«سجین» و «علیین» در سوره مطففین: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
در سورهٔ مبارکهٔ مطففین، منظور از سجین و علیین چیست؟{{پایان سوال}} | در سورهٔ مبارکهٔ مطففین، منظور از سجین و علیین چیست؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}سِجّین و | {{پاسخ}}'''سِجّین''' و '''عِلیّین''' هرکدام دو بار در قرآن و در دو آیه پشت سر هم آمده است. در اینکه معنای سجّیین و علیین چیست بین مفسران اختلاف است. بیشتر، سجین را نام [[دوزخ]] و علیین را نام [[بهشت]] گرفته‌اند. برخی گفته‌اند نام کتاب‌هایی است که اعمال بدکاران و نیکوکاران را در آن می‌نویسند. | ||
در [[سوره مطففین]] آمده است که نامه بدکاران در سجّین است. در ادامه می‌گوید تو چه می‌دانی سجین چیست؟ آن «کتاب مرقوم» است.<ref>آیات ۷، ۸ ، ۹ سوره مطففین</ref> و در ادامه این سوره درباره ابرار می‌فرماید نامه اعمال نیکوکاران(ابرار) در علیین است. تو چه می‌دانی علیین چیست؟ آن «کتاب مرقوم» است.<ref>آیات ۱۸، ۱۹، ۲۰ سوره مطففین</ref> بعضی گفته‌اند کتاب مرقوم برای بیان سجین یا علیین نیست، بلکه برای توضیح «کتاب فجار، نامه بدکاران» و «کتاب ابرار، نامه نیکوکاران» است.<ref>كشف الاسرار و عدة الابرار، میبدی، ج۱۰، ص: ۴۱۵</ref> | |||
در [[سوره مطففین]] آمده است که نامه بدکاران در سجّین است. در ادامه می‌گوید تو چه می‌دانی سجین چیست؟ آن «کتاب مرقوم» است.<ref>آیات ۷، ۸ ، ۹ سوره مطففین</ref> و در ادامه این سوره درباره ابرار می‌فرماید نامه اعمال نیکوکاران(ابرار) در علیین است. تو چه می‌دانی علیین چیست؟ آن «کتاب مرقوم» است.<ref>آیات ۱۸، ۱۹، ۲۰ سوره مطففین</ref> | |||
سجین از ماده سجن به معنای زندان است. معناهای متفاوتی برای آن در نظر گرفته‌اند. از جمله زندان، دوزخ، نامه اعمال بدکاران. وادی هولناکی در قعر جهنم.<ref>بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حديث، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۲، ص۶۱. | سجین از ماده سجن به معنای زندان است. معناهای متفاوتی برای آن در نظر گرفته‌اند. از جمله زندان، دوزخ، نامه اعمال بدکاران. وادی هولناکی در قعر جهنم.<ref>بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حديث، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۲، ص۶۱. | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۲: | ||
تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۲۶، ص: ۲۵۴</ref> | تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۲۶، ص: ۲۵۴</ref> | ||
علیین به معنای درجات عالی است. در اصل به معنای مکان بالا یا افرادی است که در بالا | علیین به معنای درجات عالی است. در اصل به معنای مکان بالا یا افرادی است که در بالا می‌نشینند. و به معنای برترین مکان بهشت آمده است.<ref>تفسير نمونه، ج26، ص: 271</ref> یا به معنای آسمان هفتم و منزلگاه ارواح مؤمنین یا سدره المنتهی و نامه اعمال نیکوکاران | ||
درباره کتاب مرقوم گفته‌اند که امری است نوشته شده و قضایی حتمی.<ref>ترجمه تفسير الميزان، ج۲۰، ص: ۳۸۳ | درباره کتاب مرقوم گفته‌اند که امری است نوشته شده و قضایی حتمی.<ref>ترجمه تفسير الميزان، ج۲۰، ص: ۳۸۳ | ||
</ref> | </ref> کتاب هم چیزی است که نوشته شده و هم به معنای قضا آمده است. | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۱۹
سِجّین و عِلیّین هرکدام دو بار در قرآن و در دو آیه پشت سر هم آمده است. در اینکه معنای سجّیین و علیین چیست بین مفسران اختلاف است. بیشتر، سجین را نام دوزخ و علیین را نام بهشت گرفته‌اند. برخی گفته‌اند نام کتاب‌هایی است که اعمال بدکاران و نیکوکاران را در آن می‌نویسند.
در سوره مطففین آمده است که نامه بدکاران در سجّین است. در ادامه می‌گوید تو چه می‌دانی سجین چیست؟ آن «کتاب مرقوم» است.[۱] و در ادامه این سوره درباره ابرار می‌فرماید نامه اعمال نیکوکاران(ابرار) در علیین است. تو چه می‌دانی علیین چیست؟ آن «کتاب مرقوم» است.[۲] بعضی گفته‌اند کتاب مرقوم برای بیان سجین یا علیین نیست، بلکه برای توضیح «کتاب فجار، نامه بدکاران» و «کتاب ابرار، نامه نیکوکاران» است.[۳]
سجین از ماده سجن به معنای زندان است. معناهای متفاوتی برای آن در نظر گرفته‌اند. از جمله زندان، دوزخ، نامه اعمال بدکاران. وادی هولناکی در قعر جهنم.[۴]
علیین به معنای درجات عالی است. در اصل به معنای مکان بالا یا افرادی است که در بالا می‌نشینند. و به معنای برترین مکان بهشت آمده است.[۵] یا به معنای آسمان هفتم و منزلگاه ارواح مؤمنین یا سدره المنتهی و نامه اعمال نیکوکاران
درباره کتاب مرقوم گفته‌اند که امری است نوشته شده و قضایی حتمی.[۶] کتاب هم چیزی است که نوشته شده و هم به معنای قضا آمده است.
مطالعه بیشتر
۱ـ تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، ج۲۶، ص۲۵۳ و ص۲۷۰.
۲ـ تفسیر احسن الحدیث، ناصر مکارم شیرازی، ج۲، ص۱۳۲.
۳ـ پرتوی از قرآن، محمود طالقانی، ج۳، ص۳۴۱.