پرش به محتوا

پیش نویس:نزول فرشتگان بر حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها

Rezapour (بحث | مشارکت‌ها)
جز Shahroudi صفحهٔ نزول فرشتگان بر حضرت فاطمه را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به پیش نویس:نزول فرشتگان بر حضرت فاطمه منتقل کرد
 
(۴۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱۰ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{شاخه
| شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = امامت خاصه
|شاخه فرعی۲ = حضرت زهرا(س)
|شاخه فرعی۳ =
}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا حضرت فاطمه(س) پیامبر بود که جبرئیل بر او نازل می‌شد؟
آیا جبرئیل و دیگر ملائکه بر حضرت فاطمه(س) نازل می‌شدند و با ایشان سخن می‌گفتند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{درگاه|سنت|فاطمی}}
'''نزول [[جبرئیل]] بر [[حضرت فاطمه(س)]]''' در روایات معتبری بیان گشته است، همان‌طور به تکلم [[ملائکه]] با آن حضرت نیز اشاره شده است.
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
نزول [[جبرئیل]] بر [[حضرت فاطمه(س)]] و بیان اخباری از آینده برای ایشان به معنای [[رسالت]] حضرت فاطمه(س) نیست. در قرآن در مواردی که خداوند با غیر از [[انبیاء]] تکلم کرده است نیز وحی نامیده شده است، برای نمونه، وحی به زنبور، به آسمان‌ها، وحی به ملائکه و به مادر موسی از این قبیل است که در این موارد خبری از غیب به این افراد داده شده است. بنابر این حضور جبرئیل نزد حضرت فاطمه(س) و اخبار از آینده و تصلی به ایشان، همانند حضور جبرئیل نزد [[حضرت مریم(س)]] از قبیل وحی انبائی و اخباری و به دلیل عظمت و شأنیت بالای ایشان می‌باشد.
== انواع وحی ==
[[قرآن]]، مواردی غیر از آنچه را که به عنوان وحی بر انبیاء نازل شده است را، [[وحی]] نامیده است. از جمله اینکه فرموده: {{قرآن|وَ أَوْحی رَبُّکَ إِلَی النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً}} (و پروردگار تو به زنبور عسل وحی نمود که از کوه‌ها، خانه‌هایی برگزین)<ref>نحل/ ۶۸.</ref> و {{قرآن|فَقَضاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ فِی یَوْمَیْنِ وَ أَوْحی فِی کُلِّ سَماءٍ أَمْرَها}} (پس آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفرید و در هر آسمانی، کار آن را وحی نمود)<ref>فصلت/ ۱۲.</ref> و {{قرآن|إِذْ یُوحِی رَبُّکَ إِلَی الْمَلائِکَه أَنِّی مَعَکُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِینَ آمَنُوا}} (و هنگامی که پروردگارت به [[فرشتگان]] وحی نمود، من با شما هستم کسانی را که ایمان آورده‌اند ثابت قدم بدارید)<ref>انفال/ ۱۲.</ref> و {{قرآن|وَ أَوْحَیْنا إِلی أُمِّ مُوسی أَنْ أَرْضِعِیهِ فَإِذا خِفْتِ عَلَیْهِ فَأَلْقِیهِ فِی الْیَمِّ}} (و به مادر موسی وحی کردیم که [[موسی]] را شیر بده و هنگامی که بر جان او ترسیدی، وی را به دریا بینداز)<ref>قصص/ ۷.</ref> و {{قرآن|وَ إِذْ أَوْحَیْتُ إِلَی الْحَوارِیِّینَ أَنْ آمِنُوا بِی وَ بِرَسُولِی}} (و هنگامی که به حواریون وحی کردم که به من و رسولم ([[عیسی]]) ایمان بیاورید)<ref>مائده/ ۱۱۱.</ref> و نیز نزول جبرئیل به صورت انسان بر مریم و سخن گفتن با وی.<ref>مریم/ ۱۶–۲۱.</ref>


