حدیث حزین خواندن قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
{{سوال}}آیا روایتی که به حزین خواندن قرآن سفارش کرده معتبر است؟{{پایان سوال}}
{{سوال}}آیا روایتی که به حزین خواندن قرآن سفارش کرده معتبر است؟{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''سفارش به حزین خواندن قرآن''' مضمون حدیثی است که در کتاب [[الکافی (کتاب)|کافی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل شده<ref name=":0">کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۱۴، بَابُ تَرْتِیلِ الْقُرْآنِ بِالصَّوْتِ الْحَسَنِ‏، حدیث۲.</ref> و از نظر سند [[حدیث مرفوعه|مرفوعه]] است؛ زیرا مشخص نیست ابن ابی‌عُمَیر از روایان این حدیث، از کدام راوی نقل کرده است.{{یادداشت|ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّه}} برخی معتقدند ابن ابی‌عمیر همیشه از افراد [[ثقه]] روایت نقل می‌کند؛{{مدرک|date=سپتامبر ۲۰۲۱}}با این نگرش، سند حدیث [[حدیث معتبر|معتبر]] خواهد بود.
'''سفارش به حزین خواندن قرآن''' مضمون حدیثی است که در [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل شده<ref name=":0">کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۱۴، بَابُ تَرْتِیلِ الْقُرْآنِ بِالصَّوْتِ الْحَسَنِ‏، حدیث۲.</ref> و از نظر سند [[حدیث مرفوعه|مرفوعه]] است؛ زیرا مشخص نیست ابن ابی‌عُمَیر از روایان این حدیث، از کدام راوی نقل کرده است.{{یادداشت|ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّه}} برخی معتقدند ابن ابی‌عمیر همیشه از افراد [[ثقه]] روایت نقل می‌کند.<ref>مهريزى، مهدى، ميراث حديث شيعه، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ج۱۶، ص۳۶۲. كلباسى، محمد بن محمدابراهيم، الرسائل الرجالية، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر، چاپ اول، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۴۴۱. محسنى، محمد آصف، بحوث فى علم الرجال، قم، مركز المصطفى (ص) العالمي للترجمة و النشر، چاپ پنجم، ۱۴۳۲ق، ص۲۳۰.</ref>با این نگرش، سند حدیث [[حدیث معتبر|معتبر]] خواهد بود.


بر اساس این روایت، [[قرآن]] برای اندوه نازل شده است؛ بنابراین سفارش شده با صدای حزین خوانده شود.<ref name=":0" /> برخی مراد از نازل شدن قرآن برای اندوه را تأثیرگذار بودن آن بر انسان‌ها دانسته‌اند.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ترجمه مصطفوی، تهران، اسلامیه، بی‌تا، ج۴، ص۴۱۸۱۱.</ref>
بر اساس این روایت، [[قرآن]] برای اندوه نازل شده است؛ بنابراین سفارش شده با صدای حزین خوانده شود.<ref name=":0" /> برخی مراد از نازل شدن قرآن برای اندوه را تأثیرگذار بودن آن بر انسان‌ها دانسته‌اند.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ترجمه مصطفوی، تهران، اسلامیه، بی‌تا، ج۴، ص۴۱۸۱۱.</ref>
خط ۳۰: خط ۳۰:
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی =
  | ارزیابی کمی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =ج
  | اولویت =ج

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۵

سؤال
آیا روایتی که به حزین خواندن قرآن سفارش کرده معتبر است؟

سفارش به حزین خواندن قرآن مضمون حدیثی است که در کتاب کافی از امام صادق(ع) نقل شده[۱] و از نظر سند مرفوعه است؛ زیرا مشخص نیست ابن ابی‌عُمَیر از روایان این حدیث، از کدام راوی نقل کرده است.[یادداشت ۱] برخی معتقدند ابن ابی‌عمیر همیشه از افراد ثقه روایت نقل می‌کند.[۲]با این نگرش، سند حدیث معتبر خواهد بود.

بر اساس این روایت، قرآن برای اندوه نازل شده است؛ بنابراین سفارش شده با صدای حزین خوانده شود.[۱] برخی مراد از نازل شدن قرآن برای اندوه را تأثیرگذار بودن آن بر انسان‌ها دانسته‌اند.[۳]

متن و ترجمه

«عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: إِنَّ الْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْنِ فَاقْرَءُوهُ بِالْحُزْنِ».[۱]


منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۱۴، بَابُ تَرْتِیلِ الْقُرْآنِ بِالصَّوْتِ الْحَسَنِ‏، حدیث۲.
  2. مهريزى، مهدى، ميراث حديث شيعه، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ج۱۶، ص۳۶۲. كلباسى، محمد بن محمدابراهيم، الرسائل الرجالية، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر، چاپ اول، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۴۴۱. محسنى، محمد آصف، بحوث فى علم الرجال، قم، مركز المصطفى (ص) العالمي للترجمة و النشر، چاپ پنجم، ۱۴۳۲ق، ص۲۳۰.
  3. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ترجمه مصطفوی، تهران، اسلامیه، بی‌تا، ج۴، ص۴۱۸۱۱.
  1. ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّه