صابئین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Rezapour صفحهٔ صابئین در قرآن را به صابئین منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
{{پاسخ}}«صابئین» جمع «صابی» کلمه‌ای [[عبری]] است به معنای فرو رفتن در آب<ref>فرهنگ دهخدا به نقل از تفسير نمونه، ج۱، ص: ۲۸۸</ref> و به کسانی گفته می‌شود که افزون بر ایمان به خدا و معاد، خود را پیرو [[حضرت یحیی(ع)]] می‌دانند. صابئین، بیشتر گوشه‌گیر و منزوی بوده و در کنار رودخانه‌ها و دریاها زندگی می‌کنند. آنها افزون بر اعتقاد ویژه به ستارگان، معتقدند که باید غسل‌های متعددی را در تابستان و زمستان در رودخانه‌ها و آب‌های جاری انجام دهند. | {{پاسخ}}«صابئین» جمع «صابی» کلمه‌ای [[عبری]] است به معنای فرو رفتن در آب<ref>فرهنگ دهخدا به نقل از تفسير نمونه، ج۱، ص: ۲۸۸</ref> و به کسانی گفته می‌شود که افزون بر ایمان به خدا و معاد، خود را پیرو [[حضرت یحیی(ع)]] می‌دانند. صابئین، بیشتر گوشه‌گیر و منزوی بوده و در کنار رودخانه‌ها و دریاها زندگی می‌کنند. آنها افزون بر اعتقاد ویژه به ستارگان، معتقدند که باید غسل‌های متعددی را در تابستان و زمستان در رودخانه‌ها و آب‌های جاری انجام دهند. | ||
نام صابئین | محققان نام صابئین را برای دو گروه متفاوت از یکدیگر دانسته‌اند: | ||
* گروهی که ماندائی نیز خوانده می‌شوند و پیرو یحیی(ع) هستند. | |||
* صابئین حران ، فرقه ٔ مشرک که مدت‌ها در دوره اسلام وجود داشتند.<ref name=":0">دهخدا، «[https://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%B5%D8%A7%D8%A8%D8%A6%DB%8C%D9%86 لغت‌نامه، واژه صابئین]»، سایت واژه یاب.</ref> | |||
نزدیک پنج هزار نفر از این فرقه در خوزستان، در سواحل رود کارون، و قریب هشت هزار نفر در عراق، اطراف دجله و شهرهای دیگر، سکونت دارند.<ref>تفسیر نور، ج۱، ص۱۵۱.</ref> | نام صابئین سه بار در قرآن کریم آمده است.<ref>بقره:۶۲، حج:۱۷، مائده:۶۹. </ref> برخی محققان معتقدند نامی که در قرآن آمده، اشاره به گروه اول دارد.<ref name=":0" /> نزدیک پنج هزار نفر از این فرقه غیر مشرک در خوزستان، در سواحل رود کارون، و قریب هشت هزار نفر در عراق، اطراف دجله و شهرهای دیگر، سکونت دارند.<ref>تفسیر نور، ج۱، ص۱۵۱.</ref> | ||
نام صابئین، در [[سوره حج]]، در کنار یهود، نصاری، مجوس و مشرکان آمده و مفسران از این آیه استفاد کرده‌اند که صابئان، غیر از این چهار گروه هستند. | |||
آیت‌الله مکارم شیرازی در تفسیر نمونه از قول راغب در كتاب مفردات می‌نويسد: آنها جمعيتى از پيروان [[حضرت نوح(ع)]] بودهاند.<ref>تفسير نمونه، ج۱، ص: ۲۸۸ | |||
</ref> اما در [[تفسیر قمی]] آمده که [[صابئین]] نه مجوس، نه یهود، نه نصاری و نه مسلمان، بلکه ستارگان و نجوم را عبادت می‌کنند.<ref>تفسیر قمی، ج۱، ص۴۸.</ref> [[طبرسی]] در تفسیر «مجمع البیان» به نقل از قتاده، آورده است: «صابئین قومی هستند که عبادت نجوم در دین آنها است. افزون بر این، به خدا و معاد و بعضی از پیامبران اعتقاد دارند. در حقیقت این‌ها ستاره‌پرست هستند». محققان در ستاره‌پرست دانستن این قوم، اشکال کرده‌اند و ستاره‌پرست را گروه دیگری دانسته‌اند که صابئین در قرآن، اشاره‌ای به آنها ندارد. | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰
صابئین چه کسانی هستند؟
«صابئین» جمع «صابی» کلمه‌ای عبری است به معنای فرو رفتن در آب[۱] و به کسانی گفته می‌شود که افزون بر ایمان به خدا و معاد، خود را پیرو حضرت یحیی(ع) می‌دانند. صابئین، بیشتر گوشه‌گیر و منزوی بوده و در کنار رودخانه‌ها و دریاها زندگی می‌کنند. آنها افزون بر اعتقاد ویژه به ستارگان، معتقدند که باید غسل‌های متعددی را در تابستان و زمستان در رودخانه‌ها و آب‌های جاری انجام دهند.
محققان نام صابئین را برای دو گروه متفاوت از یکدیگر دانسته‌اند:
- گروهی که ماندائی نیز خوانده می‌شوند و پیرو یحیی(ع) هستند.
- صابئین حران ، فرقه ٔ مشرک که مدت‌ها در دوره اسلام وجود داشتند.[۲]
نام صابئین سه بار در قرآن کریم آمده است.[۳] برخی محققان معتقدند نامی که در قرآن آمده، اشاره به گروه اول دارد.[۲] نزدیک پنج هزار نفر از این فرقه غیر مشرک در خوزستان، در سواحل رود کارون، و قریب هشت هزار نفر در عراق، اطراف دجله و شهرهای دیگر، سکونت دارند.[۴]
نام صابئین، در سوره حج، در کنار یهود، نصاری، مجوس و مشرکان آمده و مفسران از این آیه استفاد کرده‌اند که صابئان، غیر از این چهار گروه هستند. آیت‌الله مکارم شیرازی در تفسیر نمونه از قول راغب در كتاب مفردات می‌نويسد: آنها جمعيتى از پيروان حضرت نوح(ع) بودهاند.[۵] اما در تفسیر قمی آمده که صابئین نه مجوس، نه یهود، نه نصاری و نه مسلمان، بلکه ستارگان و نجوم را عبادت می‌کنند.[۶] طبرسی در تفسیر «مجمع البیان» به نقل از قتاده، آورده است: «صابئین قومی هستند که عبادت نجوم در دین آنها است. افزون بر این، به خدا و معاد و بعضی از پیامبران اعتقاد دارند. در حقیقت این‌ها ستاره‌پرست هستند». محققان در ستاره‌پرست دانستن این قوم، اشکال کرده‌اند و ستاره‌پرست را گروه دیگری دانسته‌اند که صابئین در قرآن، اشاره‌ای به آنها ندارد.