روایت «انی لا اری الموت الا السعادة»: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
این سخن از کیست و به چه معناست: «إنّی لا أرَی المَوتَ إلّا سَعادَةً»؟
معنای حدیث «إنّی لا أرَی المَوتَ إلّا سَعادَةً» چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
12234
این سخن از [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] در ضمن خطبه ای در [[کربلا]] بیان شد و بر ضرورت [[امر به معروف و نهی از منکر]] و جهاد با ستمگران دلالت دارد و همچنین گویای این است که معیار زندگی انسان منحصر در اهداف و وظایف مادی نبوده، بلکه بر اساس ارزش‌های انسانی و الهی سنجیده می‌شود.


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|امام حسین|سنت|تاریخ}}
{{درگاه|امام حسین|سنت|تاریخ}}


== گوینده حدیث ==
== متن حدیث ==
در کربلا بعد از آنکه كاروان امام حسين(ع) با كاروان حرّ ملاقات می کند، امام حسین(ع) قیام می کنند و بعد حمد و ثنای پروردگار می فرمایند:
در کربلا بعد از آنکه کاروان امام حسین(ع) با کاروان [[حرّ بن یزید ریاحی]] ملاقات می‌کند، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] ایستادند و بعد از حمد و ثنای پروردگار می‌فرمایند: «إِنَّهُ قَدْ نَزَلَ بِنَا مِنَ اَلْأَمْرِ مَا قَدْ تَرَوْنَ وَ إِنَّ اَلدُّنْیَا قَدْ تَغَیَّرَتْ وَ تَنَکَّرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا وَ اِسْتَمَرَّتْ حِذَاءً وَ لَمْ تَبْقَ مِنْهَا إِلاَّ صُبَابَةٌ کَصُبَابَةِ اَلْإِنَاءِ وَ خَسِیسُ عَیْشٍ کَالْمَرْعَی اَلْوَبِیلِ أَ لاَ تَرَوْنَ إِلَی اَلْحَقِّ لاَ یُعْمَلُ بِهِ وَ إِلَی اَلْبَاطِلِ لاَ یُتَنَاهَی عَنْهُ لِیَرْغَبِ اَلْمُؤْمِنُ فِی لِقَاءِ رَبِّهِ مُحِقّاً فَإِنِّی لاَ أَرَی اَلْمَوْتَ إِلاَّ سَعَادَةً وَ اَلْحَیَاةَ مَعَ اَلظَّالِمِینَ إِلاَّ بَرَماً.»<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=اللهوف علی قتلی الطفوف|سال=1377|نام خانوادگی=سید بن طاووس، ترجمه محمدی اشتهاردی، محمد|ناشر=نشر مطهر|صفحه=102|مکان=تهران|ترجمه عنوان=غم نامه کربلا}}</ref>


إِنَّهُ قَدْ نَزَلَ بِنَا مِنَ اَلْأَمْرِ مَا قَدْ تَرَوْنَ وَ إِنَّ اَلدُّنْيَا قَدْ تَغَيَّرَتْ وَ تَنَكَّرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا وَ اِسْتَمَرَّتْ حِذَاءً وَ لَمْ تَبْقَ مِنْهَا إِلاَّ صُبَابَةٌ كَصُبَابَةِ اَلْإِنَاءِ وَ خَسِيسُ عَيْشٍ كَالْمَرْعَى اَلْوَبِيلِ أَ لاَ تَرَوْنَ إِلَى اَلْحَقِّ لاَ يُعْمَلُ بِهِ وَ إِلَى اَلْبَاطِلِ لاَ يُتَنَاهَى عَنْهُ لِيَرْغَبِ اَلْمُؤْمِنُ فِي لِقَاءِ رَبِّهِ مُحِقّاً فَإِنِّي لاَ أَرَى اَلْمَوْتَ إِلاَّ سَعَادَةً وَ اَلْحَيَاةَ مَعَ اَلظَّالِمِينَ إِلاَّ بَرَماً.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=اللهوف علی قتلی الطفوف|سال=1377|نام خانوادگی=سید بن طاووس، ترجمه محمدی اشتهاردی، محمد|ناشر=نشر مطهر|صفحه=102|مکان=تهران|ترجمه عنوان=غم نامه کربلا}}</ref>
همانا آنچه را بر ما وارد شده شما مشاهده می‌کنید، دنیا زشتی‌های خود را آشکار نموده، و دگرگون شد، و نیکوهایش پشت کرده، و ورشکستگی‌اش برقرار گشته، و چیزی از آن نمانده جز ته‌مانده‌ای. همانند ته‌ماندهٔ آب در میان ظرف، و جز یک زندگی پست همچون چراگاه بد (مانند شوره‌زار). آیا نمی‌نگرید که به حق عمل نمی‌شود، و از باطل جلوگیری نمی‌گردد؟ با این وضع مؤمن باید به لقای خدایش (شهادت) اشتیاق یابد، همانا من مرگ را جز سعادت، و زندگی با ستمگران را جز ملامت و ناراحتی نمی‌نگرم.<ref name=":02">{{یادکرد کتاب|عنوان= اللهوف علی قتلی الطفوف|سال=1377|نام خانوادگی=سید بن طاووس، ترجمه محمدی اشتهاردی، محمد|ناشر= نشر مطهر|صفحه=102|مکان=تهران|ترجمه عنوان=غم نامه کربلا}}</ref>


امام حسين عليه السّلام برخاست و فرمود: همانا آنچه را بر ما وارد شده شما مشاهده مى‌كنيد، دنيا زشتی هاى خود را آشكار نموده، و دگرگون شد، و نيكوهايش پشت كرده،و ورشكستگيش برقرار گشته،و چيزى از آن نمانده جز ته‌مانده‌اى همانند ته‌ماندۀ آب در ميان ظرف، و جز يك زندگى پست همچون چراگاه بد(مانند شوره‌زار)آيا نمى‌نگريد كه به حق عمل نمى‌شود، و از باطل جلوگيرى نمى‌گردد؟ با اين وضع مؤمن بايد به لقاى خدايش(شهادت) اشتياق يابد، همانا من مرگ را جز سعادت،و زندگى با ستمگران را جز ملامت و ناراحتى نمى‌نگرم.<ref name=":02">{{یادکرد کتاب|عنوان= اللهوف علی قتلی الطفوف|سال=1377|نام خانوادگی=سید بن طاووس، ترجمه محمدی اشتهاردی، محمد|ناشر= نشر مطهر|صفحه=102|مکان=تهران|ترجمه عنوان=غم نامه کربلا }}</ref>
== شرح حدیث ==
=== اهمیت جهاد با ستمگران ===
بر اساس دیدگاه [[مرتضی مطهری]]، امام حسین(ع) با قیام خود پیام روشنی به جامعه بشری منتقل کردند: در شرایطی که ظلم و فساد حاکم است، ایستادگی در برابر ستمگران و تلاش برای امر به معروف و نهی از منکر ارزشی والا دارد. ایشان مرگ در راه حق را نه تنها ترسناک نمی‌دانند، بلکه آن را مایه سعادت و افتخار معرفی می‌کنند. در مقابل، زندگی همراه با سازش با ظالمان را امری نکوهیده و مایه سرافکندگی می‌دانند. این تعبیر نشان‌دهنده روحیه آزادگی و مقاومت امام حسین(ع) در برابر بی‌عدالتی است و الگویی از استقامت در راه حق را ارائه می‌دهد.<ref name=":032">{{یادکرد کتاب|عنوان=حماسه حسینی|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=صدرا|جلد=2|صفحه=134|مکان=تهران}}</ref>