آنچه از وحی الهی بر پیامبران نازل شده است، «وحی تشریعی» نامیده می‌شود. وحیی که به غیر از انبیاء الهی نازل می‌شود، «وحی انبائی» (انباء به معنی اخبار) نامیده می‌شود. تفاوت این دو قسم وحی در آن است که براساس وحی تشریعی، فرد به مقام نبوت نایل آمده ولی در وحی انبائی، بدون اینکه فرد از مقام نبوت برخوردار شود، به اخبار غیبی دست می‌یابد. نزول وحی درباره [[حضرت زهرا(س)]] نیز از قبیل وحی انبائی بوده و در آن مطالبی از جمله اخبار گذشته و آینده تا روز [[قیامت]] آمده است.<ref>ر. ک. طبری، دلائل الامامه، قم، منشورات الرضی، چاپ سوم، ۱۳۶۳، ص۲۷–۲۸.</ref>
== گفت‌وگو با ملائکه ==
در برخی روایات، به صورت کلی اشاره شده است که [[ملائکه]] با [[حضرت فاطمه(س)]] سخن می‌گفتند و به اینکه همه ملائکه یا برخی از آنان، یا اینکه کدام دسته از ملائکه با حضرت سخن می‌گفتند، هیچ اشاره‌ای نشده است. همچون در روایاتی از لقب «محدّثة» برای حضرت فاطمه یاد شده است. محدثه به معنای زنی است که فرشتگان با او سخن می‌گویند. در این روایات، نام محدثه بر آن حضرت اطلاق گشته است، روایاتی همچون:
* سلیم گفت: «به [[محمد بن ابوبکر]] گفتم: آیا [[امام علی(ع)]] محدّث است؟ گفت: آری، و فاطمه نیز محدّثه بود با آنکه پیامبر نبود.»<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=أسرار آل محمد علیهم السلام|سال=1416|نام=سلیم بن قیس|نام خانوادگی=الهلالی|ناشر=نشر الهادی|صفحه=505|مکان=قم}}</ref>
* [[امام صادق(ع)]] فرمودند: «حضرت فاطمه(س) نزد خداوند عزّوجلّ نه اسم دارند: فاطمه، صدّیقه، مبارکة، طاهره، زکیّه، راضیه، مرضیّه، محدّثه، زهراء.»<ref name=":03332">{{یادکرد کتاب|عنوان=علل الشرایع|نام=محمّد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه القمّی|ناشر=منشورات المکتبة الحیدریة|جلد=1|صفحه=178|مکان=نجف}}</ref>
* راوی گوید: «از امام صادق(ع) شنیدم که می‌فرمودند: فاطمه(س) را به خاطر این محدّثه نامیدند که فرشتگان از آسمان فرود می‌آمدند و آن حضرت را می‌خواندند همان طوری که [[مریم]] دختر عمران را صدا می‌زدند، باری فرشتگان می‌گفتند: ای فاطمه خدا تو را برگزید و پاکیزه‌ات نمود و بر تمام زنان عالم اختیارت کرد، ای فاطمه پروردگارت را بخوان و سجده‌اش نما و با رکوع‌کنندگان رکوع کن و بدین ترتیب حضرتش با آنها سخن می‌گفت و آنها نیز با جنابش حدیث و سخن می‌گفتند…»<ref name=":0333">{{یادکرد کتاب|عنوان=علل الشرایع|نام=محمّد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه القمّی|ناشر=منشورات المکتبة الحیدریة|جلد=1|صفحه=182|مکان=نجف}}</ref>


== نزول جبرئیل بر حضرت فاطمه ==
== گفت‌وگو با جبرئیل ==
در [[کتاب کافی]] به سند معتبر آمده که فاطمه پس از مرگ پدرشان [[رسول خدا(ص)]] دچار اندوهی عمیق شد. این بود که جبرئیل جهت عرض تسلیت خدمت ایشان آمده، و اخباری از آینده را برایش بیان نموده و [[علی(ع)]] آنها را می‌نوشت.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، انتشارات مسجد چهارده معصوم، ج۲، ص۳۵۵–۳۵۶.</ref> این نوشته‌ها بعدها به «[[مصحف فاطمه]]» مشهور شد.<ref>کلینی، اصول کافی، ج۱، ص۳۴۶.</ref> و به عنوان یکی از منابع علم ائمه، از امامی به امام دیگر سپرده شد. تا اینکه سرانجام به دست [[امام عصر(عج)]] رسید.<ref>ابی جعفر محمد بن جریر بن رستم (طبری)، دلائل الامامه، قم، منشورات رضی، چاپ سوم، ۱۳۶۳، ص۲۸.</ref> از این رو فاطمه(س) را «[[محدثه از القاب حضرت فاطمه(س)|محدثه]]» می‌نامند. یعنی کسی که با فرشتگان گفت و شنود دارد.<ref>صدوق، علل الشرایع، نجف، مکتبه الحیدریه، ۱۳۸۵ هـ، ص۱۸۲، باب ۱۴۶، ح۱.</ref>
نزول [[جبرئیل]] و تکلم او با [[حضرت فاطمه(س)|حضرت زهرا(س)]]، در روایات معتبر مورد اشاره قرار گرفته است. از جمله این روایات، صحیحه ابی عبیده است که گفته شده: {{عربی|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللهِ عليه‌السلام، قَالَ: «إِنَّ فَاطِمَةَ(ع) مَكَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللهِ(ص) خَمْسَةً وَسَبْعِينَ يَوْماً، وكَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِيدٌ عَلى أَبِيهَا، وكَانَ يَأْتِيهَا جَبْرَئِيلُ، فَيُحْسِنُ عَزَاءَهَا عَلى أَبِيهَا، ويُطَيِّبُ نَفْسَهَا، ويُخْبِرُهَا عَنْ أَبِيهَا ومَكَانِهِ، ويُخْبِرُهَا بِمَا يَكُونُ بَعْدَهَا فِي ذُرِّيَّتِهَا، وكَانَ عَلِيٌّ(ع) يَكْتُبُ ذلِكَ.}} در روایتی [[امام صادق(ع)]] فرمودند: «حضرت فاطمه مدّت هفتاد و پنج روز بعد از رحلت پدر بزرگوارش زنده و به علّت از دست دادن پدر خویش دچار غم و اندوه شدیدی بود. جبرئیل نزد آن بانوی معظّم می‌آمد و به وی تسلیت می‌گفت و خاطر او را آرام می‌کرد. وی را از مقام و مکان پدر بزرگوارش آگاه می‌نمود. و آن حضرت را از مصایبی که بعداً فرزندانش بدان‌ها دچار می‌شوند، مطّلع می‌کرد و حضرت علی(ع) آن مطالب را می‌نوشت و این [[مصحف فاطمه(س)|مصحف فاطمه]] است.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الکافی|سال=1430|نام=أبو جعفر محمّد بن یعقوب|نام خانوادگی=الکلینی الرازی|ناشر=دار الحدیث|جلد=2|صفحه=489|مکان=قم}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الکافی|سال=1430|نام=أبو جعفر محمّد بن یعقوب|نام خانوادگی=الکلینی الرازی|ناشر=دار الحدیث|جلد=1|صفحه=599|مکان=قم}}</ref> تمامی راویان این روایت [[ثقه]] بوده و روایت [[صحیح السند]] می‌باشد.<ref name=":02">{{یادکرد کتاب|عنوان=مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول|سال=1404|نام=محمّد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=دار الکتب الإسلامیّة|جلد=3|صفحه=59|مکان=تهران}}</ref><ref name=":022">{{یادکرد کتاب|عنوان=مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول|سال=1404|نام=محمّد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=دار الکتب الإسلامیّة|جلد=5|صفحه=314|مکان=تهران}}</ref>


