قول سدید: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
== متن آیه == | |||
{{قرآن بزرگ|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا | |||
}} | |||
== قول سدید == | |||
الف) مراد از قول سدید: کلمهٔ (سدید) از مادهٔ سداد، به معنای اصابت رأی و داشتن رشاد است. و بنابر این، قول سدید، عبارت است از کلامی که هم مطابق با واقع باشد و هم لغو نباشد. سخن فایده بخشی که فایده اش چون سخن چینی و امثال آن، غیر مشروع نباشد. پس بر مؤمن لازم است که به راستی آنچه می‌گوید مطمئن باشد و نیز گفتار خود را بیازماید، که لغو یا مایهٔ فساد نباشد.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم موسوی همدانی، سید محمد باقر، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، چاپخانه دفتر انتشارات، ج۱۶، ص۵۲۳.</ref> | الف) مراد از قول سدید: کلمهٔ (سدید) از مادهٔ سداد، به معنای اصابت رأی و داشتن رشاد است. و بنابر این، قول سدید، عبارت است از کلامی که هم مطابق با واقع باشد و هم لغو نباشد. سخن فایده بخشی که فایده اش چون سخن چینی و امثال آن، غیر مشروع نباشد. پس بر مؤمن لازم است که به راستی آنچه می‌گوید مطمئن باشد و نیز گفتار خود را بیازماید، که لغو یا مایهٔ فساد نباشد.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم موسوی همدانی، سید محمد باقر، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، چاپخانه دفتر انتشارات، ج۱۶، ص۵۲۳.</ref> | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۷: | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== | == مطالعه بیشتر == | ||
تفسیر روان جاوید در تفسیر قرآن، آیت الله حاج میرزا محمد ثقفی تهرانی، ج۴ | |||
تفسیر نور آقای محسن قرائتی، ص۴۰۹ و ۴۱۰، ج۹ | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۷
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
قول سدید که در سورهٔ احزاب، آیه ی۷۰ آمده است به چه معنا است، توضیح دهید؟
متن آیه
| ﴿ | یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا | ﴾ |
قول سدید
الف) مراد از قول سدید: کلمهٔ (سدید) از مادهٔ سداد، به معنای اصابت رأی و داشتن رشاد است. و بنابر این، قول سدید، عبارت است از کلامی که هم مطابق با واقع باشد و هم لغو نباشد. سخن فایده بخشی که فایده اش چون سخن چینی و امثال آن، غیر مشروع نباشد. پس بر مؤمن لازم است که به راستی آنچه می‌گوید مطمئن باشد و نیز گفتار خود را بیازماید، که لغو یا مایهٔ فساد نباشد.[۱]
ب) (قول سدید) از ماده (سدّ) به معنای محکم و استوار و خلل ناپذیر و موافق حق و واقع است، سخنی که هم چون یک سدّ محکم، جلو امواج فساد و باطل را می‌گیرد و اگر بعضی از مفسران آن را به معنای (صواب) و بعضی به معنای «خالص بودن از کذب و لغو» یا هماهنگ بودن ظاهر و باطن یا صلاح و رشاد و مانند آن تفسیر کرده‌اند، همه به معنای جامع فوق بر می‌گردد.[۲]
ج) قول سدید: سخنی درست و استوار و به دور از دروغ و تباهی بر زبان آورید، سخنی که از باطل گرایی و بیهوده گویی به دور و قالب و محتوای آن پاک و خالصانه باشد. به باور برخی، منظور از واژهٔ «حسن» این است که سخنبه زبان آوردن صادقانه، لا اله الا الله یا اصل توحید و توحیدگرایی است.[۳]
نتیجه این که قول سدید: یعنی قولی که محکم، صحیح و درست و به دور از دروغ و باطل و مطابق با واقع و دارای فایده باشد.
در پایان یادکرد این نکته لازم و ضروری است که: که با توجه به، آیه ی۷۱ سورهٔ احزاب، نتیجه قول درست و صحیح و قول حق و واقع گفتن، این است که خداوند کارهایمان را برای ما شایسته می‌گرداند و گناهان انسان را می‌بخشد.[۴] آری اگر شما پروای خدا را پیشه سازید و بر اساس حق و عدالت سخن بگویید. خدای فرزانه با مهر و لطف خویش کارهای شما را اصلاح می‌کند و گناهانتان را می‌بخشد، چرا که ره آورد درست اندیشی و گفتار درست، این است.
امام علی ـ(ع) ـ می‌فرماید: راستگو در آستانهٔ نجات و بزرگواری است و دروغگو در لبهٔ پرتگاه و خواری.[۵]
امام سجاد ـ(ع) ـ می‌فرماید: گفتار نیک، دارایی را زیاد می‌کند و روزی را افزایش می‌دهد و اجل را به تأخیر می‌اندازد و انسان را نزد خانواده محبوب می‌گرداند و (شخص) را به بهشت می‌برد.[۶]
مطالعه بیشتر
تفسیر روان جاوید در تفسیر قرآن، آیت الله حاج میرزا محمد ثقفی تهرانی، ج۴
تفسیر نور آقای محسن قرائتی، ص۴۰۹ و ۴۱۰، ج۹
منابع
- ↑ طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم موسوی همدانی، سید محمد باقر، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، چاپخانه دفتر انتشارات، ج۱۶، ص۵۲۳.
- ↑ آیت الله مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ناشر دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، بهار سال ۱۳۷۳، چاپ خانه مدرسه امیر المؤمنین ـ(ع) ـ، ج۱۷، ص۴۴۷.
- ↑ علامه طبرسی، ترجمه تفسیر مجمع البیان، چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، سال ۱۳۸۰، مترجم کرمی، علی، ج۱۱، ص۵۸۸.
- ↑ همه سه منبع فوق، با آدرس فوق.
- ↑ محمدی ری شهری، محمد، منتخب میزان الحکمه، ۱ جلدی، تلخیص، حسینی، سید حمید، ناشر سازمان چاپ و نشر دار الحدیث، ص۳۱۵، ح۳۴۷۸.
- ↑ همان، ص۴۹۹، حدیث شماره ۵۶۲۰.