خطبه‌های بدون نقطه و الف از حضرت علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز Fabbasi صفحهٔ خطبه‌های بدون نقطه و الف نهج‌البلاغه را به خطبه‌های بدون نقطه و الف از حضرت علی(ع) منتقل کرد: چون این دو خطبه در نهج البلاغه نیامده است و در منابع دیگر هم سند معتبری ندارند، کلمه نهج البلاغه از عنوان مدخل حذف شد |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
دوخطبه از امام علی(ع) نقل شده که یکی از آنها بدون الف و دیگری بدون نقطه بوده است. | دوخطبه از امام علی(ع) نقل شده که یکی از آنها بدون الف و دیگری بدون نقطه بوده است. سید رضی این دو خطبه را در نهج‌البلاغه نقل نکرده است. برخی منابع این خطبه‌ها را نقل کرده‌اند. | ||
*خطبه بدون الف در متن روایت به «خطبه مُونِقَه» نامیده شده است، مونقه به معنی زیبا و جذاب است. | |||
*خطبه بدون نقطه به هیچ نامی معرفی نگردیده و میان پژوهشگران سخنان امام علی(ع) به «خطبه بدون نقطه» مشهور شده است. | *خطبه بدون نقطه به هیچ نامی معرفی نگردیده و میان پژوهشگران سخنان امام علی(ع) به «خطبه بدون نقطه» مشهور شده است. | ||
کتابی که این دو خطبه را با تحقیق مفصل نقل کرده است، کتاب «دو شاهکار علوی» نوشته محمد احسانی‌فر لنگرودی است. | |||
* | '''مصادر خطبه بدون الف''' | ||
* خطبه بدون الف در منابع شیعه اولین بار در کتاب مناقب آل ابی‌طالب (متوفای ۵۸۸ قمری) به طور خلاصه آمده که امام رضا(ع) از پدرانش نقل می‌کند که عده‌ای نشسته بودند و بحث می‌کردند که حرف الف بیشتر از بقیه حروف در سخن گفتن آورده می‌شود؛ حضرت علی(ع) خطبه مونقه(زیبا) خواند که اولش اینگونه شروع می‌شود: {{متن عربی|حَمِدْتُ مَنْ عَظُمَتْ مِنَّتُه|ترجمه=ستایش می کنم کسی را که منّتش عظیم است}}.<ref name=":0">ابن شهر آشوب مازندرانى، محمد بن على، مناقب آل أبي طالب عليهم السلام، قم، علامه، چاپ اول، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۸.</ref> | |||
* ابن ابی الحدید (متوفای ۶۵۶ قمری) در شرح نهج البلاغه این خطبه را منسوب به حضرت علی(ع) دانسته و متن کامل و مفصل آن را نقل کرده است.<ref>ابن أبي الحديد، عبد الحميد بن هبه الله، شرح نهج البلاغه لابن أبي الحديد، قم، کتابخانه آيه الله مرعشي نجفي، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۱۹، ص۱۴۰.</ref> | |||
* بعد از ابن ابی الحدید، دیلمی (متوفای ۸۴۱ قمری) این خطبه را آورده است.<ref>ديلمى، حسن بن محمد، أعلام الدين في صفات المؤمنين، قم، مؤسسه آل البيت عليهم السلام، چاپ اول، ۱۴۰۸ق، ص۷۲.</ref> | |||
*کفعمی متوفای ۹۰۵ قمری این خطبه را به عنوان خُطْبَه الْمُونِقَه برای علی امیرمومنان(ع) آورده است. <ref>كفعمى، ابراهيم بن على عاملى، المصباح للكفعمي (جنه الأمان الواقيه)، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۵ ق، ص۷۴۱.</ref> | |||
*متقی هندی (متوفای ۹۷۵ قمری) از علمای اهل سنت خطبه بدون الف را با [[سلسله حدیث|سلسه سند]] آورده است؛ اما در پایان خطبه می‌نویسد که در سند این خطبه وهن هست(یعنی به خاطر ضعفی که هست قابل استناد نیست).<ref>متقی هندی، علاء الدین علی، كنز العمال، بیروت، مؤسسه الرساله، ۱۴۰۹ ق- ۱۹۸۹ م، ج۱۶، ص۲۱۱، حدیث۴۴۲۳۴.</ref> به نظر می‌رسد که روایت کتاب مناقب آل ابی‌طالب همین باشد که می‌گوید کلبی از ابی‌صالح نقل کرده است.<ref name=":0" /> | |||