== شرح حدیث ==
=== اهمیت امر به معروف و نهی از منکر ===
شهید مطهری در تحلیل عمیق خود به اهمیت بی‌نظیر امر به معروف و نهی از منکر در [[نهضت امام حسین(ع)]] پرداخته و آن را به‌عنوان یکی از والاترین اصول اسلامی معرفی می‌کند. وی بیان می‌کند که امام حسین(ع) با قیام خود نشان دادند که این دو فریضه تا چه اندازه ارزشمند است، به‌گونه‌ای که حتی جان را می‌توان در راه آن فدا کرد. به‌عقیده مطهری، نهضت حسینی مرزهای معمول امر به معروف و نهی از منکر را فراتر برده و این پیام را منتقل کرده است که این فرایض تنها به شرطی محدود می‌شوند که به مفسده‌ای برای اسلام منجر نشوند، نه ضرر شخصی. وی تأکید دارد که ممکن است [[امر به معروف و نهی از منکر]] در شرایطی به جای نتیجه مثبت، مفسده‌ای بزرگ‌تر برای اسلام ایجاد کند. ازاین‌رو، کسانی که اقدام به انجام این دو فریضه می‌کنند باید آگاهی کامل از شرایط و پیامدها داشته باشند. اما مطهری به صراحت می‌گوید که امام حسین(ع) نشان دادند مرز این فرایض، ضرر شخصی نیست و چنین دیدگاهی در مقابل عمل امام حسین(ع) قابل پذیرش نیست. ایشان همچنین بر این نکته تأکید دارند که هدف اصلی این فریضه‌ها، اصلاح جامعه اسلامی و جلوگیری از انحرافات است، و این مسئولیت در شرایط خاصی حتی ایثار و فداکاری را می‌طلبد. این نگاه شهید مطهری به نهضت حسینی، تفسیری عمیق از جایگاه امر به معروف و نهی از منکر ارائه می‌دهد و بر لزوم هوشیاری و درک شرایط در اجرای این اصول تأکید می‌کند.<ref name=":03">{{یادکرد کتاب|عنوان=حماسه حسینی|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=صدرا|جلد=2|صفحه=131-132|مکان=تهران}}</ref>


[[مرتضی مطهری]] این جمله را پیام شهید راه حق دانسته است؛ آنجا که انسان می‌خواهد زندگی ننگین در زیر سایه ظالمان داشته باشد و زندگی فقط برایش خوردن و خوابیدن باشد مرگ هزاران بار بر چنین زندگی ترجیح دارد.<ref>مطهری، حماسه حسینی، ص۱۴۴.</ref> مطهری همچنین این شعار امام حسین(ع) را مصداق شعارهای زنده‌کننده جامعه و فرد قلمداد کرده است. از نظر او این جمله مصداق آیه {{قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا یُحْیِیکُمْ|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چون خدا و پیامبر، شما را به چیزی فرا خواندند که به شما حیات می‌بخشد، آنان را اجابت کنید}}<ref>سوره انفال، آیه۲۴.</ref> است که از طریق [[امر به معروف و نهی از منکر]] موجب حیات جامعه می‌شود.<ref>مطهری، حماسه حسینی، ص۱۴۴ و ص۲۷۰.</ref>
=== معیار زندگی برای انسان ===
زندگی انسان‌ها، به‌ویژه مؤمنان، بر اساس انجام وظایف مادی صرف تعریف نمی‌شود؛ بلکه ارزش و معنای زندگی در پرتو اهداف الهی و انسانی قابل سنجش است. اگرچه خوردن، آشامیدن، و سایر نیازهای مادی برای بقا ضروری‌اند، اما ارزش واقعی حیات در ارتقای روح انسانی، رعایت آزادی، و حفظ کرامت او است. چنانچه این آزادی و کرامت از انسان سلب شود، حیات او بی‌معنا و تهی از ارزش می‌شود. در چنین شرایطی، مرگ آسان‌تر و شرافتمندانه‌تر از زیستن بدون عزت است. این مفهوم، به‌ویژه در تعالیم اسلامی، پیوند نزدیکی با آموزه‌هایی دارد که کرامت انسانی و آزادی را اصولی اساسی برای حیات سعادتمندانه معرفی می‌کنند.<ref name=":04">{{یادکرد کتاب|عنوان=من هدی القرآن|سال=1429|نام خانوادگی=المدرسی، السیدمحمدتقی|ناشر=دارالقارئ|جلد=10|صفحه=277|مکان=بیروت}}</ref>


{{نقل قول|مرتضی مطهری: این جمله امام حسین(ع) سزاوار است که با آب طلا نوشته شود و در همه دنیا پخش گردد: من مرگ را جز خوشبختی نمی‌بینم و زندگی با ستمکاران را جز ملالت و نکبت نمی‌بینم.<ref>مطهری، حماسه حسینی، ص۱۸۶.</ref>
== جستارهای وابسته ==
}}
* [[آزادی و آزادگی در مکتب امام حسین(ع)]]
* [[ویژگی‌های جنگ و جهاد از دیدگاه امام علی(ع)]]
* [[قیام امام حسین حرکتی الهی یا به خواست مردم]]
* [[شهادت]]


