَفَرَّجْتَهُ عَنّي وَ كَشَفْتَهُ، فَأَنْتَ وَلِىُّ كُلِّ نِعْمَة، وَ صاحِبُ كُلِّ حَسَنَة وَ مُنْتَهى كُلِّ رَغْبَة|ترجمه=پروردگارا، تو تكيه‌گاه من در هر اندوه و اميد من در هر سختی و ناراحتى هستى و تو در هر مشكلى كه براى من پيش آيد پشت و پناه منى. چه‌بسا اندوهى كه قلب در آن ناتوان و چاره در آن اندک است و دوست در آن خوار مى‌شد و دشمن شماتت مى‌كرد و من همه آنها را به پيشگاه تو آوردم و شكوه نمودم تا از همگان بريده و تنها به تو رو آورده باشم و تو مرا از آن گرفتاری‌ها نجات بخشيدى. تو ولى هر نعمت و صاحب هر كار ني و خير و منتهاى هر مقصودى}}.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری (تاريخ الامم والملوک)، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بی‌تا، ج۴، ص۳۲۱.</ref> | ||
این دعا در برخی از معتبرترین منابع تاریخی نقل شده است؛ از جمله طبقات ابن‌سعد،<ref>ابن‌سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد، الطبقات الكبرى، بیروت، دارالکتب العلمیة، بی‌تا، ج۱۰، ص۴۶۸.</ref> تاریخ طبری، الارشاد و تاریخ دمشق نقل شده است. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۱
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
امام حسین(ع) در صبح عاشورا دعایی خوانده است؛ منبع و محتوای این دعا چیست؟
دعای امام حسین(ع) در صبح عاشورا در برخی از معتبرترین متون تاریخی نقل شده و محتوای آن نشان‌دهنده ایمان عمیق امام حسین(ع) و تکیه او به خداوند در سخت‌ترین لحظات حیات است.[۱]
این دعایی است که امام حسین(ع)در صبح روز عاشورا و پس از ادای نماز صبح، در زمانی که مشغول آرایش سپاه خود بود، خواند. امام(ع) در این هنگام چشمش به تعداد فراوان سپاه کوفه افتاد که از کثرت همچون امواج دریا به‌چشم می‌آمدند. در این حال، امام حسین(ع) دست‌های خود را به سوی آسمان بلند کرد و این دعا را زمزمه کرد:[۲]
«اَللّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتي في كُلِّ كَرْب، وَ أَنْتَ رَجائي في كُلِّ شِدَّة، وَ أَنْتَ لي في كُلِّ أَمْر نَزَلَ بِي ثِقَةٌ وَ عُدَّةٌ، كَمْ مِنْ هَمٍّ يَضْعُفُ فيهِ الْفُؤادُ وَ تَقِلُّ فيهِ الْحيلَةُ، وَ يُخْذَلُ فيهِ الصَّديقُ وَ يُشْمِتُ فيهِ الْعَدُوُّ، أَنْزَلْتُهُ بِكَ وَ شَكَوْتُهُ إِلَيْكَ، رَغْبَةً مِنِّي إِلَيْكَ عَمَّنْ سِواكَ، فَفَرَّجْتَهُ عَنّي وَ كَشَفْتَهُ، فَأَنْتَ وَلِىُّ كُلِّ نِعْمَة، وَ صاحِبُ كُلِّ حَسَنَة وَ مُنْتَهى كُلِّ رَغْبَة؛ پروردگارا، تو تكيه‌گاه من در هر اندوه و اميد من در هر سختی و ناراحتى هستى و تو در هر مشكلى كه براى من پيش آيد پشت و پناه منى. چه‌بسا اندوهى كه قلب در آن ناتوان و چاره در آن اندک است و دوست در آن خوار مى‌شد و دشمن شماتت مى‌كرد و من همه آنها را به پيشگاه تو آوردم و شكوه نمودم تا از همگان بريده و تنها به تو رو آورده باشم و تو مرا از آن گرفتاری‌ها نجات بخشيدى. تو ولى هر نعمت و صاحب هر كار ني و خير و منتهاى هر مقصودى».[۳]
این دعا در برخی از معتبرترین منابع تاریخی نقل شده است؛ از جمله طبقات ابن‌سعد،[۴] تاریخ طبری، الارشاد و تاریخ دمشق نقل شده است.
منابع
- ↑ محدثی، جواد، پيام‌هاى عاشورا، قم، زمزم هدايت، ۱۳۸۵ش، ص۱۵۶.
- ↑ نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۲۱۸-۲۱۹.
- ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری (تاريخ الامم والملوک)، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بی‌تا، ج۴، ص۳۲۱.
- ↑ ابن‌سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد، الطبقات الكبرى، بیروت، دارالکتب العلمیة، بی‌تا، ج۱۰، ص۴۶۸.