آیه سخره: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (به دلیل اینکه محتوا باید اضافه شود دال گذاشته شده است) |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
در مورد | در مورد آیه سخره در سوره اعراف، توضیح دهید. | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] | آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به'''آیه سخره''' معروف است. در این آیه خداوند به ذکر نعمت‌ها و مخلوقاتی که تسخیر شده خدا هستند، می‌پردازد و در جواب بت پرستان، به قدرت بی بدیل الهی اشاره می‌کند. | ||
== | == متن آیه == | ||
{{قرآن بزرگ|إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَیٰ عَلَی الْعَرْشِ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ|ترجمه=پروردگار شما اللّه است که آسمانها و زمین را در شش روز آفرید. پس به عرش پرداخت. شب را در روز می‌پوشاند و روز شتابان آن را می‌طلبد؛ و آفتاب و ماه و ستارگان مسخّر فرمان او هستند. آگاه باشید که او راست آفرینش و فرمانروایی. خدا آن پروردگار جهانیان به غایت بزرگ است.|سوره=اعراف|آیه=۵۴}} | |||
امام صادق | == محتوای آیه == | ||
آیهٔ ۵۴ [[سوره اعراف]] به'''آیه سُخره''' معروف است. به نظر می‌رسد این اصطلاح از کلمه «مسخرات» گرفته شده است که می‌گوید خورشید، ماه و ستارگان در تسخیر امر الهی هستند. این آیه در واقع جوابی برای بت پرستان سات که تصور می‌کردند بت‌ها [[شفاعت|شفاعتشان]] خواهند کرد و آیات الهی و انبیاء را تکذیب می‌کردند که قبل از این آیه، به آن اشاره شده است. خداوند برای شخصیت دادن به انسان نعمت‌ها را به او یادآوری می‌کند و یکی از آن نعمت‌ها این است که خورشید، ماه و ستارگان به امر الهی تسخیر شده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.</ref> | |||
امام صادق علیه السلام وقتی به آسمان نگاه می‌کرد، این آیه را می‌خواند: {{قرآن|ان الله فی خلق السموات والارض واختلاف اللیل والنهار لایات لاولی الالباب}}<ref>آل عمران / ۱۹۰.</ref> و سپس آیهٔ سخره را می‌خواند. یعنی {{قرآن|ان ربکم الله الذی خلق السموات و..}} تا آخر آیه ۵۴ سورهٔ اعراف و پس از آن دعا می‌کردند.<ref>نوری، حسین؛ مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ هـ. ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
|شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن | |شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن | ||
|شاخه فرعی۲ = | |شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۹: | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = شد | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = شد | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ج | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = د | | کیفیت = د | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۲۶
در مورد آیه سخره در سوره اعراف، توضیح دهید.
آیه ۵۴ سوره اعراف به‌آیه سخره معروف است. در این آیه خداوند به ذکر نعمت‌ها و مخلوقاتی که تسخیر شده خدا هستند، می‌پردازد و در جواب بت پرستان، به قدرت بی بدیل الهی اشاره می‌کند.
متن آیه
| ﴿ | إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَیٰ عَلَی الْعَرْشِ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ
پروردگار شما اللّه است که آسمانها و زمین را در شش روز آفرید. پس به عرش پرداخت. شب را در روز می‌پوشاند و روز شتابان آن را می‌طلبد؛ و آفتاب و ماه و ستارگان مسخّر فرمان او هستند. آگاه باشید که او راست آفرینش و فرمانروایی. خدا آن پروردگار جهانیان به غایت بزرگ است. اعراف:۵۴ |
﴾ |
محتوای آیه
آیهٔ ۵۴ سوره اعراف به‌آیه سُخره معروف است. به نظر می‌رسد این اصطلاح از کلمه «مسخرات» گرفته شده است که می‌گوید خورشید، ماه و ستارگان در تسخیر امر الهی هستند. این آیه در واقع جوابی برای بت پرستان سات که تصور می‌کردند بت‌ها شفاعتشان خواهند کرد و آیات الهی و انبیاء را تکذیب می‌کردند که قبل از این آیه، به آن اشاره شده است. خداوند برای شخصیت دادن به انسان نعمت‌ها را به او یادآوری می‌کند و یکی از آن نعمت‌ها این است که خورشید، ماه و ستارگان به امر الهی تسخیر شده‌اند.[۱]
امام صادق علیه السلام وقتی به آسمان نگاه می‌کرد، این آیه را می‌خواند: ﴿ان الله فی خلق السموات والارض واختلاف اللیل والنهار لایات لاولی الالباب﴾[۲] و سپس آیهٔ سخره را می‌خواند. یعنی ﴿ان ربکم الله الذی خلق السموات و..﴾ تا آخر آیه ۵۴ سورهٔ اعراف و پس از آن دعا می‌کردند.[۳]