اعتبار مفاتیح الجنان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا تمام دعاهای مذکور در مفاتیح الجنان صحیح و یقین‌آور است؟
آیا تمام دعاهای کتاب «مفاتیح الجنان» صحیح و معتبر هستند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|واژه‌ها}}
{{درگاه|واژه‌ها}}[[مفاتیح الجنان]] اثر [[شیخ عباس قمی]] از مجتهدان مشهور شیعه اهل قم است. این کتاب شامل دعاهای متعددی است که به گواه نویسنده، که خود از حدیث‌شناسان امامیه است، ادعیه موجود در کتاب از منابع معتبر اخذ شده‌اند.
با توجه به اینکه دعاهای مفاتیح الجنان همگی مستند هستند، اما اکثر آنها از طریق [[خبر واحد]] گزارش شده‌اند. با این همه، با توجه به قاعده «[[اخبار من بلغ]]» و «[[تسامح در ادله سنن]]»، می‌توان به این اخبار واحد، اعتماد کرد و با فرض [[تقرب]]، به آنها عمل نمود. این فرض باعث خواهد شد حتی اگر دعا از سوی [[اسامی چهارده معصوم(ع)|معصومان (علیهم السلام)]] صادر نشده باشند، اما دارای اجر معنوی باشند.


[[مفاتیح شیخ عباس قمی|مفاتیح الجنان]] توسط [[مفاتیح شیخ عباس قمی|شیخ عباس قمی]] نگارش شده و در مقدمه کتاب خود می‌گوید: «بعضی از اخوان مؤمنین از این داعی درخواست نمودند که کتاب مفاتیح الجنان را که متداول شده بین مردم مطالعه نمایم و آنچه از ادعیه آن کتاب که سند دارد ذکر نمایم و آنچه را که سندش به نظرم نرسیده ذکر ننمایم و اضافه کنم بر آن بعض ادعیه و زیارات معتبره که در آن کتاب ذکر نشده و نامیدم آن را به مفاتیح الجنان.<ref>قمی، عباس، مفاتیح الجنان، مقدمه کتاب».</ref>
== مفاتیح الجنان ==
[[مفاتیح الجنان]] توسط [[شیخ عباس قمی]]، از مجتهدان و حدیث‌شناسان شیعه اهل قم، نوشته شده است. شیخ عباس قمی در مقدمه کتاب خود می‌گوید: «بعضی از اخوان مؤمنین از این داعی درخواست نمودند که کتاب مفاتیح الجنان را که متداول شده بین مردم مطالعه نمایم و آنچه از ادعیه آن کتاب که سند دارد ذکر نمایم و آنچه را که سندش به نظرم نرسیده ذکر ننمایم و اضافه کنم بر آن بعض ادعیه و زیارات معتبره که در آن کتاب ذکر نشده و نامیدم آن را به مفاتیح الجنان».<ref>قمی، عباس، مفاتیح الجنان، مقدمه کتاب».</ref>


به اقرار [[محدث قمی]] که شخصی محقق در [[حدیث‌شناسی]] و [[علوم اسلامی]] بوده، ادعیه مفاتیح الجنان از لحاظ سندی مشکلی ندارد. امّا این‌که آیا تمام دعاهای آن صحیح و یقین‌آور است؟ این ادعا را هیچ‌کس نه تنها در باب دعاها، بلکه در سایر [[ابواب فقه]] و [[فروع فقهی]] که از طریق اخبار رسیده است را نمی‌تواند داشته باشد. اکثر دعاهای مذکور در مفاتیح الجنان از طریق [[خبر واحد]] رسیده است. شارع با شرایطی خاص آنچه از اخبار واحد به دست می‌آید را قائم مقام علم قرار داده است.
== اعتبار دعاهای مفاتیح الجنان ==
به اقرار خود نویسنده کتاب که در مقدمه کتاب آمده است، تمام دعاهای کتاب مستند هستند؛ اما صحت و اعتبار هر دعا باید به صورت جداگانه بررسی گردد. آنچه مسلم است، اکثر این دعاها از طریق [[خبر واحد]] گزارش شده‌اند.


