|
|
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
| چرا قرآن به زبان عربي و آن هم در عربستان نازل شده و به زبان هاي مختلف در ممالك مختلف مانند زبان هاي چيني، انگليسي و... و به افراد مختلف نازل نشده است؟ | | چرا قرآن به زبان عربی و آن هم در عربستان نازل شده و به زبان‌های مختلف در ممالک مختلف مانند زبان‌های چینی، انگلیسی و… و به گروه‌های مختلف نازل نشده است؟ |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| براي روشن شدن پاسخ، اول بايد با ويژگي هاي منطقه جزيره العرب كه عربستان جزئي از آن منطقه بزرگ محسوب مي شده است، آشنا شويم سپس ويژگي ها و خصوصيات زبان عربي را مورد بررسي قرار دهيم، از اين رو توجه به مطالب ذيل لازم است:
| | پیامبر(ص) از منطقه جزیره العرب بود. جزیرة العرب دارای ویژگی هایی نظیر وجود [[خانه کعبه|کعبه]]، نزول شریعت [[ابراهیم(ع)|حضرت ابراهیم(ع)]]، مسیر عبور تجار و اهتمام به زبان و بلاغت گفتار بود. |
|
| |
|
| ==ويژگي هاي منطقه جزيره العرب== | | [[انبیاء]] گذشته هر کدام به زبان قوم خودشان صحبت می‌کردند، و کتاب آسمانی آنها نیز به همان زبان بوده است، خداوند می‌فرماید: {{قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ … |
| | | ترجمه = ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش نفرستادیم تا (معارف الهی را) برای آنها روشن کند. |
| | | سوره = ابراهیم |
| | | آیه = ۴}} بنابراین، زبان قرآن نیز باید به زبان پیامبر و آن منطقه باشد، چرا که در غیر این صورت به آن پیامبر و کتابش ایمان نمی‌آوردند، همانطور که در قرآن آمده است: «هرگاه آن را برای عجم (غیر عرب)ها نازل می‌کردیم و او آن را بر ایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آوردند». (شعراء:۱۹۸ و ۱۹۹) |
|
| |
|
| ۱ ـ اين منطقه محل پرورش و ترويج اديان و شريعت هايي همچون شريعت حضرت موسي (عليه السلام) و شريعت حضرت عيسي (عليه السلام) مي باشد.
| | بدیهی است که باید زبان قرآن و زبان پیامبر(ص)، زبان مرسوم آن قوم باشد تا فهم و ارتباط میان پیامبر(ص) و مردم صورت بگیرد. با توجه به خصوصیات جزیرة العرب و زبان عربی که یکی از کامل‌ترین و غنی‌ترین زبان‌ها و دارای شیوایی بسیاری است، قرآن با بهترین زبان و در بهترین مکان نازل شده است. |
|
| |
|
| ۲ ـ خانه كعبه به عنوان مقدس ترين بناي جهان توسط حضرت ابراهيم (عليه السلام) و به امر خداوند متعال در اين منطقه بنا شده كه به عنوان قبله مسلمانان قرار گرفت.
| |
|
| |
| ۳ ـ بناي مقدس ديگري به نام بيت المقدس كه قبله اولين مسلمانان بود در اين منطقه واقع شده است.
| |
|
| |
| ۴ ـ پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم ) در عربستان متولد شده است؛ زيرا طائفه و قبليه ي ايشان كه از نسل حضرت ابراهيم (عليه السلام) هستند و آنجا ساكن بوده اند. لذا همان گونه که پيامبر اکرم(ص) در آن منطقه متولد شده، در همان منطقه نيز قرآن بر ايشان نازل گرديده است.
| |
|
| |
| ۵ ـ موقعيت جغرافيايي منطقه حجاز و عربستان از ويژگي هاي خاصي برخوردار است؛ زيرا دسترسي داشتن به جاده ابريشم، زمينه مناسبي را براي ارتباط و تبادل افكار و عقائد و در نتيجه ترويج و گسترش دين اسلام به ديگر نقاط دنيا به خصوص كشورهاي آسيايي فراهم مي كند.
| |
|
| |
| ==ويژگي هاي زبان عربي==
| |
|
| |
| ۱ ـ ادبيات زبان عربي يكي از كامل ترين و غني ترين ادبيات ها مي باشد.
| |
|
| |
| ۲ ـ زبان عربي يكي از وسيع ترين زبان ها از حيث لغت و اصطلاح و واژگان مي باشد.
| |
|
| |
| ۳ ـ شيوايي و رسايي آن تا حدّي است كه بدون ابهام، معنا و مقصود خود را به طور واضح و روشن به مخاطب تفهيم مي كند، كما اين كه خداوند متعال در آيه ۲۸ سوره «زمر» به اين مطلب اين چنين اشاره فرموده: {{قرآن|قُرْآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ}} قرآني است فصيح و خالي از هرگونه كجي و نادرستي باشد که اهل تقوي شوند.
