روایت عمل اندک با دانش در روایت پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(ابرابزار)
 
جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
حضرت محمد(ص) فرمود: «عمل اندک همراه با دانش، بهتر از عمل بسیار همراه با نادانی است» آیا این حدیث از نظر سندی تمام است؟
روایت «عمل اندک همراه با دانش، بهتر از عمل بسیار همراه با نادانی است» از پیامبر، آیا این حدیث از نظر سندی تمام است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
از نظر اسلام آنچه که درمورد کارهای خیر و از جمله عبادات مهم است کیفیت عمل است نه حجم و کمیت آن یعنی چه بسا از نظر حجم و مقدار، کارهای خیر یک انسان، حجم عظیمی را تشکیل بدهد، امّا بخاطر این که از کیفیت خوبی برخوردار نیست ارزشی نداشته باشد و بر عکس چه بسا کارهای خیر و نیک از کسی از حیث مقدار کم باشد، ولی چون از نظر کیفیت در درجه عالی قرار دارد از ارزش و ثواب بیشتری برخوردار باشد. این امری است روشن و واضح زیرا در مورد اشیاء و اجناس نیز همینطوری است یعنی آنچه اهمیت دارد کیفیت و کارآمدی جنس است. مانند طلا و جواهرات که هر چند از نظر مقدار و وزن کمترند ولی از نظر قیمت به مراتب از آهن آلات گرانتر هستند.
روایت عمل اندک همراه با دانش، بهتر از عمل بسیار همراه با نادانی است، در [[منابع روائی]] هم از [[پیامبر(ص)]] و هم از سائر [[ائمه(ع)]] روایت شده است و دلیل بر این مطلب است که علم و معرفت در کیفیت و ارزش عمل نقش مؤثری دارد و پیامبر(ص) می‌فرماید: «کسی که بدون علم عمل کند مفسده‌اش بیشتر از مصلحت آن است».<ref>ری شهری، محمد، میزان الحکمه، دارالحدیث، اول، ۱۴۹۳ق، ج۳، ص۲۰۹۳.</ref>


لذا در اسلام روی معرفت خداوند، اخلاص در عمل و نیت صادقانه تأکید شده است چون بدون اینها عامل حجابی را نمی‌تواند پاره کند و نمی‌تواند به سوی ملکوت اعلی بالا برود و وقتی عمل در نشانه ملکی باقی ماند و ملکوتی نشد در آن جهان موجب لذت، بهجت و سرور انسان هم نخواهد شد.
[[امام علی(ع)]] نیز می‌فرماید: «روز قیامت به سوی [[بهشت]] اقوامی سبقت می‌گیرند که در [[دنیا]] از همه زیادتر [[نماز]] خوانده و [[روزه]] گرفته لکن ناگهان از ورود به بهشت منع می‌شوند پس گفته می‌شود به چه دلیل رد شدند مگر اینان کسانی نبودند که در دنیا نماز، روزه و [[حج]] به جا آورده‌اند؟ [[فرشته]] از جانب [[خدا]] در جواب می‌گوید اینها اهل نماز و روزه بودند لکن مواعظ خدا در دل‌های شان اثر نکرده و از حضرت حق تعالی غافل مانده بودند».<ref>دیلمی، شیخ حسن، ارشاد القلوب، بی تا، بی نا، ج۱، ص۱۳.</ref>


بنابراین یکی از اموری که به عمل انسان کیفیت می‌بخشد و ارزش آن را بالا می‌برد معرفت و شناخت آن خداوند است که این عمل به قصد اطاعت فرمان او انجام می‌شود وگرنه عمل عمل بی جان و بی‌روح خواهد بود.
از نظر [[اسلام]] آنچه که درمورد کارهای خیر و از جمله عبادات مهم است، کیفیت عمل است نه حجم و کمیت آن؛ یعنی چه بسا از نظر حجم و مقدار، کارهای خیر یک [[انسان]]، حجم عظیمی را تشکیل بدهد، اما بخاطر این که از کیفیت خوبی برخوردار نیست، ارزشی نداشته باشد و بر عکس چه بسا کارهای خیر و نیک از کسی از حیث مقدار کم باشد، ولی چون از نظر کیفیت در درجه عالی قرار دارد از ارزش و ثواب بیشتری برخوردار باشد. این امری روشن و واضح است زیرا در مورد اشیاء و اجناس نیز همین‌طور است یعنی آنچه اهمیت دارد کیفیت و کارآمدی جنس است؛ مانند طلا و جواهرات که هر چند از نظر مقدار و وزن کمترند ولی از نظر قیمت به مراتب از آهن آلات گرانتر هستند.