==منابع==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
خط ۲۸: خط ۳۵:
| شاخه فرعی۱ = تاریخ و سیره معصومان
| شاخه فرعی۱ = تاریخ و سیره معصومان
| شاخه فرعی۲ = امام حسین(ع)
| شاخه فرعی۲ = امام حسین(ع)
| شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{ارزیابی
| شناسه = -
| شناسه = شد
| تیترها = -
| عکس = <!--خالی | شد-->
| ویرایش = شد
| درگاه = شد
| لینک‌دهی = شد
| ادبیات = شد
| ناوبری =  
| پیوند = شد
| نمایه =  
| ناوبری = <!--خالی | شد-->
| تغییر مسیر = شد
| تغییرمسیر = <!--خالی | شد-->
| ارجاعات =  
| ارجاعات = شد
| بازبینی = شد
| ارزیابی کمی = شد
| تکمیل =  
| ارزیابی کیفی = <!--خالی | شد-->
| اولویت = ج
| اولویت = ج
| کیفیت = ب
| کیفیت = متوسط
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}


[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۳

سؤال

معنای حدیث «إنّی لا أرَی المَوتَ إلّا سَعادَةً» چیست؟

این سخن از امام حسین(ع) در ضمن خطبه ای در کربلا بیان شد و بر ضرورت امر به معروف و نهی از منکر و جهاد با ستمگران دلالت دارد و همچنین گویای این است که معیار زندگی انسان منحصر در اهداف و وظایف مادی نبوده، بلکه بر اساس ارزش‌های انسانی و الهی سنجیده می‌شود.


درگاه‌ها
امام حسین.png
درگاه سنت.png
درگاه تاریخ.png

متن حدیث

در کربلا بعد از آنکه کاروان امام حسین(ع) با کاروان حرّ بن یزید ریاحی ملاقات می‌کند، امام حسین(ع) ایستادند و بعد از حمد و ثنای پروردگار می‌فرمایند: «إِنَّهُ قَدْ نَزَلَ بِنَا مِنَ اَلْأَمْرِ مَا قَدْ تَرَوْنَ وَ إِنَّ اَلدُّنْیَا قَدْ تَغَیَّرَتْ وَ تَنَکَّرَتْ وَ أَدْبَرَ مَعْرُوفُهَا وَ اِسْتَمَرَّتْ حِذَاءً وَ لَمْ تَبْقَ مِنْهَا إِلاَّ صُبَابَةٌ کَصُبَابَةِ اَلْإِنَاءِ وَ خَسِیسُ عَیْشٍ کَالْمَرْعَی اَلْوَبِیلِ أَ لاَ تَرَوْنَ إِلَی اَلْحَقِّ لاَ یُعْمَلُ بِهِ وَ إِلَی اَلْبَاطِلِ لاَ یُتَنَاهَی عَنْهُ لِیَرْغَبِ اَلْمُؤْمِنُ فِی لِقَاءِ رَبِّهِ مُحِقّاً فَإِنِّی لاَ أَرَی اَلْمَوْتَ إِلاَّ سَعَادَةً وَ اَلْحَیَاةَ مَعَ اَلظَّالِمِینَ إِلاَّ بَرَماً.»[۱]

همانا آنچه را بر ما وارد شده شما مشاهده می‌کنید، دنیا زشتی‌های خود را آشکار نموده، و دگرگون شد، و نیکوهایش پشت کرده، و ورشکستگی‌اش برقرار گشته، و چیزی از آن نمانده جز ته‌مانده‌ای. همانند ته‌ماندهٔ آب در میان ظرف، و جز یک زندگی پست همچون چراگاه بد (مانند شوره‌زار). آیا نمی‌نگرید که به حق عمل نمی‌شود، و از باطل جلوگیری نمی‌گردد؟ با این وضع مؤمن باید به لقای خدایش (شهادت) اشتیاق یابد، همانا من مرگ را جز سعادت، و زندگی با ستمگران را جز ملامت و ناراحتی نمی‌نگرم.[۲]

شرح حدیث

اهمیت جهاد با ستمگران

بر اساس دیدگاه مرتضی مطهری، امام حسین(ع) با قیام خود پیام روشنی به جامعه بشری منتقل کردند: در شرایطی که ظلم و فساد حاکم است، ایستادگی در برابر ستمگران و تلاش برای امر به معروف و نهی از منکر ارزشی والا دارد. ایشان مرگ در راه حق را نه تنها ترسناک نمی‌دانند، بلکه آن را مایه سعادت و افتخار معرفی می‌کنند. در مقابل، زندگی همراه با سازش با ظالمان را امری نکوهیده و مایه سرافکندگی می‌دانند. این تعبیر نشان‌دهنده روحیه آزادگی و مقاومت امام حسین(ع) در برابر بی‌عدالتی است و الگویی از استقامت در راه حق را ارائه می‌دهد.[۳]

