حدیث پانزده عذاب سبک‌شمار نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi}} {{شروع متن}} {{سوال}} سؤال: روايتي وجود دارد مبني بر ا...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
سؤال: روايتي وجود دارد مبني بر اينكه رسول خدا به حضرت فاطمه فرمود: «خداوند كساني را كه نماز خود را سبك مي‌شمارند، به پانزده خصلت مبتلا مي كند: شش خصلت در دنيا، سه خصلت هنگام مرگش، سه خصلت در گورش و سه خصلت در قيامت هنگامي كه از گورش بيرون مي آيد و جود دارد»؛ آیا این روایت معتبر است؟
آیا روایتی که بر اساس آن، خداوند سبک‌شمار نماز را به پانزده عذاب مبتلا می‌کند، از نظر سند معتبر است؟{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}'''عذاب سبک‌شمارِ نماز با پانزده مصیبت''' مضمون روایتی در کتاب [[فلاح السائل (کتاب)|فلاح السائل]] نوشته [[ابن طاووس]] است و از نظر سندی [[حدیث ضعیف|ضعیف]] است. دلیل ضعف سند این است که ابن طاووس سلسه‌سند روایت را حذف کرده است.
{{پاسخ}}


==متن روایت==
بر اساس این روایت، فردی که [[نماز]] را [[سبک شمردن نماز|سبک شمرده]] به شش مصیبت در دنیا، سه مصیبت در هنگام مرگ، سه مصیبت در [[قبر]] و سه مصیبت هنگام بیرون آمدن از قبر در [[قیامت]]، دچار می‌شود.
سید بن طاووس در کتاب فلاح السائل می‌نویسد: با حذف سند از سرور زنان، فاطمه، دختر سرور پيامبران روایت می‌کنم که از پدر بزرگوارش حضرت محمّد پرسيد: اى پدر جان! سزاى مردان و زنانى كه نماز را سبك بشمارند، چيست؟ فرمود: اى فاطمه! هر كس چه مرد باشد و چه زن، نمازش را سبك بشمارد، خداوند او را به پانزده‏ مصيبت گرفتار مى‏نمايد: شش‏ چيز در سراى دنيا و سه‏ چيز هنگام مرگ و سه چيز در قبرش و سه چيز در قيامت هنگام بيرون آمدن از قبر.


مصيبت‌هايى كه در دار دنيا بدان مبتلا مى‏گردد عبارتند از:
== ترجمه حدیث ==
[[حضرت فاطمه(س)]] از پدرش [[رسول خدا(ص)]] پرسید: «پدر جان، سزای مردان و زنانی که نماز را سبک بشمارند، چیست؟» او پاسخ داد: «فاطمه، هر کس چه مرد باشد و چه زن، نمازش را سبک بشمارد، خداوند او را به پانزده مصیبت گرفتار می‌کند: شش چیز در دنیا، سه چیز هنگام مرگ، سه چیز در قبرش و سه چیز در قیامت هنگام بیرون آمدن از قبر.


۱- خداوند، خير و بركت را از عمر او برمى‏دارد.
{{ستون-شروع|۲}}
* '''مصیبت‌هایی دنیایی''':


۲- خداوند، خير و بركت را از روزى‏اش برمى‏دارد.
# خداوند، خیر و برکت را از عمر او برمی‌دارد.
# خداوند، خیر و برکت را از روزی‌اش برمی‌دارد.
# خداوند نشانه صالحان را از چهره او محو می‌کند.
# در برابر اعمالی که انجام داده پاداش داده نمی‌شود.
# دعای او به سوی آسمان بالا نمی‌رود و مستجاب نمی‌گردد.
# هیچ بهره‌ای در دعای بندگان شایسته خدا نداشته و مشمول دعای آنان نخواهد بود.


۳- خداوند نشانه صالحان را از چهره او محو مى‏فرمايد.
* '''مصیبت‌های هنگام مرگ''':


۴- در برابر اعمالى كه انجام داده پاداش داده نمى‏شود.
# با حالت خواری و زبونی جان می‌دهد.
# گرسنه می‌میرد.
# تشنه جان می‌دهد، به گونه‌ای که اگر آب تمام رودخانه‌های دنیا را به او بدهند، سیراب نگشته و تشنگی‌اش برطرف نخواهد شد.