پس شرط اینکه عبادت و هر کار خیر انسان وجهه ملکوتی و علیینی پیدا کند این است که با توجه به خدا و برای صعود به ملکوت خدا انجام بگیرد و تا این شرائط را نداشته باشد نورانیت و صفا پیدا نمی‌کند و به ملکوت علیا نمی‌رسد چون قرآن کریم می‌فرماید:
در اسلام در [[معرفت خداوند]]، [[اخلاص در عمل]] و [[نیت صادقانه]] تأکید شده است؛ بنابراین یکی از اموری که به عمل انسان کیفیت می‌بخشد و ارزش آن را بالا می‌برد معرفت و شناخت خداوند است که این عمل به قصد اطاعت فرمان او انجام می‌شود وگرنه عمل، بی جان و بی‌روح خواهد بود. قرآن کریم می‌فرماید:


«به سوی او سخن پاک بالا می‌رود و کردار شایسته آن را بالا می‌برد…».<ref>فاطر / ۱۰.</ref> حال تفسیر این آیه چه این باشد که سخن پاک و اعتقاد پاک را کردار شایسته بالا می‌برد و چه این باشد که اعتقاد پاک کردار شایسته را بالا می‌برد به هر حال این مطلب را بیان می‌کند که معرفت در مقبولیت و ارزش عمل تأثیر دارد و عمل در سیراب شدن ایمان و بالا رفتن درجه ایمان تأثیر دارد.
«به سوی او سخن پاک بالا می‌رود و کردار شایسته آن را بالا می‌برد …».<ref>فاطر / ۱۰.</ref> حال تفسیر این آیه چه این باشد که سخن پاک و اعتقاد پاک را کردار شایسته بالا می‌برد و چه این باشد که اعتقاد پاک، کردار شایسته را بالا می‌برد، این مطلب را بیان می‌کند که معرفت در مقبولیت و ارزش عمل تأثیر دارد و عمل در سیراب شدن [[ایمان]] و بالا رفتن درجه ایمان تأثیر دارد.
 
روایتی که در سئوال بدان اشاره شده است در منابع روائی هم از پیامبر اکرم(ص) و هم از سائر ائمه(ع) روایت شده است و دلیل بر همین مطلب است که علم و معرفت در کیفیت و ارزش عمل نقش مؤثری دارد و پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «کسی که بدون علم عمل کند مفسده اش بیشتر از مصلحت آن است».<ref>ری شهری، محمد، میزان الحکمه، دارالحدیث، اول، ۱۴۹۳ق، ج۳، ص۲۰۹۳.</ref>
 
و یا امام علی(ع) می‌فرماید: «روز قیامت به سوی بهشت اقوامی سبقت می‌گیرند که در دنیا از همه زیادتر نماز خوانده و روزه گرفته لکن ناگهان از ورود به بهشت منع می‌شوند پس گفته می‌شود به چه دلیل ردّ شدند مگر اینان کسانی نبودند که در دنیا نماز، روزه و حج به جا آورده‌اند؟ فرشته از جانب خدا در جواب می‌گوید اینها اهل نماز و روزه بودند لکن مواعظ خدا در دل‌های شان اثر نکرده و از حضرت حق تعالی غافل مانده بودند».<ref>دیلمی، شیخ حسن، ارشاد القلوب، بی تا، بی نا، ج۱، ص۱۳.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}


== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
۱ـ مجموعه آثار شهید مطهری، ج۱، ص۳۰۹.
* مجموعه آثار شهید مطهری، ج۱، ص۳۰۹.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


خط ۲۹: خط ۲۴:
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = حدیث
  | شاخه اصلی = حدیث
|شاخه فرعی۱ = علم رجال
| شاخه فرعی۱ = علم رجال
|شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
| بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۱

سؤال

روایت «عمل اندک همراه با دانش، بهتر از عمل بسیار همراه با نادانی است» از پیامبر، آیا این حدیث از نظر سندی تمام است؟

روایت عمل اندک همراه با دانش، بهتر از عمل بسیار همراه با نادانی است، در منابع روائی هم از پیامبر(ص) و هم از سائر ائمه(ع) روایت شده است و دلیل بر این مطلب است که علم و معرفت در کیفیت و ارزش عمل نقش مؤثری دارد و پیامبر(ص) می‌فرماید: «کسی که بدون علم عمل کند مفسده‌اش بیشتر از مصلحت آن است».[۱]

امام علی(ع) نیز می‌فرماید: «روز قیامت به سوی بهشت اقوامی سبقت می‌گیرند که در دنیا از همه زیادتر نماز خوانده و روزه گرفته لکن ناگهان از ورود به بهشت منع می‌شوند پس گفته می‌شود به چه دلیل رد شدند مگر اینان کسانی نبودند که در دنیا نماز، روزه و حج به جا آورده‌اند؟ فرشته از جانب خدا در جواب می‌گوید اینها اهل نماز و روزه بودند لکن مواعظ خدا در دل‌های شان اثر نکرده و از حضرت حق تعالی غافل مانده بودند».[۲]

از نظر اسلام آنچه که درمورد کارهای خیر و از جمله عبادات مهم است، کیفیت عمل است نه حجم و کمیت آن؛ یعنی چه بسا از نظر حجم و مقدار، کارهای خیر یک انسان، حجم عظیمی را تشکیل بدهد، اما بخاطر این که از کیفیت خوبی برخوردار نیست، ارزشی نداشته باشد و بر عکس چه بسا کارهای خیر و نیک از کسی از حیث مقدار کم باشد، ولی چون از نظر کیفیت در درجه عالی قرار دارد از ارزش و ثواب بیشتری برخوردار باشد. این امری روشن و واضح است زیرا در مورد اشیاء و اجناس نیز همین‌طور است یعنی آنچه اهمیت دارد کیفیت و کارآمدی جنس است؛ مانند طلا و جواهرات که هر چند از نظر مقدار و وزن کمترند ولی از نظر قیمت به مراتب از آهن آلات گرانتر هستند.

در اسلام در معرفت خداوند، اخلاص در عمل و نیت صادقانه تأکید شده است؛ بنابراین یکی از اموری که به عمل انسان کیفیت می‌بخشد و ارزش آن را بالا می‌برد معرفت و شناخت خداوند است که این عمل به قصد اطاعت فرمان او انجام می‌شود وگرنه عمل، بی جان و بی‌روح خواهد بود. قرآن کریم می‌فرماید:

«به سوی او سخن پاک بالا می‌رود و کردار شایسته آن را بالا می‌برد …».[۳] حال تفسیر این آیه چه این باشد که سخن پاک و اعتقاد پاک را کردار شایسته بالا می‌برد و چه این باشد که اعتقاد پاک، کردار شایسته را بالا می‌برد، این مطلب را بیان می‌کند که معرفت در مقبولیت و ارزش عمل تأثیر دارد و عمل در سیراب شدن ایمان و بالا رفتن درجه ایمان تأثیر دارد.


معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

  • مجموعه آثار شهید مطهری، ج۱، ص۳۰۹.


منابع

  1. ری شهری، محمد، میزان الحکمه، دارالحدیث، اول، ۱۴۹۳ق، ج۳، ص۲۰۹۳.
  2. دیلمی، شیخ حسن، ارشاد القلوب، بی تا، بی نا، ج۱، ص۱۳.
  3. فاطر / ۱۰.