اعظم الله اجورنا بمصابنا بالحسين: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۸

سؤال

معنای «اعظم الله اجورنا بمصابنا بالحسين» چیست؟

درگاه‌ها

در روایتی از امام باقر(ع) پرسیده شد که در روز عاشورا چگونه به همدیگر تسلیت بگوییم؟ امام باقر(ع) فرمود: «أَعْظَمَ اَللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ اَلطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ اَلْإِمَامِ اَلْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ [عَلَيْهِ] اَلسَّلاَمُ؛ خداوند متعال اجرها و ثواب‌های عزادار بودن ما را برای امام حسین(ع) زیاد گردانده و ما و شما را در رکاب امام مهدی قائم آل محمّد صلوات اللَّه علیهم اجمعین از طلب‌کنندگان خون آن جناب قرار دهد».^[۱]

سپس امام باقر(ع) فرمود: «و اگر قدرت و توانائی این را داشتی که آن روز (روز عاشوراء) را بدنبال نیازمندی‌هایت نروی البته مرو چه آنکه این روز، روز نحسی بوده و حاجت در آن روا نمی‌گردد و اگر هم حاجت برآورده شود برای شخص حاجتمند مبارک نبوده و وی خیر نخواهد دید؛ توجه داشته باش در آن روز در منزلت آذوقه‌ای را ذخیره نکنی چه آن که اگر کسی در آن روز در منزلش چیزی را ذخیره کند برایش میمون و مبارک نبوده و برای اهلش نیز برکت نخواهد داشت.»^[۲]

منابع

↑ قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، اسوه، بیتا، بیجا، ص۲۸۸.
↑ ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ترجمه ذهنی تهرانی، تهران، پیام حق، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، باب هفتاد و یکم، ص۵۸۱.

[1] قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، اسوه، بیتا، بیجا، ص۲۸۸.

[2] ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ترجمه ذهنی تهرانی، تهران، پیام حق، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، باب هفتاد و یکم، ص۵۸۱.

[۱]

[۲]

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 {{پاسخ}}
 {{درگاه|امام حسین}}
-در روایتی از [[امام باقر(ع)]] پرسیده شد که در روز [[عاشورا]] چگونه به همدیگر تسلیت بگوییم؟ امام باقر(ع) فرمود: «أَعْظَمَ اَللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ اَلطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ اَلْإِمَامِ اَلْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ [عَلَيْهِ] اَلسَّلاَمُ؛ خداوند متعال اجرها و ثواب‌های عزادار بودن ما را برای [[امام حسین(ع)]] زیاد گردانده و ما و شما را در رکاب حضرت امام مهدی قائم آل محمّد صلوات اللَّه علیهم اجمعین از طلب کنندگان خون آن جناب قرار دهد».<ref>قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، اسوه، بیتا، بیجا، ص۲۸۸.</ref>
+در روایتی از [[امام باقر(ع)]] پرسیده شد که در روز [[عاشورا]] چگونه به همدیگر تسلیت بگوییم؟ امام باقر(ع) فرمود: «أَعْظَمَ اَللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ اَلطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ اَلْإِمَامِ اَلْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ [عَلَيْهِ] اَلسَّلاَمُ؛ خداوند متعال اجرها و ثواب‌های عزادار بودن ما را برای [[امام حسین(ع)]] زیاد گردانده و ما و شما را در رکاب امام مهدی قائم آل محمّد صلوات اللَّه علیهم اجمعین از طلب‌کنندگان خون آن جناب قرار دهد».<ref>قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، اسوه، بیتا، بیجا، ص۲۸۸.</ref>
 سپس امام باقر(ع) فرمود: «و اگر قدرت و توانائی این را داشتی که آن روز (روز عاشوراء) را بدنبال نیازمندی‌هایت نروی البته مرو چه آنکه این روز، روز نحسی بوده و حاجت در آن روا نمی‌گردد و اگر هم حاجت برآورده شود برای شخص حاجتمند مبارک نبوده و وی خیر نخواهد دید؛ توجه داشته باش در آن روز در منزلت آذوقه‌ای را ذخیره نکنی چه آن که اگر کسی در آن روز در منزلش چیزی را ذخیره کند برایش میمون و مبارک نبوده و برای اهلش نیز برکت نخواهد داشت.»<ref>ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ترجمه ذهنی تهرانی، تهران، پیام حق، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، باب هفتاد و یکم، ص۵۸۱.</ref>{{پایان پاسخ}}