طبق مطالبی که عرض شد سؤالی همانند و مرتبط به مفاتیح الجنان را مطرح می‌کنیم و بعد از آن به بررسی می‌پردازیم.
=== قاعده کلی «اخبار من بلغ» ===
به طور کلی، روایاتی که با موضوع دعاها هستند، طبق قاعده «[[اخبار مَنْ بَلَغَ]]»، لزومی به بررسی دقیق سندی ندارند و می‌توان با مسامحه آنها را معتبر دانست. این قاعده که مضمون آن به [[تسامح در ادله سنن]] نیز مشهور، بر اساس روایت‌هایی در کتاب‌های [[کتاب کافی|اصول کافی]] و [[وسایل الشیعه]] استنباط شده است.<ref>محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، ترجمه سید جواد مصطفوی، ج۳، ص۱۳۹.</ref><ref>حر عاملی، وسایل الشیعه، تهران، مکتبه الاسلامیه، ج۱، ص۶۱، باب ۱۹، مقدمه عبادات، ح۷.</ref> از برای نمونه، از [[امام باقر (ع)]] نقل شده است که فرمودند: {{متن عربی|مَنْ بَلَغَهُ ثوابٌ من الله علي عملٍ فَعَمِلَ ذلكً العمل التماسَ ذلك الثواب اوتَيه و ان لم يكن الحديثُ كما بلغه|ترجمه= كسی كه ثواب بر عملی از [[شناخت خدا|خدا]] به او برسد و آن عمل را به اميد آن ثواب انجام دهد، به او ثواب می‌دهند، اگر چه حديث به او نرسيده باشد}}.<ref>حر عاملی، وسایل الشیعه، تهران، مکتبه الاسلامیه، ج۱، ص۶۱، باب ۱۹، مقدمه عبادات، ح۷.</ref>


از این که [[ویژگی‌های امام سجاد(ع)|امام سجاد(ع)]] در [[اهمیت نماز|نماز]] مالک یوم الدین را سه بار تکرار می‌فرمودند؛ آیا می‌توان بر اساس این روایت این جمله را سه بار در [[اهمیت نماز|نماز]] قرائت کرد؟
بر اساس همین قاعده، گفته می‌شود که اگر مسلمانی بشنود، یا در کتابی ببیند، که اگر کسی، مثلاً چنین نمازی را بخواند یا چنین دعایی را بخواند، چنان پاداشی در دنیا یا در آخرت به او داده می‌شود، پس اگر او به آن دستور عمل کند، [[شناخت خدا|خدا]] آن پاداش را به او خواهد داد. هرچند که در واقع و حقیقت، چنین مطلبی صحبت نداشته باشد. دلیلی که برای این موضوع بیان شده است، چنین است که کرم و فضل خدا، زیاد است و اجازه نمی‌دهد که چون بنده‌ای به او حسن ظن پیدا کرد و امیدوار شد، ناامیدش نماید. از این رو فقهای شیعه درباره [[مستحبات]] معتقدند که لزومی همیشگی برای کشف خبرهای صحیح و [[موثق]] در موضوع مستحبات، نیست. این قاعده در [[واجبات]] و [[محرمات]] کاربردی ندارد و آنها تنها با احادیث صحیح و موثق، استنباط می‌شوند.<ref>اصول کافی، همان، ج۳، ص۱۳۹.</ref>
 
'''به این سؤال در دو قسمت پاسخ داده می‌شود:'''
* بررسی دعاهای مفاتیح الجنان
* تکرار برخی جملات دعاها
 
== بررسی دعاهای مفاتیح الجنان ==
=== جواب خاص ===
به اقرار خود مرحوم محدث قمی (رض) در مقدمه کتابش که مردی متتبع و اهل فنّ در باب [[حدیث‌شناسی]] و سایر [[علوم اسلامی]] است ادعیه ر از لحاظ سندی مشکلی ندارد. امّا این که شما فرموده‌اید آیا تمام دعاهای آن صحیح و یقین آور است. این ادعا را هیچ‌کس نه تنها در باب دعاها بلکه در سایر ابواب فقه و فروع فقهیه که از طریق اخبار رسیده است را نمی‌تواند داشته باشد. اکثر این دعاها از طریق [[خبر واحد]] بما رسیده است که از آن تعبیر به علمی می‌کنند که شارع مقدس آنچه از اخبار واحد به دست می‌آید را قائم مقام علم قرار داده است. پس ادعای این که آنچه از اخبار به دست می‌آید یقین‌آور است، بدون برهان و دلیل است.
 
=== جواب عام ===
امّا جواب عام و کلی برای این که سایر کتب ادعیه، زیارات، اذکار، اوراد و… مفید باشد؛ این است که روایاتی که درباره دعاها وارد شده است طبق اخباری که معروف به [[اخبار مَنْ بَلَغَ]] می‌باشند لازم نیست دقت در اسناد آن شود و مسامحه در آن جایز است. این اخبار که در کتاب شریف [[اعتبار کتاب کافی|اصول کافی]]، [[وسایل الشیعه]]<ref>محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، ترجمه سید جواد مصطفوی، ج۳، ص۱۳۹.</ref> آمده است.
 
