آیه تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Shamloo }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
امام حسین(ع) در هنگام ورود به مکه چه آیه‌ای از قرآن را خواند و به چه دلیل؟
امام حسین(ع) در هنگام خروج از مدینه آیه ۲۱ سوره قصص را خوانده؛ امام(ع) به چه دلیل این آیه را انتخاب کرده است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|امام حسین}}
{{درگاه|امام حسین}}
'''آیه‌ تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه''' آیه ۲۱ سوره قصص بوده که مضمون سخن [[حضرت موسی(ع)]] هنگام فرار از مصر است. تلاوت این آیه نشان‌دهنده تشابه خروج [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] از مدینه با خروج حضرت موسی(ع) از مصر است. این دو خروج، الگویی برای گريز از سلطه طاغوت زمان و آغاز قیام علیه ظلم قلمداد شده است.<ref>محدثی، جواد، پیام‌های عاشورا، قم، زمزم هدایت، ۱۳۸۶ش، ص۲۴۵.</ref>


آیه ۲۱ قصص زمانی است که موسی(ع) پس از [[کشتن مرد قبطی توسط حضرت موسی(ع)|کشتن مرد قبطی]] از ترس فرعون مجبور به فرار شد:<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۲۲.</ref>


{{قرآن|فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّني‏ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ|ترجمه=موسى ترسان و نگران از آنجا بيرون رفت [در حالى كه مى‌]گفت: پروردگارا، مرا از گروه ستمكاران نجات بخش.}}<ref>سوره قصص، آیه ۲۱.</ref>


'''آیه‌ تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام ورود به مکه''' آیه ۲۲ [[سوره قصص]] بود که [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] با تلاوت آن امید خود برای امداد و هدایت الهی در راه هدف متعالیش در قیام علیه ظلم را نشان می‌دهد.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۶۰-۶۱.</ref>  
به نقل از منابع، امام حسین(ع)، پس از اینکه از بیعت با [[یزید]] در مدینه امتناع کرد، از بیم کارگزاران حکومت در شب یکشنبه دو روز مانده از رجب سال ۶۰ق مدینه را به قصد مکه ترک کرد. امام(ع) در هنگام ترک مدینه آیه ۲۱ سوره قصص را تلاوت کرد.<ref>فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، قم، منشورات رضی، ۱۳۷۵ش، ص۱۷۲؛ نیز: مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، قم، انتشارات کنگره هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵.</ref> [[مرتضی مطهری]] معتقد است که امام حسین(ع) با تلاوت این آیه خود را به حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند که از دست [[فرعون]] می‌گریزد.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۷.</ref>


آیه ۲۲ سوره قصص مضمون سخن [[حضرت موسی(ع)]] است زمانی که از مصر گریخته بود و می‌خواست وارد شهر مَدْیَن شود:<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۲۴.</ref>
[[عبدالله جوادی آملی]] خوانده‌شدن این آیه توسط امام حسین(ع) را اثبات‌کننده این دانسته که نهضت او مانند قیام حضرت موسی(ع) است. از نظر او، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] با این کار خود را وارث حضرت موسی(ع) و دیگر پیامبران بزرگ معرفی کرده و به مردم فهمانده که حضرت موسای زمان خود است و یزید وارث فرعون است و یاران یزید نیز مانند پیروان فرعون هستند.<ref>جوادی آملی، عبدالله، حماسه و عرفان، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۸۶ش، ص۲۰۰.</ref>


{{قرآن|وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْيَنَ قَالَ عَسَىٰ رَبِّي أَنْ يَهْدِيَنِي سَوَاءَ السَّبِيلِ|ترجمه=و چون به سوى [شهر] مدين رو نهاد [با خود] گفت: «اميد است پروردگارم مرا به راه راست هدايت كند}}.<ref>سوره قصص، آیه ۲۲.</ref>
== جستارهای وابسته ==