۵- دعاى او به سوى آسمان بالا نمى‏رود و مستجاب نمى‏گردد.
* '''مصیبت‌هایی درون قبر''':


۶- هيچ بهره‏اى در دعاى بندگان شايسته خدا نداشته و مشمول دعاى آنان نخواهد بود.
# خداوند فرشته‌ای را تعیین می‌کند، تا او را در قبر نگران و پریشان کرده و از جایش برکند.
# خداوند قبر را بر او تنگ می‌کند.
# قبرش تاریک می‌شود.


و مصیبت‌هایی كه هنگام مرگ به او مى‏رسد بدين ترتيب است:
* '''مصیبت‌های هنگام بیرون آمدن از قبر''':


۱- با حالت خوارى و زبونى جان مى‏دهد.
# خداوند فرشته‌ای را تعیین می‌کند، تا جلوی دید مردم، او را به رو بر زمین بکشد.
# سخت از او حساب می‌کشند.
#خداوند هرگز نظر رحمت به او نکرده و از بدی‌ها پاکیزه‌اش نمی‌کند، و برای او عذاب دردناکی خواهد بود.<ref name=":0">ابن طاووس، علی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، فصل اول، ص۲۲.</ref>
{{پایان}}


۲- گرسنه مى‏ميرد.
== ضعف سند ==
حدیث پانزده عذابِ سبک‌شمار نماز، توسط [[سید ابن طاووس]] در کتاب [[فلاح السائل (کتاب)|فلاح السائل]] ذکر شده است. ابن طاووس سند روایت را حذف کرده و بدون سند ذکر کرده است؛<ref name=":0" /> بنابراین از نظر سند قابل استناد نیست. این روایت را [[علامه مجلسی]]،<ref>علامه مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۸۰، ص۲۱،  باب ۶، روایت ۳۹.</ref> ؛ [[عبد الله بحرانی اصفهانی]]<ref>بحرانی، عبدالله، عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال، ج۱۱، ص۹۱۱، باب ۸۳، روایت ۱۷۱.</ref> و [[محدث نوری]]<ref>محدث نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۳، ص۲۳ باب۶، روایت ۲۹۲۲.</ref> از فلاح السائل نقل کرده‌اند.


۳- تشنه جان مى‏سپارد، به گونه‏اى كه اگر آب تمام رودخانه‏هاى دنيا را به او بدهند، سيراب نگشته و تشنگى‏اش برطرف نخواهد شد.
== منابع ==
 
{{پانویس|۲}}
و مصيبت‌هايى كه در قبرش بدان گرفتار مى‏گردد بدين قرار مى‏باشد:
{{شاخه
 
| شاخه اصلی = حدیث
۱- خداوند فرشته‏اى را بر او مى‏گمارد تا او را در قبر نگران و پريشان نموده و از جايش بركند.
| شاخه فرعی۱ = منبع‌شناسی
 
| شاخه فرعی۲ = علم رجال
۲- خداوند گور را بر او تنگ مى‏گرداند.
| شاخه فرعی۳ =
 
}}
۳- قبرش تاريك مى‏شود.
{{تکمیل مقاله
 
| شناسه =شد
و مصائبى كه در روز قيامت، هنگام بيرون آمدن از قبر، بدان مبتلا مى‏شود، عبارت است از:
| تیترها =شد
 
| ویرایش =شد
۱- خداوند فرشته‏اى را بر او مى‏گمارد تا در حالى كه مردم به او مى‏نگرند، او را به رو بر زمين بكشد.
| لینک‌دهی =شد
 
| ناوبری =
۲- سخت از او حساب مى‏كشند.
| نمایه =
 
| تغییر مسیر =شد
۳- خداوند هرگز نظر رحمت به او ننموده و از بدي‌ها پاكيزه‏اش نمى‏گرداند، و براى او عذاب دردناكى خواهد بود.<ref>ابن طاووس، على، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان كتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، فصل اول، ص۲۲.</ref>
| ارجاعات =
 
| بازبینی نویسنده =
==بررسی سند==
| ارزیابی کمی =
علامه مجلسی در کتاب بحار الانوار جلد ۸۰ صفحه ۲۱ باب ۶ روایت ۳۹؛ عبد الله بحرانی اصفهانی در کتاب عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال جلد ۱۱ صفحه ۹۱۱ باب ۸۳ روایت ۱۷۱ و محدث نوری در کتاب مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل جلد ۳ صفحه ۲۳ باب۶ روایت ۲۹۲۲ همین روایت را از فلاح السائل نقل کرده‌اند.
| تکمیل =
 
| اولویت =ج
بنابراین، روایت از نظر سند قابل استناد نمی‌باشد زیا ابن طاووس سند آن را حذف کرده و نمی‌توان در این باره نظر داد.
| کیفیت =ج
}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۵