خطبه بدون نقطه | '''خطبه بدون نقطه''' | ||
* | * ابن شهر آشوب در کتاب مناقب آل ابی‌طالب (متوفای ۵۸۸ قمری) می‌نویسد که عده‌ای نشسته بودند و بحث می‌کردند که حرف الف بیشتر از بقیه حروف در سخن گفتن آورده می‌شود؛ حضرت علی(ع) خطبه مونقه(زیبا) خواند که اولش اینگونه شروع می‌شود: {{متن عربی|حَمِدْتُ مَنْ عَظُمَتْ مِنَّتُه|ترجمه=ستایش می کنم کسی را که منّتش عظیم است}}. بعد از این خطبه، حضرت علی خطبه‌ای بدون نقطه خواند که با این عبارت شروع می شد: {{متن عربی|«الْحَمْدُ لِلَّهِ أَهْلِ الْحَمْدِ وَ مَأْوَاهُ وَ لَهُ أَوْكَدُ الْحَمْدِ وَ أَحْلَاهُ وَ أَسْرَعُ الْحَمْدِ وَ أَسْرَاهُ وَ أَطْهَرُ الْحَمْدِ وَ أَسْمَاهُ وَ أَكْرَمُ الْحَمْدِ وَ أَوْلَاهُ إِلَى...» آخِرِهَا|ترجمه=ستایش مخصوص خدایی است که سزاوار ستایش و جایگاه لایق آن است. از برای اوست رساترین ستایش و شیرین‌ترین آن، و سعادتمندانه‌ترین ستایش و سخاوت بارترین (و شریف ترین) آن، و پاک‌ترین ستایش و بلند‌ترین آن، و ممتازترین ستایش و سزاوارترین آن.... تا آخر خطبه}}<ref name=":0" /> ابن شهر آشوب بقیه خطبه را نیاورده است و فقط نوشته تا آخر خطبه. | ||
* محمودی در کتاب نهج السعاده متن کامل خطبه بدون نقطه را بدون ذکر منبع آورده است.<ref>محمودى، محمد باقر، نهج‌السعاده في مستدرك نهج‌البلاغه، تهران، سازمانچاپوانتشاراتوزارتفرهنگوارشاداسلامى، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۱۰۹.</ref> | |||
خطبه بدون نقطه دیگری هم از [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان(ع)]] نقل شده است که به‌طور کامل در مجله علوم حدیث، شماره ۲۹ (پاییز ۸۲)، ص۱۳۰ آورده شده است. | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
==مطالعه بیشتر== | ==مطالعه بیشتر== | ||
*دو شاهکار علوی. | *دو شاهکار علوی. | ||
*مجله علوم حدیث، شماره ۲۹. | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
| خط ۷۲: | خط ۵۸: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
{{#seo: | |||
|title=خطبه بدون نقطه امام علی - خطبه بدون الف امیرالمومنین - ویکی پاسخ | |||
|title_mode=Replaced Title | |||
|keywords=خطبه‌های بدون نقطه و الف نهج‌البلاغه | |||
|description=خطبه‌های بدون نقطه و الف در نهج‌البلاغه از جلوه‌های شگفت‌انگیز فصاحت و بلاغت امام علی(ع) است که جایگاه ویژه‌ای در متون اسلامی دارد. | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۴۰
سؤال
نام دو خطبه‌ای که در نهج‌البلاغه بدون نقطه و الف هستند را بیان نمایید؟
دوخطبه از امام علی(ع) نقل شده که یکی از آنها بدون الف و دیگری بدون نقطه بوده است. سید رضی این دو خطبه را در نهج‌البلاغه نقل نکرده است. برخی منابع این خطبه‌ها را نقل کرده‌اند.
- خطبه بدون الف در متن روایت به «خطبه مُونِقَه» نامیده شده است، مونقه به معنی زیبا و جذاب است.
- خطبه بدون نقطه به هیچ نامی معرفی نگردیده و میان پژوهشگران سخنان امام علی(ع) به «خطبه بدون نقطه» مشهور شده است.
کتابی که این دو خطبه را با تحقیق مفصل نقل کرده است، کتاب «دو شاهکار علوی» نوشته محمد احسانی‌فر لنگرودی است.
