گریه امام زمان(ع) برای امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}}گریه امام زمان(ع) برای امام حسین(ع) از قسمتی از زیارت ناحیه مقدسه استنباط شده است. زیارت ناحیه مقدسه زیارتی است که از امام زمان(ع) به وسیله آن جدش امام حسین(ع) را زیارت کرده و توسط یکی از نواب اربعه او نقل شده است. در قسمتی از این زیارت نامه آمده است: {{عربی|فَلَأَنْدُبَنَّکَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً، حَسْرَةً عَلَیْکَ وَ تَأَسُّفاً عَلَى مَا دَهَاکَ وَ تَلَهُّفاً، حَتَّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمُصَابِ وَ غُصَّةِ الِاکْتِیَاب|ترجمه=صبح و شام بر تو مویه می‌كنم و به جای اشک برای تو خون می‌گریم، از روی حسرت و افسوس بر مصیبت‌هایی كه برتو وارد شد؛ تا جایی كه از فرط اندوهِ مصیبت، و غم و شدت حزن جان سپارم}} | {{درگاه|امام حسین}}گریه امام زمان(ع) برای امام حسین(ع) از قسمتی از زیارت ناحیه مقدسه استنباط شده است. زیارت ناحیه مقدسه زیارتی است که از امام زمان(ع) به وسیله آن جدش امام حسین(ع) را زیارت کرده و توسط یکی از نواب اربعه او نقل شده است. در قسمتی از این زیارت نامه آمده است: {{عربی|فَلَأَنْدُبَنَّکَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً، حَسْرَةً عَلَیْکَ وَ تَأَسُّفاً عَلَى مَا دَهَاکَ وَ تَلَهُّفاً، حَتَّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمُصَابِ وَ غُصَّةِ الِاکْتِیَاب|ترجمه=صبح و شام بر تو مویه می‌كنم و به جای اشک برای تو خون می‌گریم، از روی حسرت و افسوس بر مصیبت‌هایی كه برتو وارد شد؛ تا جایی كه از فرط اندوهِ مصیبت، و غم و شدت حزن جان سپارم}}.<ref>مشهدی، ابوعبدالله محمد بن جعفر، المزار الکبیر، تحقیق جواد القيومی الاصفهانی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۱۹ق، ص۵۰۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۸
سؤال
از کجا گفته شده که امام زمان(ع) همیشه برای مصیبت جدش امام حسین(ع) گریه می‌کند؟
درگاه‌ها
گریه امام زمان(ع) برای امام حسین(ع) از قسمتی از زیارت ناحیه مقدسه استنباط شده است. زیارت ناحیه مقدسه زیارتی است که از امام زمان(ع) به وسیله آن جدش امام حسین(ع) را زیارت کرده و توسط یکی از نواب اربعه او نقل شده است. در قسمتی از این زیارت نامه آمده است: «فَلَأَنْدُبَنَّکَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً، حَسْرَةً عَلَیْکَ وَ تَأَسُّفاً عَلَى مَا دَهَاکَ وَ تَلَهُّفاً، حَتَّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمُصَابِ وَ غُصَّةِ الِاکْتِیَاب؛ صبح و شام بر تو مویه می‌كنم و به جای اشک برای تو خون می‌گریم، از روی حسرت و افسوس بر مصیبت‌هایی كه برتو وارد شد؛ تا جایی كه از فرط اندوهِ مصیبت، و غم و شدت حزن جان سپارم».[۱]
منابع
- ↑ مشهدی، ابوعبدالله محمد بن جعفر، المزار الکبیر، تحقیق جواد القيومی الاصفهانی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۱۹ق، ص۵۰۱.