هرگاه نفس انسان از جنبه کمالات به مرتبه ای رفیع برسد، صورت‌های ملکی و ملکوتی برایش تمثّل می‌یابند.<ref>ر. ک. حسن‌زاده آملی، حسن، شرح فص حکمه عصمتیه فی کلمه فاطمیه، نشر طوبی، ۱۳۷۹، ص۳۵۰.</ref> چنان‌که درباره [[حضرت مریم(س)]] جبرئیل به صورت بشری، برایش تمثل یافت.
روایت بعدی، معتبره حماد بن عثمان است که در آن آمده است: {{متن عربی|إِنَّ اللهَ تَعَالى لَمَّا قَبَضَ نَبِيَّهُ دَخَلَ عَلى فَاطِمَةَ(س) مِنْ وَفَاتِهِ مِنَ الْحُزْنِ مَا لَايَعْلَمُهُ إِلاَّ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ، فَأَرْسَلَ اللهُ إِلَيْهَا مَلَكاً يُسَلِّي غَمَّهَا وَ يُحَدِّثُهَا، فَشَكَتْ ذلِكَ إِلى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع)، فَقَالَ لَهَا: إِذَا أَحْسَسْتِ بِذلِكَ وَسَمِعْتِ الصَّوْتَ، قُولِي لِي، فَأَعْلَمَتْهُ بِذلِكَ، فَجَعَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) يَكْتُبُ كُلَّ مَا سَمِعَ حَتّى أَثْبَتَ مِنْ ذلِكَ مُصْحَفاً». قَالَ: ثُمَّ قَالَ: «أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ فِيهِ شَيْءٌ مِنَ الْحَلَالَ وَالْحَرَامِ، وَلكِنْ فِيهِ عِلْمُ مَا يَكُونُ.}} [[حماد بن عثمان]] گوید:شنیدم [[امام صادق(ع)]] می‌فرمود: «زنادقه در سال صد و بیست و هشت ظهور کنند، من این را از مطالعهٔ مصحف فاطمه(س) دریافتم. من عرض کردم: [[مصحف فاطمه(س)]] چیست؟ فرمود:چون خدای تعالی جان [[پیغمبر]] را گرفت، فاطمه(ع) از وفات آن حضرت تا آنجا اندوهناک شد که جز خدای عزوجل نداند، خدا فرشته‌ای فرستاد تا فاطمه) را تسلیت دهد و با او حدیث گوید، از این پیش آمد به [[علی(ع)]] شکایت کرد (چون هراس آور بود و گفته‌های او از دست می‌رفت) فرمود: هر وقت احساس نزول فرشته را کردی و آوازش را شنیدی به من خبر ده. و پس از آن علی(ع) هر چه از فرشته می‌شنید می‌نوشت تا اینکه مصحفی از این نوشته‌ها درست شد، گوید: سپس فرمود: در آن مصحف هیچ احکام حلال و حرام نیست ولی در آن، علم به حوادث آینده است.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الکافی|سال=1430|نام=أبو جعفر محمّد بن یعقوب|نام خانوادگی=الکلینی الرازی|ناشر=دار الحدیث|جلد=1|صفحه=596|مکان=قم}}</ref>


[[امام خمینی(ره)]] درباره شایستگی وجودی حضرت فاطمه(س) برای دریافت وحی می‌گوید: «مسئله فرود آمدن جبرئیل (بر حضرت زهرا) یک مسئله ساده نیست. خیال نشود که جبرئیل برای هر کس امکان نزول دارد. یک تناسب کامل میان مقام و عظمت جبرییل که روح اعظم است، و روح آن شخصی که جبرییل بر او وارد می‌شود، لازم است.»<ref>صحیفه نور، ج۱۹، ص۲۷۸.</ref>
== مطالعه بیشتر ==
* مقاله؛ محمدکاظم رحمان ستایش، «گفت وگوی ملائکه با حضرت فاطمه»، دو فصلنامه حدیث پژوهی.


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
 
{{شاخه
{{تکمیل مقاله
| شاخه اصلی = کلام
| شاخه فرعی۱ = امامت
| شاخه فرعی۲ = امامت خاصه
| شاخه فرعی۳ = فضایل حضرت فاطمه(س)
}}
{{ارزیابی
  | شناسه = شد
  | شناسه = شد
  | تیترها = شد
  | عکس = <!--خالی | شد-->
  | ویرایش = شد
| درگاه = شد
  | لینک‌دهی = شد
  | ادبیات = شد
  | ناوبری =
  | پیوند = شد
  | نمایه =
  | ناوبری = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | تغییرمسیر = شد
  | بازبینی =
  | ارجاعات = شد
  | تکمیل =
  | ارزیابی کمی = شد
  | ارزیابی کیفی = <!--خالی | شد-->
  | اولویت = ب
  | اولویت = ب
  | کیفیت = ب
  | کیفیت = خوب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:تاریخ و سیره معصومان]]
[[رده:فضایل حضرت فاطمه(س)]]
[[fr:Descente de Gabriel sur Fatima az-Zahra (a)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۱۲

سؤال

آیا جبرئیل و دیگر ملائکه بر حضرت فاطمه(س) نازل می‌شدند و با ایشان سخن می‌گفتند؟

درگاه‌ها


نزول جبرئیل بر حضرت فاطمه(س) در روایات معتبری بیان گشته است، همان‌طور به تکلم ملائکه با آن حضرت نیز اشاره شده است.