| |
|
| |
| ==چه زباني بهتر است زبان قرآن باشد؟==
| |
|
| |
| با توجه به اين كه پيامبر- صلي الله عليه و آله وسلم- از منطقه جزيره العرب بود، پس زبان قرآن بايد عربي باشد همان طور که خداوند متعال مي فرمايد: {{قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ...}}<ref>ابراهيم/ ۴.</ref> ما هيچ پيامبري را جز به زبان قومش نفرستاديم تا (معارف الهي را)براي آنها روشن کند.» مانند انبياء گذشته كه هر كدام به زبان قوم خودشان صحبت مي كردند، و كتاب آسماني آنها نيز همان زبان بوده است؛ زيرا در غير اين صورت به آن پيامبر و كتابش ايمان نمي آوردند، همانطور كه قرآن كريم مي فرمايند: «هرگاه آن را براي عجم (غير عرب)ها نازل مي كرديم و او آن را بر ايشان مي خواند، به آن ايمان نمي آوردند».<ref>شعراء/ ۱۹۹ – ۱۹۸ .</ref>
| |
|
| |
| و چه بسا اگر زبان قرآن غير از زبان عربي بود پاره اي از اسرار بر عقول مردم مخفي مي ماند و تعقل و فهم بشر به آن ها نمي رسيد؛ زيرا زبان عربي از کامل ترين و پربارترين ادبيات ها مايه مي گيردو از حيث لغت و واژگان جزء وسيع ترين زبان ها مي باشد، از اين رو شايسته است به عنوان زبان ارسالي وحي باشد تا بتواند تمام ريزه کاري هاي سخنان خداوند را به بهترين بيان به مخاطب خود انتقال دهد.
| |
|
| |
| البته قرآن كريم با اين زبان براي همه مردم جهان قابل فهم نيست (و به هر زبان ديگري بود نيز همين گونه بود) زيرا، يك زبان جهاني و بين المللي كه همه مردم دنيا آن را بفهمند نداريم، ولي اين مانع بهره مندي ساير مردم جهان از ترجمه هاي آن نخواهد شد، از جهتي ناگفته نماند، در هر جاي قرآن كريم كه از آن تعبير به «عربي بودن» آورده شده، منظور از عربي بودن قرآن، واضح و روشن بودن تعاليم قرآن است، از اين جهت كه هيچ ابهام و پيچ و خمي ندارد و به شيواترين و رساترين بيان آورده شده است.
| |
|
| |
| بايد توجه داشت كه قرآن كريم مشتمل بر تعاليم و قوانين كلي الهي است كه محدود به يك منطقه و يك زبان نمي شود، بلكه براي تمام انسان ها و در همه زمان ها كاربرد داشته و قابل استفاده مي باشد، از اين رو هم شكل بودن ظاهر كلام قرآن با زبان عربي و يا مكان نزول قرآن با عربستان كنوني، از كلي و عمومي بودن دستورات و تعاليم آن كتاب الهي نمي كاهد و اين كتاب آسماني براي هميشه و حتي براي انسان هايي كه در آينده به وجود مي آيند، دستورات و قوانين راه گشا و هدايت كننده اي دارد؛ بدون اين كه غبار كهنگي و قديمي شدن بر چهره روشن و نوراني آن قوانين بنشيند.
| |
|
| |
| نتيجه: با ويژگي هاي منطقه حجاز و عربستان و خصوصيات بارز زبان عربي در مي يابيم كه بهترين مكان نزول قرآن و بهترين زبان براي كلام قرآن در نظر گرفته شده است تا تعاليم نوراني قرآن كريم به ساير نقاط جهان انتقال يابد بدون اين كه از محتوا و مضمون آن كاسته شود، البته شايان ذكر است كه تعبير عربي بودن كه در قرآن كريم در حدود ۱۰ مورد آورده شده، اشاره به زبان عربي امروزي نيست بلكه مراد واضح و روشن بودن آن تعاليم الهي و خالي بودن آنها از پيچيدگي و ابهام مي باشد، از اين رو مي توان خلاصه اي از محتواي اين چند آيه را اينچنين بيان كرد: ما قرآن را به شيوه اي واضح و روشن و با بياني رسا و شيوا براي شما فرستاديم.
| |
| {{پایان پاسخ}}
| |
| {{مطالعه بیشتر}}
| |
| ==مطالعه بيشتر==
| |
|
| |
| ۱ ـ محمد حسين طباطبائي، الميزان في تفسير القرآن، ترجمه سيد محمد باقر موسوي، (قم، دفتر انتشارات اسلامي)، ج۱۷، ص۵۴۵.
| |
|
| |
| ۲ ـ ناصر مكارم شيرازي ، تفسير نمونه، (تهران، دارالكتب الاسلاميه)، ج۹، ص۲۹۹.
| |
|
| |
| ۳ ـ سيد عبدالحسين اطيب، البيان في تفسير القرآن، (تهران، انتشارات اسلام، چ سوم، ج۷، ص۱۴۹.
| |
|
| |
| ۴ ـ امين الدين طبرسي، مجمع البيان، (بيروت، دارالاحياء التراث العربي)، ج۲، ص۲۰۶.
| |
|
| |
| ۵ ـ محمد جواد مغينه، الكاشف، (بيروت، دارالعلم للملامين، چ سوم)، ج۴، ص۲۸۶.
| |
| {{پایان مطالعه بیشتر}}
| |
|
| |
| ==منابع==
| |
| <references />
| |
| {{شاخه | | {{شاخه |
| | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
| | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن |
| |شاخه فرعی۱ = نص قرآن | | | شاخه فرعی۱ = نزول قرآن |
| |شاخه فرعی۲ = عربی بودن قرآن | | | شاخه فرعی۲ = |
| |شاخه فرعی۳ = | | | شاخه فرعی۳ = |
| }} | | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه =
| | | شناسه = - |
| | تیترها =
| | | تیترها = - |
| | ویرایش =
| | | ویرایش = شد |
| | لینک‌دهی =
| | | لینک‌دهی = شد |
| | ناوبری =
| | | ناوبری = |
| | نمایه =
| | | نمایه = |
| | تغییر مسیر =
| | | تغییر مسیر = شد |
| | ارجاعات =
| | | ارجاعات = |
| | بازبینی =
| | | بازبینی = |
| | تکمیل =
| | | تکمیل = |
| | اولویت =
| | | اولویت = ب |
| | کیفیت =
| | | کیفیت = د |
| }} | | }} |
| {{پایان متن}} | | {{پایان متن}} |