مصادر خطبه بدون الف
- خطبه بدون الف در منابع شیعه اولین بار در کتاب مناقب آل ابی‌طالب (متوفای ۵۸۸ قمری) به طور خلاصه آمده که امام رضا(ع) از پدرانش نقل می‌کند که عده‌ای نشسته بودند و بحث می‌کردند که حرف الف بیشتر از بقیه حروف در سخن گفتن آورده می‌شود؛ حضرت علی(ع) خطبه مونقه(زیبا) خواند که اولش اینگونه شروع می‌شود: «حَمِدْتُ مَنْ عَظُمَتْ مِنَّتُه؛ ستایش می کنم کسی را که منّتش عظیم است».[۱]
- ابن ابی الحدید (متوفای ۶۵۶ قمری) در شرح نهج البلاغه این خطبه را منسوب به حضرت علی(ع) دانسته و متن کامل و مفصل آن را نقل کرده است.[۲]
- بعد از ابن ابی الحدید، دیلمی (متوفای ۸۴۱ قمری) این خطبه را آورده است.[۳]
- کفعمی متوفای ۹۰۵ قمری این خطبه را به عنوان خُطْبَه الْمُونِقَه برای علی امیرمومنان(ع) آورده است. [۴]
- متقی هندی (متوفای ۹۷۵ قمری) از علمای اهل سنت خطبه بدون الف را با سلسه سند آورده است؛ اما در پایان خطبه می‌نویسد که در سند این خطبه وهن هست(یعنی به خاطر ضعفی که هست قابل استناد نیست).[۵] به نظر می‌رسد که روایت کتاب مناقب آل ابی‌طالب همین باشد که می‌گوید کلبی از ابی‌صالح نقل کرده است.[۱]
خطبه بدون نقطه
- ابن شهر آشوب در کتاب مناقب آل ابی‌طالب (متوفای ۵۸۸ قمری) می‌نویسد که عده‌ای نشسته بودند و بحث می‌کردند که حرف الف بیشتر از بقیه حروف در سخن گفتن آورده می‌شود؛ حضرت علی(ع) خطبه مونقه(زیبا) خواند که اولش اینگونه شروع می‌شود: «حَمِدْتُ مَنْ عَظُمَتْ مِنَّتُه؛ ستایش می کنم کسی را که منّتش عظیم است». بعد از این خطبه، حضرت علی خطبه‌ای بدون نقطه خواند که با این عبارت شروع می شد: ««الْحَمْدُ لِلَّهِ أَهْلِ الْحَمْدِ وَ مَأْوَاهُ وَ لَهُ أَوْكَدُ الْحَمْدِ وَ أَحْلَاهُ وَ أَسْرَعُ الْحَمْدِ وَ أَسْرَاهُ وَ أَطْهَرُ الْحَمْدِ وَ أَسْمَاهُ وَ أَكْرَمُ الْحَمْدِ وَ أَوْلَاهُ إِلَى...» آخِرِهَا؛ ستایش مخصوص خدایی است که سزاوار ستایش و جایگاه لایق آن است. از برای اوست رساترین ستایش و شیرین‌ترین آن، و سعادتمندانه‌ترین ستایش و سخاوت بارترین (و شریف ترین) آن، و پاک‌ترین ستایش و بلند‌ترین آن، و ممتازترین ستایش و سزاوارترین آن.... تا آخر خطبه»[۱] ابن شهر آشوب بقیه خطبه را نیاورده است و فقط نوشته تا آخر خطبه.
- محمودی در کتاب نهج السعاده متن کامل خطبه بدون نقطه را بدون ذکر منبع آورده است.[۶]
خطبه بدون نقطه دیگری هم از امیرمومنان(ع) نقل شده است که به‌طور کامل در مجله علوم حدیث، شماره ۲۹ (پاییز ۸۲)، ص۱۳۰ آورده شده است.
مطالعه بیشتر
- دو شاهکار علوی.
- مجله علوم حدیث، شماره ۲۹.
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ابن شهر آشوب مازندرانى، محمد بن على، مناقب آل أبي طالب عليهم السلام، قم، علامه، چاپ اول، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۴۸.
- ↑ ابن أبي الحديد، عبد الحميد بن هبه الله، شرح نهج البلاغه لابن أبي الحديد، قم، کتابخانه آيه الله مرعشي نجفي، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۱۹، ص۱۴۰.
- ↑ ديلمى، حسن بن محمد، أعلام الدين في صفات المؤمنين، قم، مؤسسه آل البيت عليهم السلام، چاپ اول، ۱۴۰۸ق، ص۷۲.
- ↑ كفعمى، ابراهيم بن على عاملى، المصباح للكفعمي (جنه الأمان الواقيه)، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۵ ق، ص۷۴۱.
- ↑ متقی هندی، علاء الدین علی، كنز العمال، بیروت، مؤسسه الرساله، ۱۴۰۹ ق- ۱۹۸۹ م، ج۱۶، ص۲۱۱، حدیث۴۴۲۳۴.
- ↑ محمودى، محمد باقر، نهج‌السعاده في مستدرك نهج‌البلاغه، تهران، سازمانچاپوانتشاراتوزارتفرهنگوارشاداسلامى، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۱۰۹.