اهمیت امر به معروف و نهی از منکر

شهید مطهری در تحلیل عمیق خود به اهمیت بی‌نظیر امر به معروف و نهی از منکر در نهضت امام حسین(ع) پرداخته و آن را به‌عنوان یکی از والاترین اصول اسلامی معرفی می‌کند. وی بیان می‌کند که امام حسین(ع) با قیام خود نشان دادند که این دو فریضه تا چه اندازه ارزشمند است، به‌گونه‌ای که حتی جان را می‌توان در راه آن فدا کرد. به‌عقیده مطهری، نهضت حسینی مرزهای معمول امر به معروف و نهی از منکر را فراتر برده و این پیام را منتقل کرده است که این فرایض تنها به شرطی محدود می‌شوند که به مفسده‌ای برای اسلام منجر نشوند، نه ضرر شخصی. وی تأکید دارد که ممکن است امر به معروف و نهی از منکر در شرایطی به جای نتیجه مثبت، مفسده‌ای بزرگ‌تر برای اسلام ایجاد کند. ازاین‌رو، کسانی که اقدام به انجام این دو فریضه می‌کنند باید آگاهی کامل از شرایط و پیامدها داشته باشند. اما مطهری به صراحت می‌گوید که امام حسین(ع) نشان دادند مرز این فرایض، ضرر شخصی نیست و چنین دیدگاهی در مقابل عمل امام حسین(ع) قابل پذیرش نیست. ایشان همچنین بر این نکته تأکید دارند که هدف اصلی این فریضه‌ها، اصلاح جامعه اسلامی و جلوگیری از انحرافات است، و این مسئولیت در شرایط خاصی حتی ایثار و فداکاری را می‌طلبد. این نگاه شهید مطهری به نهضت حسینی، تفسیری عمیق از جایگاه امر به معروف و نهی از منکر ارائه می‌دهد و بر لزوم هوشیاری و درک شرایط در اجرای این اصول تأکید می‌کند.[۴]

معیار زندگی برای انسان

زندگی انسان‌ها، به‌ویژه مؤمنان، بر اساس انجام وظایف مادی صرف تعریف نمی‌شود؛ بلکه ارزش و معنای زندگی در پرتو اهداف الهی و انسانی قابل سنجش است. اگرچه خوردن، آشامیدن، و سایر نیازهای مادی برای بقا ضروری‌اند، اما ارزش واقعی حیات در ارتقای روح انسانی، رعایت آزادی، و حفظ کرامت او است. چنانچه این آزادی و کرامت از انسان سلب شود، حیات او بی‌معنا و تهی از ارزش می‌شود. در چنین شرایطی، مرگ آسان‌تر و شرافتمندانه‌تر از زیستن بدون عزت است. این مفهوم، به‌ویژه در تعالیم اسلامی، پیوند نزدیکی با آموزه‌هایی دارد که کرامت انسانی و آزادی را اصولی اساسی برای حیات سعادتمندانه معرفی می‌کنند.[۵]

جستارهای وابسته

منابع

  1. سید بن طاووس، ترجمه محمدی اشتهاردی، محمد (۱۳۷۷). اللهوف علی قتلی الطفوف [غم نامه کربلا]. تهران: نشر مطهر. ص. ۱۰۲.
  2. سید بن طاووس، ترجمه محمدی اشتهاردی، محمد (۱۳۷۷). اللهوف علی قتلی الطفوف [غم نامه کربلا]. تهران: نشر مطهر. ص. ۱۰۲.
  3. مطهری، مرتضی. حماسه حسینی. ج. ۲. تهران: صدرا. ص. ۱۳۴.
  4. مطهری، مرتضی. حماسه حسینی. ج. ۲. تهران: صدرا. ص. ۱۳۱-۱۳۲.
  5. المدرسی، السیدمحمدتقی (۱۴۲۹). من هدی القرآن. ج. ۱۰. بیروت: دارالقارئ. ص. ۲۷۷.