سؤال
آیا روایتی که بر اساس آن، خداوند سبک‌شمار نماز را به پانزده عذاب مبتلا می‌کند، از نظر سند معتبر است؟

عذاب سبک‌شمارِ نماز با پانزده مصیبت مضمون روایتی در کتاب فلاح السائل نوشته ابن طاووس است و از نظر سندی ضعیف است. دلیل ضعف سند این است که ابن طاووس سلسه‌سند روایت را حذف کرده است.

بر اساس این روایت، فردی که نماز را سبک شمرده به شش مصیبت در دنیا، سه مصیبت در هنگام مرگ، سه مصیبت در قبر و سه مصیبت هنگام بیرون آمدن از قبر در قیامت، دچار می‌شود.

ترجمه حدیث

حضرت فاطمه(س) از پدرش رسول خدا(ص) پرسید: «پدر جان، سزای مردان و زنانی که نماز را سبک بشمارند، چیست؟» او پاسخ داد: «فاطمه، هر کس چه مرد باشد و چه زن، نمازش را سبک بشمارد، خداوند او را به پانزده مصیبت گرفتار می‌کند: شش چیز در دنیا، سه چیز هنگام مرگ، سه چیز در قبرش و سه چیز در قیامت هنگام بیرون آمدن از قبر.

  • مصیبت‌هایی دنیایی:
  1. خداوند، خیر و برکت را از عمر او برمی‌دارد.
  2. خداوند، خیر و برکت را از روزی‌اش برمی‌دارد.
  3. خداوند نشانه صالحان را از چهره او محو می‌کند.
  4. در برابر اعمالی که انجام داده پاداش داده نمی‌شود.
  5. دعای او به سوی آسمان بالا نمی‌رود و مستجاب نمی‌گردد.
  6. هیچ بهره‌ای در دعای بندگان شایسته خدا نداشته و مشمول دعای آنان نخواهد بود.
  • مصیبت‌های هنگام مرگ:
  1. با حالت خواری و زبونی جان می‌دهد.
  2. گرسنه می‌میرد.
  3. تشنه جان می‌دهد، به گونه‌ای که اگر آب تمام رودخانه‌های دنیا را به او بدهند، سیراب نگشته و تشنگی‌اش برطرف نخواهد شد.
  • مصیبت‌هایی درون قبر:
  1. خداوند فرشته‌ای را تعیین می‌کند، تا او را در قبر نگران و پریشان کرده و از جایش برکند.
  2. خداوند قبر را بر او تنگ می‌کند.
  3. قبرش تاریک می‌شود.
  • مصیبت‌های هنگام بیرون آمدن از قبر:
  1. خداوند فرشته‌ای را تعیین می‌کند، تا جلوی دید مردم، او را به رو بر زمین بکشد.
  2. سخت از او حساب می‌کشند.
  3. خداوند هرگز نظر رحمت به او نکرده و از بدی‌ها پاکیزه‌اش نمی‌کند، و برای او عذاب دردناکی خواهد بود.[۱]


ضعف سند

حدیث پانزده عذابِ سبک‌شمار نماز، توسط سید ابن طاووس در کتاب فلاح السائل ذکر شده است. ابن طاووس سند روایت را حذف کرده و بدون سند ذکر کرده است؛[۱] بنابراین از نظر سند قابل استناد نیست. این روایت را علامه مجلسی،[۲] ؛ عبد الله بحرانی اصفهانی[۳] و محدث نوری[۴] از فلاح السائل نقل کرده‌اند.

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ابن طاووس، علی، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، فصل اول، ص۲۲.
  2. علامه مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۸۰، ص۲۱، باب ۶، روایت ۳۹.
  3. بحرانی، عبدالله، عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال، ج۱۱، ص۹۱۱، باب ۸۳، روایت ۱۷۱.
  4. محدث نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۳، ص۲۳ باب۶، روایت ۲۹۲۲.