گفت‌وگو با ملائکه

در برخی روایات، به صورت کلی اشاره شده است که ملائکه با حضرت فاطمه(س) سخن می‌گفتند و به اینکه همه ملائکه یا برخی از آنان، یا اینکه کدام دسته از ملائکه با حضرت سخن می‌گفتند، هیچ اشاره‌ای نشده است. همچون در روایاتی از لقب «محدّثة» برای حضرت فاطمه یاد شده است. محدثه به معنای زنی است که فرشتگان با او سخن می‌گویند. در این روایات، نام محدثه بر آن حضرت اطلاق گشته است، روایاتی همچون:

  • سلیم گفت: «به محمد بن ابوبکر گفتم: آیا امام علی(ع) محدّث است؟ گفت: آری، و فاطمه نیز محدّثه بود با آنکه پیامبر نبود.»[۱]
  • امام صادق(ع) فرمودند: «حضرت فاطمه(س) نزد خداوند عزّوجلّ نه اسم دارند: فاطمه، صدّیقه، مبارکة، طاهره، زکیّه، راضیه، مرضیّه، محدّثه، زهراء.»[۲]
  • راوی گوید: «از امام صادق(ع) شنیدم که می‌فرمودند: فاطمه(س) را به خاطر این محدّثه نامیدند که فرشتگان از آسمان فرود می‌آمدند و آن حضرت را می‌خواندند همان طوری که مریم دختر عمران را صدا می‌زدند، باری فرشتگان می‌گفتند: ای فاطمه خدا تو را برگزید و پاکیزه‌ات نمود و بر تمام زنان عالم اختیارت کرد، ای فاطمه پروردگارت را بخوان و سجده‌اش نما و با رکوع‌کنندگان رکوع کن و بدین ترتیب حضرتش با آنها سخن می‌گفت و آنها نیز با جنابش حدیث و سخن می‌گفتند…»[۳]

گفت‌وگو با جبرئیل

نزول جبرئیل و تکلم او با حضرت زهرا(س)، در روایات معتبر مورد اشاره قرار گرفته است. از جمله این روایات، صحیحه ابی عبیده است که گفته شده: «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللهِ عليه‌السلام، قَالَ: «إِنَّ فَاطِمَةَ(ع) مَكَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللهِ(ص) خَمْسَةً وَسَبْعِينَ يَوْماً، وكَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِيدٌ عَلى أَبِيهَا، وكَانَ يَأْتِيهَا جَبْرَئِيلُ، فَيُحْسِنُ عَزَاءَهَا عَلى أَبِيهَا، ويُطَيِّبُ نَفْسَهَا، ويُخْبِرُهَا عَنْ أَبِيهَا ومَكَانِهِ، ويُخْبِرُهَا بِمَا يَكُونُ بَعْدَهَا فِي ذُرِّيَّتِهَا، وكَانَ عَلِيٌّ(ع) يَكْتُبُ ذلِكَ.» در روایتی امام صادق(ع) فرمودند: «حضرت فاطمه مدّت هفتاد و پنج روز بعد از رحلت پدر بزرگوارش زنده و به علّت از دست دادن پدر خویش دچار غم و اندوه شدیدی بود. جبرئیل نزد آن بانوی معظّم می‌آمد و به وی تسلیت می‌گفت و خاطر او را آرام می‌کرد. وی را از مقام و مکان پدر بزرگوارش آگاه می‌نمود. و آن حضرت را از مصایبی که بعداً فرزندانش بدان‌ها دچار می‌شوند، مطّلع می‌کرد و حضرت علی(ع) آن مطالب را می‌نوشت و این مصحف فاطمه است.»[۴][۵] تمامی راویان این روایت ثقه بوده و روایت صحیح السند می‌باشد.[۶][۷]