'''به عنوان نمونه یک حدیث بیان می‌گردد:'''
 
[[امام باقر (ع)]] می‌فرماید:
{{متن عربی|مَنْ بَلَغَهُ ثوابٌ من الله علي عملٍ فَعَمِلَ ذلكً العمل التماسَ ذلك الثواب اوتَيه و ان لم يكن الحديثُ كما بلغه|ترجمه= كسی كه ثواب بر عملی از [[شناخت خدا|خدا]] به او برسد و آن عمل را به اميد آن ثواب انجام دهد، به او ثواب می‌دهند، اگر چه حديث به او نرسيده باشد}}.<ref>حر عاملی، وسایل الشیعه، تهران، مکتبه الاسلامیه، ج۱، ص۶۱، باب ۱۹، مقدمه عبادات، ح۷.</ref>
 
=== نتیجه بررسی دعاهای مفاتیح الجنان ===
گفته شد که این اخبار به اخبار من بلغ معروف است و مضمون آنها به تسامح در [[ادله سنن]] مشهور گشته است. و حاصل این اخبار این است که: چنانچه مسلمانی بشنود یا در کتابی ببیند که اگر کسی مثلاً چنین نمازی را بخواند یا چنین دعایی را بخواند، چنان پاداشی در دنیا یا در آخرت به او داده می‌شود، پس اگر او نماز گزارد، [[شناخت خدا|خدا]] آن پاداش را به او می‌دهد. اگر چه واقع و حقیقت چنان نباشد، و آن گوینده و کتاب دروغی [[انگیزه‌های جعل حدیث|جعل]] کرده یا اشتباه کرده باشند؛ زیرا کرم و فضل خدا زیاد است و به خود اجازه نمی‌دهد که چون بنده‌ای به او حسن ظن پیدا کرد و امیدوار شد ناامیدش کند. از این رو فقها و دانشمندان اسلامی گفته‌اند درباره [[مستحبات]] لازم نیست که همیشه دنبال خبری صحیح و [[موثق]] بگردیم، بلکه به اخبار ضعیف و مجهول در این باره می‌توان استناد کرد. به خلاف [[واجبات]] و [[محرمات]] که جز با خبر صحیح و موثق ثابت نگردد.<ref>اصول کافی، همان، ج۳، ص۱۳۹.</ref>
 
== تکرار برخی جملات دعاها ==
امّا در مورد قسمت دوّم باید گفته شود که اگر برخی از جملات دعاها مثلاً در [[دعای کمیل]] جمله «یا نور یا قدوس» تکرار می‌نمایند دو حالت دارد:
* اگر به قصد تکرار دعا می‌خوانند یعنی این سه بار دعا جز دعا هست و [[امام معصوم (ع)]] هم همین گونه خوانده است و سه بار تکرار کرده است این کار جایز نیست و نسبت دروغ به امام معصوم (ع) است و حرام است.
* امّا اگر به قصد رجاء و امید ثواب و به حالت تضرع و زاری نه به قصد ورود، تکرار نماید مانعی ندارد.<ref>استفتاء شخصی از محضر مرجع معظم تقلید حضرت آیت الله شبیری زنجانی.</ref>
 
'''قول‌هایی در مورد تکرار جملات سوره حمد:'''
* که روایتی از امام سجاد(ع) نقل شد تکرارش اشکالی ندارد.<ref>استفتاء شخصی از دفتر مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه‌ای در قم.</ref> مگر آن که این تکرار به حدّ وسواس برسد که جایز نیست، امّا اگر جهت [[خوف الهی]] باشد اشکالی ندارد.
* سؤالی که در این مورد از [[حضرت آیت الله العظمی فاضل لنکرانی]] به عمل آمد، چنین فرمود: در صورت شک در صحت آنها تکرار عیب ندارد و اگر از محل آن نگذشت، آن کلمه را تکرار کند تا به ادای صحیح آن یقین پیدا کند. مشروط به اینکه منشأ شک، وسواس نباشد.<ref>فاضل لنکرانی، محمد، جامع المسائل، مطبوعاتی امیر، چاپ اوّل، ۱۳۷۵، ج۱، ص۹۹، سؤال ۳۳۲.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۱۷


سؤال

آیا تمام دعاهای کتاب «مفاتیح الجنان» صحیح و معتبر هستند؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


مفاتیح الجنان اثر شیخ عباس قمی از مجتهدان مشهور شیعه اهل قم است. این کتاب شامل دعاهای متعددی است که به گواه نویسنده، که خود از حدیث‌شناسان امامیه است، ادعیه موجود در کتاب از منابع معتبر اخذ شده‌اند.

