سند دعای اللهم کن لولیک: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}

نسخهٔ ‏۴ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۵۳

سؤال

دعای امام زمان(عج): «اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِیِّكَ …» از کدام معصوم(ع) نقل شده است؟

دعای «اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِیِّكَ» در متاب‌های کافی و تهذیب و نیز در کتاب اقبال آمده است. در سند این روایت شخصی آورده شده که مرحوم خویی وی را توثیق کده اما در سایر کتب ذکری از وی نشده است. هرچند برخی علما در مستحبات ضعف سند را مشکل نمی‌دانند. درباره امامی که این دعا را بیان فرموده نیز در هیچ یک از منابع روایی نامی برده نشده است.

سند دعا

دعای مذکور در کتاب اصول کافی[۱] و تهذیب[۲] از کتب اربعه شیعه، به عنوان اعمال شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان ذکر شده است. البته در روایت تصریح شده است که همیشه این دعا خوانده شود، همچنان که در مفاتیح الجنان نیز این دعا در بخش اعمال شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان آورده شده است.[۳]

سلسله روات

راوی این روایت که محمد بن عیسی بن عبید بن یقطین است در کتاب معجم رجال خوئی توثیق شده و حتی نظرات مخالف مبنی بر ضعیف بودن او جواب داده شده است.[۴] در دو کتاب کافی و تهذیب سند محمد بن عیسی تا امام نیامده و ذکر شده است «باسناده» یعنی به اسناد خود و از این جهت باید بررسی شود که اسناد محمد بن عیسی چگونه است. هرچند برخی از علما اعتقاد دارند که در مستحبات ضعف سند ایرادی ندارد (تسامح در ادله سنن).

نکته دیگری که در این دعا وجود دارد عدم ذکر امامی است که حدیث از او صادر شده است و با تعبیر «از صالحین» در کافی و «از صادقین» در تهذیب آمده است. البته این تعبیر در زبان راویان فقط برای ائمه اطهار استفاده می‌شود، ولی امام مورد نظر تعیین نشده است. در کتاب اقبال آمده است که این روایت دارای اسناد متعددی است که از بین آنها مرحوم سید بن طاووس از سند محمد بن عیسی استفاده کرده است.[۵]


منابع

  1. کلینی، شیخ محمد بن یعقوب الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۴، ص۱۶۲، ح۴.
  2. طوسی، شیخ محمد بن حسن، التهذیب، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۱۰۲، ح۳۷.
  3. قمی، حاج شیخ عباس، مفاتیح الجنان، تهران، اسوه، بی تا، ص۲۲۹ و ص۲۳۵.
  4. خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بی جا، بی نا، بی تا، ج۱۷، ص ۱۱۰.
  5. ابن طاووس، سید رضی الدین علی بن موسی، الاقبال بالأعمال الصالحه، قم، دفتر تبلیغات، چاپ دوم، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص ۱۹۱.