پرش به محتوا

داستان قطع انگشت دزد کندی توسط امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

Rezapour (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
بر اساس حدیثی، امام علی(ع) دست دزدی را که ادعا می‌کرد نخستین بار است دزدی کرده قطع کرد. امام علی(ع) در برابر خواهش‌های آن مرد، کمی تأمل کرد و پس از آن بر اجرای حدّ تأکید کرد. آیا سند این روایت صحیح است؟ آیا تردید امام(ع) در اجرای حکم با عصمت او سازگار است؟{{پایان سوال}}
بر اساس حدیثی، امام علی(ع) دست دزدی را که ادعا می‌کرد نخستین بار است دزدی کرده قطع کرد. امام علی(ع) در برابر خواهش‌های آن مرد، کمی تأمل کرد و پس از آن بر اجرای حدّ تأکید کرد. آیا سند این روایت صحیح است؟ آیا تردید امام(ع) در اجرای حکم با عصمت او سازگار است؟
 
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{جعبه اطلاعات حدیث
{{جعبه اطلاعات حدیث
خط ۲۰: خط ۲۰:
  | توضیحات =
  | توضیحات =
}}
}}
{{درگاه|غدیر}}
'''داستان بریدن انگشتان دزدی از قبیله کِنده توسط امام علی(ع)''' مضمون حدیثی در [[بحار الانوار]] است. براساس این حدیث، امام علی(ع) دستور داد انگشتان دزد را قطع کنند. اما وقتی امام(ع) شنید او برای بار نخست دزدی کرده و عجز و ناله او را شنید، ناراحت شد، با این حال از حد شرعی دست نکشید. مرد کندی پس از اجرای حکم، اعتراف کرد برای بار صدم دزدی کرده است. امام(ع) با شنیدن این سخن، گفت: {{متن عربی|اکنون خداوند اندوهم را از میان برد.}}
'''داستان قطع دست دزدی کندی توسط امام علی(ع)''' مضمون حدیثی است در کتاب [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] که از نظر سند [[حدیث ضعیف|ضعیف]] است. بر اساس این حدیث، [[امام علی(ع)]] نسبت به دزدی از قبیله کنده که ادعا می‌کرد اولین بار است [[دزدی]] کرده [[حکم قطع دست دزد|حکم قطع انگشتان]] دست را داد. امام(ع) وقتی شنید او برای بار نخست دزدی کرده و باید [[حد]] بر او جاری شود اندوهگین شد. مرد کندی از امام درخواست کرد او را مجازات نکند، امام(ع) پس از کمی تأمل بر اجرای حد تأکید کرد. مرد کندی پس از اجرای حکم اعتراف کرد برای بار صدم دزدی کرده است. اندوه امام(ع) با شنیدن این سخن از میان رفت.  


بر فرض قبول روایت، امام علی(ع) در برابر خواهش‌های مرد کندی، ابراز دلسوزی و مهربانی کرد، نه اینکه در اجرای حکم دچار تردید شده  باشد.
حدیث قطع دست دزد کندی توسط امام علی(ع)، در کتاب بحار الانوار، بدون [[سلسله حدیث|سلسله سند]] ذکر شده است.<ref name=":0" /> بنابراین از نظر سند ضعیف بوده و معتبر نیست.
 
در این روایت، امام علی(ع) در برابر خواهش‌های مرد کندی، ابراز دلسوزی و مهربانی کرد، ولی در اجرای حکم شرع، دچار تردید نشده بود تا با عصمت آن حضرت ناسازگار باشد.<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج‏۴۰، ص۲۸۷.</ref>


== متن حدیث ==
== متن حدیث ==
خط ۳۱: خط ۳۲:


وقتی انگشتان دست او را بریدند، مرد کندی گفت: «به خدا سوگند ۹۹ بار دیگر دزدی کرده بودم، و این دفعهٔ صدم بود، ولی تا پیش از این خدا آنها را پوشیده نگه می‌داشت و کسی خبردار نشده بود.» امام علی(ع) به او فرمود: «من با حرف‌هایی که در ابتدا زدی، اندوهگین شده بودم، ولی اکنون خداوند اندوهم را زدود. خدا شکیبا و بخشنده است و برای اولین گناه - اگر بخواهد - تو را مجازات نمی‌کند.»<ref name=":0">مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‏، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق، ج‏۴۰، ص۲۸۷.</ref>}}
وقتی انگشتان دست او را بریدند، مرد کندی گفت: «به خدا سوگند ۹۹ بار دیگر دزدی کرده بودم، و این دفعهٔ صدم بود، ولی تا پیش از این خدا آنها را پوشیده نگه می‌داشت و کسی خبردار نشده بود.» امام علی(ع) به او فرمود: «من با حرف‌هایی که در ابتدا زدی، اندوهگین شده بودم، ولی اکنون خداوند اندوهم را زدود. خدا شکیبا و بخشنده است و برای اولین گناه - اگر بخواهد - تو را مجازات نمی‌کند.»<ref name=":0">مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‏، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق، ج‏۴۰، ص۲۸۷.</ref>}}
حدیث قطع دست دزد کندی توسط [[امام علی(ع)]]، در کتاب [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، بدون سلسله سند ذکر شده است.<ref name=":0" /> بنابراین از نظر سند [[حدیث ضعیف|ضعیف]] بوده و [[حدیث معتبر|معتبر]] نیست.
== محتوا ==
بر فرض قبول روایت، امام علی(ع) در برابر خواهش‌های مرد کندی، ابراز دلسوزی و مهربانی کرد، نه اینکه در اجرای حکم دچار تردید شده  باشد؛ چراکه پس از آن، بر اجرای [[حد|حدّ]] تأکید کرد. به گفته [[امام رضا(ع)]]، یکی از ویژگی‌های [[امامت|امام(ع)]]، دلسوزی و مهربانی است.<ref>کلینی، محمد، ‏الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج‏۱، ص۲۰۰، بَابٌ نَادِرٌ جَامِعٌ فِی فَضْلِ الْإِمَامِ وَ صِفَاتِه‏، حدیث ۱.</ref> امام علی(ع) در این واقعه هم پدری مهربان و هم حافظ حدود الهی بود.{{مدرک|date=ژوئیه ۲۰۲۱}}
بر فرض پذیرفتن حدیث، امام علی(ع) وقتی شنید مرد کندی اولین بار است [[دزدی]] کرده و باید [[مجازات]] شود، اندوهگین شد. گفته شده دلیل ناراحتی امام(ع) توبه نکردن آن مرد پیش از دستگیری بود تا گناهش بخشیده شود و برای یک بار دزدی دست او قطع نشود.{{مدرک|date=ژوئیه ۲۰۲۱}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۵۷: خط ۵۱:
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | بازبینی =
  | ارزیابی کمی =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =  
| بازبینی= شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
  | کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}


[[رده:فقه الحدیث]]
[[رده:فقه الحدیث]]
{{#seo:
|title=داستان قطع انگشت دزد کندی توسط امام علی(ع) - اجرای حد دزدی توسط امام علی (ع) - ویکی پاسخ
|title_mode=Replaced Title
|keywords=قطع انگشت دزد توسط امام علی
|description=ماجرای قطع انگشت دزد کندی توسط امام علی(ع) در منابع معتبر اسلامی تأیید نشده و بیشتر به‌صورت داستانی غیرمستند در برخی نقل‌ها آمده است.
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۱۱

سؤال

بر اساس حدیثی، امام علی(ع) دست دزدی را که ادعا می‌کرد نخستین بار است دزدی کرده قطع کرد. امام علی(ع) در برابر خواهش‌های آن مرد، کمی تأمل کرد و پس از آن بر اجرای حدّ تأکید کرد. آیا سند این روایت صحیح است؟ آیا تردید امام(ع) در اجرای حکم با عصمت او سازگار است؟

داستان قطع دست دزد
اطلاعات حدیث
راویان
دیگر راویانابوالملیح هُذَلی
سند
اعتبار سندضعیف
منابع شیعهبحار الانوار

داستان بریدن انگشتان دزدی از قبیله کِنده توسط امام علی(ع) مضمون حدیثی در بحار الانوار است. براساس این حدیث، امام علی(ع) دستور داد انگشتان دزد را قطع کنند. اما وقتی امام(ع) شنید او برای بار نخست دزدی کرده و عجز و ناله او را شنید، ناراحت شد، با این حال از حد شرعی دست نکشید. مرد کندی پس از اجرای حکم، اعتراف کرد برای بار صدم دزدی کرده است. امام(ع) با شنیدن این سخن، گفت: «اکنون خداوند اندوهم را از میان برد.»

حدیث قطع دست دزد کندی توسط امام علی(ع)، در کتاب بحار الانوار، بدون سلسله سند ذکر شده است.[۱] بنابراین از نظر سند ضعیف بوده و معتبر نیست.

در این روایت، امام علی(ع) در برابر خواهش‌های مرد کندی، ابراز دلسوزی و مهربانی کرد، ولی در اجرای حکم شرع، دچار تردید نشده بود تا با عصمت آن حضرت ناسازگار باشد.[۲]

متن حدیث

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‏، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق، ج‏۴۰، ص۲۸۷.
  2. علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج‏۴۰، ص۲۸۷.