قوم هود: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
(تکمیل پاورقی‌ها، آیات ، اصلاح ارقام، ابرابزار) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
قوم | {{درگاه|واژه‌ها}} | ||
قوم هود مردمی عرب از انسان‌های ما قبل تاریخ بوده و آن چنان منقرض شده‌اند که نه خبری از آنها باقی مانده و نه اثری و تاریخ از زندگی آنان جز قصه‌هایی که اطمینانی به آنها نیست، ضبط نکرده و در تورات موجود نیز نامی از آن قوم برده نشده است. قوم عاد که چه بسا از آنان در قرآن «عاد اولی» نیز تعبیر شده است<ref>سوره نجم، آیه ۵۰.</ref> و از آن به دست می‌آید که عاد دومی نیز بوده، مردمی بوده‌اند که در احقاف زندگی می‌کردند و این نام در سوره احقاف، آیه ۲۱ آمده و از آیه ۶۹ از سوره اعراف و آیه ۴۶ سوره ذاریات برمی‌آید که این قوم بعد از قوم نوح بوده‌اند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۴۵۵.</ref> | |||
اوصاف آنان در قرآن عبارت است از: اندام‌های کشیده و قامت‌های بلند،<ref>سوره قمر، آیه۲۰. سوره حاقه، آیه۷.</ref> قوی و خشن،<ref>سوره فصلت، آیه۱۵. شعراء، آیه۱۳۰.</ref> شهرهای آباد و زمین‌های سرسبز، باغ‌ها و نخلستان‌ها و کشاورزی، و نیز آنان مقام کریم داشتند.<ref>سوره شعراء، آیات۱۲۹تا ۱۳۴.</ref> | |||
این قوم، در نعمت زندگی می‌کردند؛ اما رفته رفته به بت‌پرستی گراییدند و از مستکبران اطاعت نمودند؛ پس خداوند حضرت هود را فرستاد تا آنان را به راه حق هدایت کند و به خداپرستی دعوت نماید.<ref>سوره شعراء، آیات۱۲۳تا ۱۴۰.</ref> [[حضرت هود]] آنها را بسیار موعظه کرد و راهنمایی فرمود، ولی نپذیرفتند و سرباز زدند و تنها تعداد کمی ایمان آورده و بیشتر مردم با او به دشمنی برخاستند و او را دیوانه و سفیه نامیدند و از او خواستند عذاب‌هایی را که وعده داده، نازل شود؛ خداوند تندبادی فرستاد و آنان را هلاک کرد: | |||
* {{قرآن|وَ أَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَه |۶|سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَ ثَمَانِیَه أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَی الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَی کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَه|ترجمه=و اما عاد، به [وسیله] تندبادی توفنده سرکش هلاک شدند. [که خدا] آن را هفت شب و هشت روز پیاپی بر آنان بگماشت: در آن [مدّت] مردم را فروافتاده می‌دیدی، گویی آنها تنه‌های نخل‌های میان تهی‌اند.|سوره=الحاقه|آیه=۶و۷}} | |||
* {{قرآن| وَ لَمَّا جاءَ أَمْرُنا نَجَّیْنا هُوداً وَ الَّذینَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَ نَجَّیْناهُمْ مِنْ عَذابٍ غَلیظٍ |ترجمه=سرانجام خداوند آن قوم را هلاک کرد و هود و مؤمنان را نجات داد.|سوره=هود|آیه=۵۸}} | |||
[[امام | در روایتی از [[امام باقر(ع)]] نقل شده است: [[حضرت نوح(ع)]] به سام درباره پیامبری به نام هود، بشارت داد. بین نوح و هود چند نسل از پیامبران فاصله است و فرمود: خداوند پیامبری مبعوث می‌کند که هود نام دارد و قوم خود را به خداپرستی دعوت می‌نماید؛ اما آنها پیامبر را تکذیب می‌کنند و خداوند آنان را به وسیلهٔ تندباد هلاک خواهد کرد. هر کس از شما هود را درک کند (مراد هر کسی از نسل شما در زمان حضرت هود است)، به او ایمان بیاورد و از او اطاعت کند تا از عذاب نجات یابد.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۱۵، حدیث ۹۲. ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۲۱۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۹: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
|شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = معارف قرآنی | ||
|شاخه فرعی۲ = اشخاص و اقوام | | شاخه فرعی۲ = اشخاص و اقوام | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۲: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۸
سؤال
قوم هود چه کسانی بوده‌اند؟
درگاه‌ها
قوم هود مردمی عرب از انسان‌های ما قبل تاریخ بوده و آن چنان منقرض شده‌اند که نه خبری از آنها باقی مانده و نه اثری و تاریخ از زندگی آنان جز قصه‌هایی که اطمینانی به آنها نیست، ضبط نکرده و در تورات موجود نیز نامی از آن قوم برده نشده است. قوم عاد که چه بسا از آنان در قرآن «عاد اولی» نیز تعبیر شده است[۱] و از آن به دست می‌آید که عاد دومی نیز بوده، مردمی بوده‌اند که در احقاف زندگی می‌کردند و این نام در سوره احقاف، آیه ۲۱ آمده و از آیه ۶۹ از سوره اعراف و آیه ۴۶ سوره ذاریات برمی‌آید که این قوم بعد از قوم نوح بوده‌اند.[۲]
اوصاف آنان در قرآن عبارت است از: اندام‌های کشیده و قامت‌های بلند،[۳] قوی و خشن،[۴] شهرهای آباد و زمین‌های سرسبز، باغ‌ها و نخلستان‌ها و کشاورزی، و نیز آنان مقام کریم داشتند.[۵]
این قوم، در نعمت زندگی می‌کردند؛ اما رفته رفته به بت‌پرستی گراییدند و از مستکبران اطاعت نمودند؛ پس خداوند حضرت هود را فرستاد تا آنان را به راه حق هدایت کند و به خداپرستی دعوت نماید.[۶] حضرت هود آنها را بسیار موعظه کرد و راهنمایی فرمود، ولی نپذیرفتند و سرباز زدند و تنها تعداد کمی ایمان آورده و بیشتر مردم با او به دشمنی برخاستند و او را دیوانه و سفیه نامیدند و از او خواستند عذاب‌هایی را که وعده داده، نازل شود؛ خداوند تندبادی فرستاد و آنان را هلاک کرد:
- ﴿وَ أَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَه۶سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَ ثَمَانِیَه أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَی الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَی کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَه؛ و اما عاد، به [وسیله] تندبادی توفنده سرکش هلاک شدند. [که خدا] آن را هفت شب و هشت روز پیاپی بر آنان بگماشت: در آن [مدّت] مردم را فروافتاده می‌دیدی، گویی آنها تنه‌های نخل‌های میان تهی‌اند.﴾(الحاقه:۶و۷)
- ﴿وَ لَمَّا جاءَ أَمْرُنا نَجَّیْنا هُوداً وَ الَّذینَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَ نَجَّیْناهُمْ مِنْ عَذابٍ غَلیظٍ؛ سرانجام خداوند آن قوم را هلاک کرد و هود و مؤمنان را نجات داد.﴾(هود:۵۸)
در روایتی از امام باقر(ع) نقل شده است: حضرت نوح(ع) به سام درباره پیامبری به نام هود، بشارت داد. بین نوح و هود چند نسل از پیامبران فاصله است و فرمود: خداوند پیامبری مبعوث می‌کند که هود نام دارد و قوم خود را به خداپرستی دعوت می‌نماید؛ اما آنها پیامبر را تکذیب می‌کنند و خداوند آنان را به وسیلهٔ تندباد هلاک خواهد کرد. هر کس از شما هود را درک کند (مراد هر کسی از نسل شما در زمان حضرت هود است)، به او ایمان بیاورد و از او اطاعت کند تا از عذاب نجات یابد.[۷]
منابع
- ↑ سوره نجم، آیه ۵۰.
- ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۴۵۵.
- ↑ سوره قمر، آیه۲۰. سوره حاقه، آیه۷.
- ↑ سوره فصلت، آیه۱۵. شعراء، آیه۱۳۰.
- ↑ سوره شعراء، آیات۱۲۹تا ۱۳۴.
- ↑ سوره شعراء، آیات۱۲۳تا ۱۴۰.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۱۵، حدیث ۹۲. ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۲۱۶.