برگرداندن انگشتر در قنوت: تفاوت میان نسخه‌ها
(ایجاد مدخل جدید برگرداندن انگشتر در قنوت) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
برخی از نمازگزاران در قنوت نماز نگین انگشتر را به سمت کف دست برمی‌گردانند و با نگاه به نگین آن دعای قنوت | برخی از نمازگزاران در قنوت نماز نگین انگشتر را به سمت کف دست برمی‌گردانند و با نگاه به نگین آن دعای قنوت می‌خوانند؛ آیا حدیثی در مستحب بودن برگرداندن انگشتر در حال قنوت نقل شده است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
دلیلی بر استحبابِ برگرداندن نگین انگشتر به سمت کف دست در قنوت نماز ذکر نشده است. در برخی روایات از این عمل نهی کرده‌اند. شیخ صدوق در کتاب معانی‌الاخبار روایتی از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده است: | |||
{{عربی بزرگ|إِنَّ الشِّرْكَ أَخْفَى مِنْ دَبِيبِ النَّمْلِ وَ قَالَ مِنْهُ تَحْوِيلُ الْخَاتَمِ لِيَذْكُرَ الْحَاجَةَ وَ شِبْهُ هَذَا. | |||
همانا شرك از راه رفتن مورچه پنهان‌تر است و فرمود: از کارهای شرك‌آلود، گرداندن انگشتري است براي آنكه حاجت خود را از ياد نبرد و مانند آن.<ref>ابن بابويه، محمد، معاني الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۳۷۹، باب نوادر المعاني، حدیث۱.</ref>}} | |||
شیخ حر عاملی نیز این روایت را از معانی الاخبار شیخ صدوق نقل کرده‌اند.<ref>حر عاملی، محمد، وسائل الشیعه، حدیث6032، ناشر مؤسسه آل البیت قم، چاپ دوم، سال ۱۴۱۴. ج۵، ص۹۹.</ref> نجاشی رجال‌شناس معروف شیعی همه راویان این حدیث را [[وجوه وثاقت حدیث|ثقه و مورد اعتماد]] دانسته است.<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۴۶ و ص۳۲۶ و ص۳۵۴ و ص۳۸۴ و ۴۵۰.</ref> | |||
برگرداندن انگشتر در [[نماز در ادیان الهی|نماز]] را با استناد به این روایت، عمل درستی ندانسته‌اند. البته میان [[مراتب شرک به خداوند|شِرک]] اعتقادی و شرک عملی تفاوت وجود دارد. در شرک اعتقادی، انسان برای خدا شریک قائل می‌شود و با این کار مرتد می‌گردد. اما در شرک عملی فقط به عبادتِ فرد آسیب رسیده و ثوابش را از دست می‌دهد و چنین فردی مرتد نیست. | |||
برگرداندن انگشتر در نماز | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۸: | ||
| شاخه اصلی = حدیث | | شاخه اصلی = حدیث | ||
| شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث | | شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = - | ||
| تیترها = | | تیترها = - | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = | ||
| | | ارزیابی کمی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۳
سؤال
برخی از نمازگزاران در قنوت نماز نگین انگشتر را به سمت کف دست برمی‌گردانند و با نگاه به نگین آن دعای قنوت می‌خوانند؛ آیا حدیثی در مستحب بودن برگرداندن انگشتر در حال قنوت نقل شده است؟
دلیلی بر استحبابِ برگرداندن نگین انگشتر به سمت کف دست در قنوت نماز ذکر نشده است. در برخی روایات از این عمل نهی کرده‌اند. شیخ صدوق در کتاب معانی‌الاخبار روایتی از امام صادق(ع) نقل کرده است:
| « | إِنَّ الشِّرْكَ أَخْفَى مِنْ دَبِيبِ النَّمْلِ وَ قَالَ مِنْهُ تَحْوِيلُ الْخَاتَمِ لِيَذْكُرَ الْحَاجَةَ وَ شِبْهُ هَذَا.
همانا شرك از راه رفتن مورچه پنهان‌تر است و فرمود: از کارهای شرك‌آلود، گرداندن انگشتري است براي آنكه حاجت خود را از ياد نبرد و مانند آن.[۱] |
» |
شیخ حر عاملی نیز این روایت را از معانی الاخبار شیخ صدوق نقل کرده‌اند.[۲] نجاشی رجال‌شناس معروف شیعی همه راویان این حدیث را ثقه و مورد اعتماد دانسته است.[۳]
برگرداندن انگشتر در نماز را با استناد به این روایت، عمل درستی ندانسته‌اند. البته میان شِرک اعتقادی و شرک عملی تفاوت وجود دارد. در شرک اعتقادی، انسان برای خدا شریک قائل می‌شود و با این کار مرتد می‌گردد. اما در شرک عملی فقط به عبادتِ فرد آسیب رسیده و ثوابش را از دست می‌دهد و چنین فردی مرتد نیست.
منابع
- ↑ ابن بابويه، محمد، معاني الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۳۷۹، باب نوادر المعاني، حدیث۱.
- ↑ حر عاملی، محمد، وسائل الشیعه، حدیث6032، ناشر مؤسسه آل البیت قم، چاپ دوم، سال ۱۴۱۴. ج۵، ص۹۹.
- ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۴۶ و ص۳۲۶ و ص۳۵۴ و ص۳۸۴ و ۴۵۰.