سوار شدن حسنین(ع) بر پشت پیامبر(ص): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش  | 
				بدون خلاصۀ ویرایش  | 
				||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}}  | {{پایان سوال}}  | ||
{{پاسخ}}  | {{پاسخ}}  | ||
روایت «نعم الجمل جملکما و نعم العدلان انتما» روایتی از [[رسول خدا(ص)]] که از آن محبت او به نوادگانش، امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، فهمیده میشود. این روایت در منابعی  چون کشف الغمه، کشف الیقین و بحارالانوار از سفیان ثوری از [[امام صادق(ع)]] نقل شده است.    | |||
== متن حدیث ==  | |||
این حدیث در منابع حدیثی شیعه آمده است. متن حدیث چنین است:  | این حدیث در منابع حدیثی شیعه آمده است. متن حدیث چنین است:  | ||
{{عربی بزرگ |عن جابر بن عبدالله قال: دخلت علی النبیّ و هو یمشی علی أربع و الحسن(ع) و الحسین(ع) علی ظهره و هو یَجثُو لهما و یقول نعم الجمل جمَلُکما و نعم العدلان انتما|ترجمه=از جابر بن عبدالله نقل شده که گفت بر پیامبر(ص) وارد شدم و آن حضرت بر چهار دست و پا حرکت میکرد و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بر پشت حضرت سوار بودند و پیامبر(ص) برای آن دو خم میشد و میفرمود: چه خوب شتری است شتر شما و چه خوب سوارکارانی هستید شما.}}    | {{عربی بزرگ |عن جابر بن عبدالله قال: دخلت علی النبیّ و هو یمشی علی أربع و الحسن(ع) و الحسین(ع) علی ظهره و هو یَجثُو لهما و یقول نعم الجمل جمَلُکما و نعم العدلان انتما.|ترجمه=از جابر بن عبدالله نقل شده که گفت بر پیامبر(ص) وارد شدم و آن حضرت بر چهار دست و پا حرکت میکرد و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بر پشت حضرت سوار بودند و پیامبر(ص) برای آن دو خم میشد و میفرمود: چه خوب شتری است شتر شما و چه خوب سوارکارانی هستید شما.}}  | ||
== منبع و ناقلان حدیث ==  | |||
این حدیث در بحار الانوار،<ref>مجلسی، بحار الانوار، بیروت، وفاء، ۱۴۰۴ ق، ج۴۳، ص۲۸۵.</ref> کشف الیقین،<ref>حلی، کشف الیقین، مؤسسه چاپ و انتشارت، ۱۴۱۱ ق، ص۳۰۷.</ref> کشف الغمه.<ref>اربلی، کشف الغمه، تبریز، مکتبه بنی هاشم، ۱۳۸۱ ق، ج۱، ص۵۲۶.</ref>. ذکر شده است. لازم است ذکر شود این حدیث با عبارتهای دیگری نیز در [[بحار الانوار]]<ref>مجلسی، پیشین، ج۴۳، ص۳۰۴.</ref> نقل شده است. این حدیث را سفیان ثوری از ابی الزبیر و او از جابر بن عبدالله انصاری نقل کرده است.<ref>شیخ طوسی، رجال، مؤسسه النشر الاسلامی، طبعه الاولی، ۱۴۱۵، ص۲۲۰.</ref>  | |||
سفیان از اصحاب امام صادق(ع) و ابی الزبیر نیز از دیگر راویان این حدیث که در کتب رجالی از او نام برده شده بدون جرح و تعدیل و جابر بن عبدالله انصاری از اصحاب رسول خدا، امام علی، امام حسن، امام حسین، امام سجاد و امام باقر(ع) که دارای مقام بزرگی است. جابر میگوید: او دروغ نمیگوید.<ref>خوئی، معجم رجال حدیث، بیروت، مدینه العلم، طبعه ثالثه، ۱۳۹۸ ق، ج۴، ص۱۵.</ref> بنابراین سند این حدیث از اعتبار کافی برخوردار است و هیچ انگیزهای در جعل این حدیث از سوی راویان آن وجود ندارد.{{پایان مطالعه بیشتر}}  | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}}  | |||
== منابع ==  | == منابع ==  | ||
نسخهٔ ۱۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۴
این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است.  | 
معنی و منبع حدیث پیامبر(ص) در خصوص امام حسن(ع) و امام حسین(ع) که فرمودند: «نعم الجمل جملکما و نعم العدلان انتما» چیست؟
روایت «نعم الجمل جملکما و نعم العدلان انتما» روایتی از رسول خدا(ص) که از آن محبت او به نوادگانش، امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، فهمیده میشود. این روایت در منابعی چون کشف الغمه، کشف الیقین و بحارالانوار از سفیان ثوری از امام صادق(ع) نقل شده است.
متن حدیث
این حدیث در منابع حدیثی شیعه آمده است. متن حدیث چنین است:
| « | عن جابر بن عبدالله قال: دخلت علی النبیّ و هو یمشی علی أربع و الحسن(ع) و الحسین(ع) علی ظهره و هو یَجثُو لهما و یقول نعم الجمل جمَلُکما و نعم العدلان انتما.
 از جابر بن عبدالله نقل شده که گفت بر پیامبر(ص) وارد شدم و آن حضرت بر چهار دست و پا حرکت میکرد و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بر پشت حضرت سوار بودند و پیامبر(ص) برای آن دو خم میشد و میفرمود: چه خوب شتری است شتر شما و چه خوب سوارکارانی هستید شما.  | 
» | 
منبع و ناقلان حدیث
این حدیث در بحار الانوار،[۱] کشف الیقین،[۲] کشف الغمه.[۳]. ذکر شده است. لازم است ذکر شود این حدیث با عبارتهای دیگری نیز در بحار الانوار[۴] نقل شده است. این حدیث را سفیان ثوری از ابی الزبیر و او از جابر بن عبدالله انصاری نقل کرده است.[۵]
سفیان از اصحاب امام صادق(ع) و ابی الزبیر نیز از دیگر راویان این حدیث که در کتب رجالی از او نام برده شده بدون جرح و تعدیل و جابر بن عبدالله انصاری از اصحاب رسول خدا، امام علی، امام حسن، امام حسین، امام سجاد و امام باقر(ع) که دارای مقام بزرگی است. جابر میگوید: او دروغ نمیگوید.[۶] بنابراین سند این حدیث از اعتبار کافی برخوردار است و هیچ انگیزهای در جعل این حدیث از سوی راویان آن وجود ندارد.
منابع
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، بیروت، وفاء، ۱۴۰۴ ق، ج۴۳، ص۲۸۵.
 - ↑ حلی، کشف الیقین، مؤسسه چاپ و انتشارت، ۱۴۱۱ ق، ص۳۰۷.
 - ↑ اربلی، کشف الغمه، تبریز، مکتبه بنی هاشم، ۱۳۸۱ ق، ج۱، ص۵۲۶.
 - ↑ مجلسی، پیشین، ج۴۳، ص۳۰۴.
 - ↑ شیخ طوسی، رجال، مؤسسه النشر الاسلامی، طبعه الاولی، ۱۴۱۵، ص۲۲۰.
 - ↑ خوئی، معجم رجال حدیث، بیروت، مدینه العلم، طبعه ثالثه، ۱۳۹۸ ق، ج۴، ص۱۵.