در منابع آمده است که امام حسین(ع) هنگامی که از [[مدینه]] برای گریز از بیعت و به قصد قیام به سوی مکه خارج شد، پس از پنج روز به مکه رسید. او هنگام دیدن کوه‌های مکه و قبل از  ورود به شهر این آیه را تلاوت کرد.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، بی‌نا، بی‌تا، ج۵، ص۳۴۳؛ نیز: ابن‌اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۳.</ref> [[مرتضی مطهری]] معتقد است که امام حسین(ع) با تلاوت این آیه خود را به حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند که از دست [[فرعون]] می‌گریزد.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۷.</ref>
* [[آیه‌ تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام ورود به مکه]]


از نظر محققان، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] با تلاوت این آیه به این نکته توجه می‌دهد که همان‌گونه که کار حضرت موسی(ع) در ترک وطن خود و پناهنده‌شدنش به یک شهر غریب هدفمند بود، او نیز با ترک مدینه هدفی متعالی دارد که همه انسان‌های الهی در تعقیب آن هستند؛ هدفی متعالی که جز با عنایت و هدایت ویژه الهی دستیابی به آن امکان‌پذیر نیست.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۶۰-۶۱.</ref>
= منابع =
 
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
خط ۲۸: خط ۲۸:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه = -
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی = شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۱

سؤال

امام حسین(ع) در هنگام خروج از مدینه آیه ۲۱ سوره قصص را خوانده؛ امام(ع) به چه دلیل این آیه را انتخاب کرده است؟

درگاه‌ها
امام حسین.png


آیه‌ تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه آیه ۲۱ سوره قصص بوده که مضمون سخن حضرت موسی(ع) هنگام فرار از مصر است. تلاوت این آیه نشان‌دهنده تشابه خروج امام حسین(ع) از مدینه با خروج حضرت موسی(ع) از مصر است. این دو خروج، الگویی برای گريز از سلطه طاغوت زمان و آغاز قیام علیه ظلم قلمداد شده است.[۱]

آیه ۲۱ قصص زمانی است که موسی(ع) پس از کشتن مرد قبطی از ترس فرعون مجبور به فرار شد:[۲]

﴿فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّني‏ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ؛ موسى ترسان و نگران از آنجا بيرون رفت [در حالى كه مى‌]گفت: پروردگارا، مرا از گروه ستمكاران نجات بخش.[۳]

به نقل از منابع، امام حسین(ع)، پس از اینکه از بیعت با یزید در مدینه امتناع کرد، از بیم کارگزاران حکومت در شب یکشنبه دو روز مانده از رجب سال ۶۰ق مدینه را به قصد مکه ترک کرد. امام(ع) در هنگام ترک مدینه آیه ۲۱ سوره قصص را تلاوت کرد.[۴] مرتضی مطهری معتقد است که امام حسین(ع) با تلاوت این آیه خود را به حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند که از دست فرعون می‌گریزد.[۵]

عبدالله جوادی آملی خوانده‌شدن این آیه توسط امام حسین(ع) را اثبات‌کننده این دانسته که نهضت او مانند قیام حضرت موسی(ع) است. از نظر او، امام حسین(ع) با این کار خود را وارث حضرت موسی(ع) و دیگر پیامبران بزرگ معرفی کرده و به مردم فهمانده که حضرت موسای زمان خود است و یزید وارث فرعون است و یاران یزید نیز مانند پیروان فرعون هستند.[۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. محدثی، جواد، پیام‌های عاشورا، قم، زمزم هدایت، ۱۳۸۶ش، ص۲۴۵.
  2. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۲۲.
  3. سوره قصص، آیه ۲۱.
  4. فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، قم، منشورات رضی، ۱۳۷۵ش، ص۱۷۲؛ نیز: مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، قم، انتشارات کنگره هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵.
  5. مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۷.
  6. جوادی آملی، عبدالله، حماسه و عرفان، قم، انتشارات اسراء، ۱۳۸۶ش، ص۲۰۰.