آثار انتخاب نام نیکو در قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Shamsoddin }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۹: خط ۱۰:


[[ابن فهد حلی]] نیز در [[کتاب عده الداعی]] آن را به صورت  [[مرسل]] و بدون ذکر سند نموده است.<ref>حلی، ابن فهد، عده الداعی، قم، انتشارات دارالکتب الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق، ص۸۷.</ref>
[[ابن فهد حلی]] نیز در [[کتاب عده الداعی]] آن را به صورت  [[مرسل]] و بدون ذکر سند نموده است.<ref>حلی، ابن فهد، عده الداعی، قم، انتشارات دارالکتب الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق، ص۸۷.</ref>
== نامگذاری فرزند==
یکی از حقوق فرزند بر والدین انتخاب نام نیکو برای اوست. در روایتی شخصی از پیامبر(ص) پرسید که حق فرزند بر من چیست؟ پیامبر(ص) در جواب او فرمود: تُحسِنُ اسمَهُ و أدَبَهُ، وَضَعهُ مَوضِعاً حَسَناً؛ نام او و تربیت او را نیکو گردانی و او را در جایگاه نیکویی قرار دهی»<ref>کلینی، الکافی، ج۶، ص۴۸.</ref>
== بهترین نام‌ها==
در روایتی از امام باقر(ع) نقل شده است که که برترین نام‌ها، نام‌هایی هستند بر بندگی خدا دلالت دارند.
«أصدَقُ الأسماءِ ما سُمِّيَ بِالعُبُودِيَّه وَ أفضَلُها أسماءُ الأنبِياءِ؛ راست‌ترین و درست‌ترین نام‌ها آن است که به عبودیت نامیده شود و برترین آنها، اسم‎‌های پیامبران است». همچنین روایتی از پیامبر نقل شده است که
«من ولد له أربعة أولاد و لم يسمّ أحدهم باسمي فقد جفاني»
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}



نسخهٔ ‏۱۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۰

سؤال

آیا حدیثی وجود دارد که در آن بیان شده باشد «روز قیامت افراد را به نام صدا زده و هر کس که هم‌نام انبیاء و اولیاء باشد با نور آنها محشور می‌شود»؟ این روایت از کیست و در کدام یک از منابع روایی شیعه نقل شده است؟

منابع روایی، چنین حدیثی را نقل نکرده‌اند. البته در کتاب اصول کافی روایتی درباره شبیه این مضمون ذکر شده است که چنین است:

علی بن ابراهیم از پدرش ابراهیم بن هاشم که او از عبدالله بن حسین بن زید بن علی بن حسین(ع) که از پدرش و ایشان از امام صادق(ع) نقل کرده است که رسول خدا(ص) فرمودند: نام‌های نیکو برای خود انتخاب کنید؛ زیرا در روز قیامت، شما را به نام صدا می‌زنند (و می‌گویند) ای فلان پسر فلان! برخیز و به سوی نور خود برو، و ای فلان پسر فلان! برخیز که نوری نداری.[۱] در سند روایت فردی به نام عبدالله بن حسین بن زید بن علی بن حسین(ع) است که در کتاب‌های رجالی مجهول است و کسی از رجالیان او را توثیق نکرده است.

ابن فهد حلی نیز در کتاب عده الداعی آن را به صورت مرسل و بدون ذکر سند نموده است.[۲]

نامگذاری فرزند

یکی از حقوق فرزند بر والدین انتخاب نام نیکو برای اوست. در روایتی شخصی از پیامبر(ص) پرسید که حق فرزند بر من چیست؟ پیامبر(ص) در جواب او فرمود: تُحسِنُ اسمَهُ و أدَبَهُ، وَضَعهُ مَوضِعاً حَسَناً؛ نام او و تربیت او را نیکو گردانی و او را در جایگاه نیکویی قرار دهی»[۳]

بهترین نام‌ها

در روایتی از امام باقر(ع) نقل شده است که که برترین نام‌ها، نام‌هایی هستند بر بندگی خدا دلالت دارند. «أصدَقُ الأسماءِ ما سُمِّيَ بِالعُبُودِيَّه وَ أفضَلُها أسماءُ الأنبِياءِ؛ راست‌ترین و درست‌ترین نام‌ها آن است که به عبودیت نامیده شود و برترین آنها، اسم‎‌های پیامبران است». همچنین روایتی از پیامبر نقل شده است که «من ولد له أربعة أولاد و لم يسمّ أحدهم باسمي فقد جفاني»


منابع

  1. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، نشر دارالکتب الاسلامی، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۹، ح۱۰.
  2. حلی، ابن فهد، عده الداعی، قم، انتشارات دارالکتب الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق، ص۸۷.
  3. کلینی، الکافی، ج۶، ص۴۸.