با توجه به اینکه دعاهای مفاتیح الجنان همگی مستند هستند، اما اکثر آنها از طریق خبر واحد گزارش شده‌اند. با این همه، با توجه به قاعده «اخبار من بلغ» و «تسامح در ادله سنن»، می‌توان به این اخبار واحد، اعتماد کرد و با فرض تقرب، به آنها عمل نمود. این فرض باعث خواهد شد حتی اگر دعا از سوی معصومان (علیهم السلام) صادر نشده باشند، اما دارای اجر معنوی باشند.

مفاتیح الجنان

مفاتیح الجنان توسط شیخ عباس قمی، از مجتهدان و حدیث‌شناسان شیعه اهل قم، نوشته شده است. شیخ عباس قمی در مقدمه کتاب خود می‌گوید: «بعضی از اخوان مؤمنین از این داعی درخواست نمودند که کتاب مفاتیح الجنان را که متداول شده بین مردم مطالعه نمایم و آنچه از ادعیه آن کتاب که سند دارد ذکر نمایم و آنچه را که سندش به نظرم نرسیده ذکر ننمایم و اضافه کنم بر آن بعض ادعیه و زیارات معتبره که در آن کتاب ذکر نشده و نامیدم آن را به مفاتیح الجنان».[۱]

اعتبار دعاهای مفاتیح الجنان

به اقرار خود نویسنده کتاب که در مقدمه کتاب آمده است، تمام دعاهای کتاب مستند هستند؛ اما صحت و اعتبار هر دعا باید به صورت جداگانه بررسی گردد. آنچه مسلم است، اکثر این دعاها از طریق خبر واحد گزارش شده‌اند.

قاعده کلی «اخبار من بلغ»

به طور کلی، روایاتی که با موضوع دعاها هستند، طبق قاعده «اخبار مَنْ بَلَغَ»، لزومی به بررسی دقیق سندی ندارند و می‌توان با مسامحه آنها را معتبر دانست. این قاعده که مضمون آن به تسامح در ادله سنن نیز مشهور، بر اساس روایت‌هایی در کتاب‌های اصول کافی و وسایل الشیعه استنباط شده است.[۲][۳] از برای نمونه، از امام باقر (ع) نقل شده است که فرمودند: «مَنْ بَلَغَهُ ثوابٌ من الله علي عملٍ فَعَمِلَ ذلكً العمل التماسَ ذلك الثواب اوتَيه و ان لم يكن الحديثُ كما بلغه؛ كسی كه ثواب بر عملی از خدا به او برسد و آن عمل را به اميد آن ثواب انجام دهد، به او ثواب می‌دهند، اگر چه حديث به او نرسيده باشد».[۴]

بر اساس همین قاعده، گفته می‌شود که اگر مسلمانی بشنود، یا در کتابی ببیند، که اگر کسی، مثلاً چنین نمازی را بخواند یا چنین دعایی را بخواند، چنان پاداشی در دنیا یا در آخرت به او داده می‌شود، پس اگر او به آن دستور عمل کند، خدا آن پاداش را به او خواهد داد. هرچند که در واقع و حقیقت، چنین مطلبی صحبت نداشته باشد. دلیلی که برای این موضوع بیان شده است، چنین است که کرم و فضل خدا، زیاد است و اجازه نمی‌دهد که چون بنده‌ای به او حسن ظن پیدا کرد و امیدوار شد، ناامیدش نماید. از این رو فقهای شیعه درباره مستحبات معتقدند که لزومی همیشگی برای کشف خبرهای صحیح و موثق در موضوع مستحبات، نیست. این قاعده در واجبات و محرمات کاربردی ندارد و آنها تنها با احادیث صحیح و موثق، استنباط می‌شوند.[۵]

جستارهای وابسته


منابع

  1. قمی، عباس، مفاتیح الجنان، مقدمه کتاب».
  2. محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، ترجمه سید جواد مصطفوی، ج۳، ص۱۳۹.
  3. حر عاملی، وسایل الشیعه، تهران، مکتبه الاسلامیه، ج۱، ص۶۱، باب ۱۹، مقدمه عبادات، ح۷.
  4. حر عاملی، وسایل الشیعه، تهران، مکتبه الاسلامیه، ج۱، ص۶۱، باب ۱۹، مقدمه عبادات، ح۷.
  5. اصول کافی، همان، ج۳، ص۱۳۹.