حدیث قدسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
حدیث قدسی به معنای کلامی است که از جانب [[خدا]] است. تفاوت‌هایی میان حدیث قدسی و [[قرآن]] وجود دارد.   
'''حدیث قدسی''' به معنای کلامی است که از جانب [[خدا]] است. در این حدیث، پیامبری، سخنی را به صورت مستقیم از خداوند نقل کند. مضمون و محتوای آن از جانب خداوند بوده و الفاظ آن از شخص پیامبر بیان شده است.<ref>محمد علی التهانوی، موسوعه کشاف اصطلاحات، بیروت، مکتبه الناشرون، چاپ اول، ۱۹۹۶م، ج۱، ص۶۲۸.</ref>  


'''قرآن،''' [[کلام الهی]] است؛ هم لفظ آن از خداوند است و هم مضمون و معنای آن. به همی نجهت به اعتقاد مسلمانان پیامبر حتی یک حرف و یک لفظ را بر قرآن اضافه نکرده است.  
این نوع حدیث تفاوت‌هایی با [[قرآن]] دارد. قرآن، [[کلام الهی]] است؛ هم لفظ آن از خداوند است و هم مضمون و معنای آن. به همین جهت به اعتقاد مسلمانان پیامبر حتی یک حرف و یک لفظ را بر قرآن اضافه نکرده است. و این برخلاف حدیث قدسی است که الفاظ آن از خداوند نیست.


'''حدیث قدسی''' آن است که پیامبری، سخنی را به صورت مستقیم از خداوند نقل کند. مضمون و محتوای آن از جانب خداوند بوده و الفاظ آن از شخص پیامبر بیان شده است.<ref>محمد علی التهانوی، موسوعه کشاف اصطلاحات، بیروت، مکتبه الناشرون، چاپ اول، ۱۹۹۶م، ج۱، ص۶۲۸.</ref>  
حدیث غیر قدسی نیز وجود دارد که به آن «سنت» نیز گفته می‌شود و شامل سخن پیامبر(ص) و [[ائمه|ائمه معصوم(ع)]] است. در سنت هم لفظ و هم ‌معنی از [[معصوم]] است. همچنین به روایاتی که فعل یا تقریر (امضاء و تأیید) معصوم را حکایت می‌کنند، حدیث یا [[روایت]] گفته می‌شود. از نظر علمای [[اهل‌سنت]] به سخنان [[صحابه]]، و [[تابعین]] نیز حدیث اطلاق می‌شود.<ref>موسوعه کشاف اصطلاحات، ج۱، ص۶۲۷-۶۲۹.</ref>  


'''حدیث غیر قدسی''' که به آن «سنت» گفته می‌شود، آن است که سخن [[معصومین(ع)]] اعم از پیامبر و [[ائمه]](ع) را بیان می‌کند. در سنت هم لفظ و هم ‌معنی از [[معصوم]] است؛ همچنین به روایاتی که فعل یا تقریر (امضاء و تأیید) معصوم را حکایت می‌کنند، اطلاق حدیث یا [[روایت]] شده است. از نظر علمای [[اهل‌سنت]] به سخنان [[صحابه]]، و [[تابعین]] نیز حدیث اطلاق می‌شود. مجموع این احادیث از طریق [[اهل‌سنّت]] به بیش از صد حدیث می‌رسد.<ref>موسوعه کشاف اصطلاحات، ج۱، ص۶۲۷-۶۲۹.</ref>
به حدیث قدسی، کلام خدا و کلام الهی هم اطلاق شده است. این احادیث هم از زبان پیامبر اسلام(ص) و هم از زبان پیامبران دیگر نقل شده است. همچنین ممکن است حدیث قدسی از زبان غیر پیامبر نیز بیان شده باشد، مانند [[حدیث کساء]] که به اعتقاد شیعه، [[حضرت فاطمه(س)]] آن‌را نقل کرده است.<ref>موسوعه کشاف اصطلاحات، ج۱، ص۶۲۹.</ref>


به حدیث قدسی، کلام خدا و کلام الهی یا همان سخنان خداوند هم اطلاق شده است. این احادیث هم از زبان پیامبر اسلام(ص) نقل شده است و هم از زبان پیامبران دیگر و ممکن است از زبان غیر پیامبر نیز بیان شده باشد، مانند [[حدیث کساء]] که به اعتقاد شیعه، [[حضرت فاطمه(س)]] مستقیماً از خداوند نقل می‌کند.<ref>موسوعه کشاف اصطلاحات، ج۱، ص۶۲۹.</ref>
[[شیعیان]] احادیث متعددی به نام حدیث قدسی نقل و در کتاب‌هایی جمع‌آوری کرده‌اند. جامع‌ترین و مستندترین این کتاب‌ها «جواهر السنیه» اثر [[شیخ محمد حسن حرّ عاملی]] است. این کتاب تحت عنوان کلیات حدیث قدسی توسط زین‌العابدین کاظمی ترجمه شده و مشتمل بر سیزده فصل است.<ref>حر عاملی، کلیات حدیث قدسی، ترجمه زین‌العابدین کاظمی، تهران، انتشارات دهقان، چاپ سوّم، ص۱–۵۰۶.</ref>