روایت بعدی، معتبره حماد بن عثمان است که در آن آمده است: «إِنَّ اللهَ تَعَالى لَمَّا قَبَضَ نَبِيَّهُ دَخَلَ عَلى فَاطِمَةَ(س) مِنْ وَفَاتِهِ مِنَ الْحُزْنِ مَا لَايَعْلَمُهُ إِلاَّ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ، فَأَرْسَلَ اللهُ إِلَيْهَا مَلَكاً يُسَلِّي غَمَّهَا وَ يُحَدِّثُهَا، فَشَكَتْ ذلِكَ إِلى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع)، فَقَالَ لَهَا: إِذَا أَحْسَسْتِ بِذلِكَ وَسَمِعْتِ الصَّوْتَ، قُولِي لِي، فَأَعْلَمَتْهُ بِذلِكَ، فَجَعَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) يَكْتُبُ كُلَّ مَا سَمِعَ حَتّى أَثْبَتَ مِنْ ذلِكَ مُصْحَفاً». قَالَ: ثُمَّ قَالَ: «أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ فِيهِ شَيْءٌ مِنَ الْحَلَالَ وَالْحَرَامِ، وَلكِنْ فِيهِ عِلْمُ مَا يَكُونُ.» حماد بن عثمان گوید:شنیدم امام صادق(ع) می‌فرمود: «زنادقه در سال صد و بیست و هشت ظهور کنند، من این را از مطالعهٔ مصحف فاطمه(س) دریافتم. من عرض کردم: مصحف فاطمه(س) چیست؟ فرمود:چون خدای تعالی جان پیغمبر را گرفت، فاطمه(ع) از وفات آن حضرت تا آنجا اندوهناک شد که جز خدای عزوجل نداند، خدا فرشته‌ای فرستاد تا فاطمه(س) را تسلیت دهد و با او حدیث گوید، از این پیش آمد به علی(ع) شکایت کرد (چون هراس آور بود و گفته‌های او از دست می‌رفت) فرمود: هر وقت احساس نزول فرشته را کردی و آوازش را شنیدی به من خبر ده. و پس از آن علی(ع) هر چه از فرشته می‌شنید می‌نوشت تا اینکه مصحفی از این نوشته‌ها درست شد، گوید: سپس فرمود: در آن مصحف هیچ احکام حلال و حرام نیست ولی در آن، علم به حوادث آینده است.»[۸]

مطالعه بیشتر

  • مقاله؛ محمدکاظم رحمان ستایش، «گفت وگوی ملائکه با حضرت فاطمه»، دو فصلنامه حدیث پژوهی.

منابع

  1. الهلالی، سلیم بن قیس (۱۴۱۶). أسرار آل محمد علیهم السلام. قم: نشر الهادی. ص۵۰۵.
  2. ابن بابویه القمّی، محمّد بن علی. علل الشرایع. ج۱. نجف: منشورات المکتبة الحیدریة. ص۱۷۸.
  3. ابن بابویه القمّی، محمّد بن علی. علل الشرایع. ج۱. نجف: منشورات المکتبة الحیدریة. ص۱۸۲.
  4. الکلینی الرازی، أبو جعفر محمّد بن یعقوب (۱۴۳۰). الکافی. ج۲. قم: دار الحدیث. ص۴۸۹.
  5. الکلینی الرازی، أبو جعفر محمّد بن یعقوب (۱۴۳۰). الکافی. ج۱. قم: دار الحدیث. ص۵۹۹.
  6. مجلسی، محمّد باقر (۱۴۰۴). مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول. ج۳. تهران: دار الکتب الإسلامیّة. ص۵۹.
  7. مجلسی، محمّد باقر (۱۴۰۴). مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول. ج۵. تهران: دار الکتب الإسلامیّة. ص۳۱۴.
  8. الکلینی الرازی، أبو جعفر محمّد بن یعقوب (۱۴۳۰). الکافی. ج۱. قم: دار الحدیث. ص۵۹۶.