[[شیعیان]] نیز احادیث متعددی به نام حدیث قدسی نقل و در کتاب‌هایی جمع‌آوری شده است. جامع‌ترین و مستندترین این کتاب‌ها «جواهر السنیّه» اثر [[شیخ محمد حسن حرّ عاملی]] است. این کتاب تحت عنوان کلیات حدیث قدسی توسط زین‌العابدین کاظمی ترجمه شده و مشتمل بر سیزده فصل است.<ref>حر عاملی، کلیات حدیث قدسی، ترجمه زین‌العابدین کاظمی، تهران، انتشارات دهقان، چاپ سوّم، ص۱–۵۰۶.</ref>
\<span></span>
 
در این موضوع اشاره به این مطلب می‌تواند تکمیل کننده بحث باشد. نزول [[وحی]] به صورت‌های گوناگونی رخ داده است؛ گاهی از طریق نزول فرشته و گاهی از طریق الهام به قلب و گاهی از طریق شنیدن صدا انجام شده است. از جمله کسانی که از این امتیاز برخوردار بوده [[حضرت موسی(ع)]] است که صدای خدا را از لابلای «درختی در کوه طور» می‌شنید و لذا خداوند به او لقب «کلیم‌الله» داده است،<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیّه، چاپ چهاردهم، ۱۳۷۰، ج۴، ص۲۱۵.</ref> قرآن نیز به این اقسام وحی و الهام اشاره دارد. آن‌جا که می‌فرماید: «و شایسته هیچ انسانی نیست که خدا با او سخن گوید، مگر از راه وحی یا از پشت حجاب، یا رسولی می‌فرستد و به فرمان او آنچه را بخواهد وحی می‌کند، چرا که او بلند مرتبه و حکیم است.»<ref>شوری/۵۱.</ref>
 
<span></span>
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}


خط ۲۴: خط ۲۰:
* کلیات حدیث قدسی، شیخ حرّ عاملی، ترجمه زین‌العابدین کاظمی.
* کلیات حدیث قدسی، شیخ حرّ عاملی، ترجمه زین‌العابدین کاظمی.


* تفسیر نمونه، آیت‌الله مکارم شیرازی و همکاران، ج۴، ص۲۱۴–۲۱۶ و ج۲۰، ص۵۰۲–۵۰۵.
* تفسیر نمونه، آیت‌الله مکارم شیرازی و همکاران، ج۴، ص۲۱۴–۲۱۶ و ج۲۰، ص۵۰۲–۵۰۵.<span></span>
<span></span>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۵۲

سؤال

آیا کتابی به عنوان حدیث قدسی که پیامبران مستقیماً از خداوند حدیث را نقل کنند، در دست است؟

حدیث قدسی به معنای کلامی است که از جانب خدا است. در این حدیث، پیامبری، سخنی را به صورت مستقیم از خداوند نقل کند. مضمون و محتوای آن از جانب خداوند بوده و الفاظ آن از شخص پیامبر بیان شده است.[۱]

این نوع حدیث تفاوت‌هایی با قرآن دارد. قرآن، کلام الهی است؛ هم لفظ آن از خداوند است و هم مضمون و معنای آن. به همین جهت به اعتقاد مسلمانان پیامبر حتی یک حرف و یک لفظ را بر قرآن اضافه نکرده است. و این برخلاف حدیث قدسی است که الفاظ آن از خداوند نیست.

حدیث غیر قدسی نیز وجود دارد که به آن «سنت» نیز گفته می‌شود و شامل سخن پیامبر(ص) و ائمه معصوم(ع) است. در سنت هم لفظ و هم ‌معنی از معصوم است. همچنین به روایاتی که فعل یا تقریر (امضاء و تأیید) معصوم را حکایت می‌کنند، حدیث یا روایت گفته می‌شود. از نظر علمای اهل‌سنت به سخنان صحابه، و تابعین نیز حدیث اطلاق می‌شود.[۲]

به حدیث قدسی، کلام خدا و کلام الهی هم اطلاق شده است. این احادیث هم از زبان پیامبر اسلام(ص) و هم از زبان پیامبران دیگر نقل شده است. همچنین ممکن است حدیث قدسی از زبان غیر پیامبر نیز بیان شده باشد، مانند حدیث کساء که به اعتقاد شیعه، حضرت فاطمه(س) آن‌را نقل کرده است.[۳]

شیعیان احادیث متعددی به نام حدیث قدسی نقل و در کتاب‌هایی جمع‌آوری کرده‌اند. جامع‌ترین و مستندترین این کتاب‌ها «جواهر السنیه» اثر شیخ محمد حسن حرّ عاملی است. این کتاب تحت عنوان کلیات حدیث قدسی توسط زین‌العابدین کاظمی ترجمه شده و مشتمل بر سیزده فصل است.[۴]

\


مطالعه بیشتر

  • کلیات حدیث قدسی، شیخ حرّ عاملی، ترجمه زین‌العابدین کاظمی.
  • تفسیر نمونه، آیت‌الله مکارم شیرازی و همکاران، ج۴، ص۲۱۴–۲۱۶ و ج۲۰، ص۵۰۲–۵۰۵.

منابع

  1. محمد علی التهانوی، موسوعه کشاف اصطلاحات، بیروت، مکتبه الناشرون، چاپ اول، ۱۹۹۶م، ج۱، ص۶۲۸.
  2. موسوعه کشاف اصطلاحات، ج۱، ص۶۲۷-۶۲۹.
  3. موسوعه کشاف اصطلاحات، ج۱، ص۶۲۹.
  4. حر عاملی، کلیات حدیث قدسی، ترجمه زین‌العابدین کاظمی، تهران، انتشارات دهقان، چاپ سوّم، ص۱–۵۰۶.