روایت امام صادق(ع) در مقایسه گناه زنا و استمناء: تفاوت میان نسخهها
جز (اصلاح پاسخ) |
(آوردن متن و سند حدیث و تکمیل مدخل) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
سند حدیث امام صادق(ع) که از ایشان سؤال شد گناه زنا | سند حدیث امام صادق(ع) که از ایشان سؤال شد گناه زنا بزرگتر است یا استمنا و امام(ع) فرمود استمنا گناه بزرگی است، کجاست. | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''روایت امام صادق(ع) در مقایسه گناه زنا و استمناء''' در [[وسائل الشیعه|کتاب وسائل الشیعه]] [[حر عاملی|شیخ حر عاملی]] آمده است. در این روایت آمده است که مردی دلیل حرام بودن استمناء را از امام صادق پرسید و امام پاسخ داد. | '''روایت امام صادق(ع) در مقایسه گناه زنا و استمناء''' در [[وسائل الشیعه|کتاب وسائل الشیعه]] [[حر عاملی|شیخ حر عاملی]] آمده است. در این روایت آمده است که مردی دلیل حرام بودن استمناء را از امام صادق پرسید و امام پاسخ داد که در قرآن آمده است و آیه را خواند. آن مرد پرسيد: كدام بزرگتر است زنا يا این؟ حضرت فرمود: آن گناه بزرگى است. | ||
روایت [[سلسله حدیث|سند]] معتبری ندارد و نمیتوان با استناد به روایت ضعیف، گفت گناه استمناء از گناه زنا بیشتر است. مجازات زنا هم سنگینتر از مجازات استمناء است که بیشتر بودن گناه زنا را ثابت میکند. | |||
== متن حدیث == | |||
از امام صادق(ع) در مورد استمناء سوال شد، فرمود: | |||
{{عربی بزرگ| | |||
إِثْمٌ عَظِيمٌ قَدْ نَهَى اللَّهُ عَنْهُ فِي كِتَابِهِ وَ فَاعِلُهُ كَنَاكِحِ نَفْسِهِ وَ لَوْ عَلِمْتَ بِمَا يَفْعَلُهُ مَا أَكَلْتَ مَعَهُ فَقَالَ السَّائِلُ فَبَيِّنْ لِي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ فِيهِ فَقَالَ قَوْلُ اللَّهِ {{قرآن|فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ|سوره =مؤمنون|آیه=۷}} وَ هُوَ مِمَّا وَرَاءَ ذَلِكَ فَقَالَ الرَّجُلُ أَيُّمَا أَكْبَرُ الزِّنَا أَوْ هِيَ فَقَالَ هُوَ ذَنْبٌ عَظِيمٌ<ref>حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، قم، موسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۲۸، ص۳۶۴، ح۳۴۹۷۸.</ref> | |||
|ترجمه= (استمناء) گناهی بزرگ است که خداوند در کتابش از آن نهی کرده است؛ و انجام دهنده آن مانند کسی است که با خودش زناشویی کرده باشد! و اگر میدانستی که او با خود چه میکند، با او همسفره نمیشدی. سوال کننده گفت: يَا ابْنَ رسولِ اللَّه! اینکه در کتاب خدا آمده را به من نشان بده! امام فرمود: این سخن خداوند که میفرماید: {{قرآن|پس هر که درصدد ورای آن برآید، آناناند که تجاوزگراناند.|سوره=مومنون|آیه=۷}} و این کار ورای آن است(یعنی نکاح نیست). سوال کننده پرسید: کدامشان بزرگتر است: زناکاری یا این کار؟ امام فرمود: این کار گناهی عظیم است.}} | |||
== سند حدیث == | |||
احمد بن عیسی روایت را از پدرش از امام صادق(ع) نقل کرده است که پدرِ احمد بن محمد، از اصحاب امام رضا(ع) یا امام جواد(ع) میباشد. <ref>نجاشی، احمد بن على، رجال النجاشى، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۷ق، ص۳۳۸. حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامه الحلی، قم، دار الذخائر، ۱۴۱۱ق، ص۱۵۴.</ref> اینکه دیگر راویان حدیث تا امام صادق(ع) چه کسی بودهاند، معلوم نیست. | |||
== گناه زنا بیشتر از استمناء == | |||
رابطه نامشروع، گناه بسیار بزرگى است که خداوند در باره آن مىفرماید: نزدیک زنا نشوید چرا که عمل بسیار زشتى است و راه و روش بدى است: {{قرآن|وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى إِنَّهُ کانَ فاحِشَه وَ ساءَ سَبِیلًا|سوره= اسراء|آیه=۳۲}} این گناه به قدری بزرگ است که خداوند برای آن مجازات سنگینی قرار داده است: {{قرآن|الزَّانِیَه وَ الزَّانی فَاجْلِدُوا کُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَه جَلْدَه وَ لا تَأْخُذْکُمْ بِهِما رَأْفَه فی دینِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ لْیَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَه مِنَ الْمُؤْمِنینَ|ترجمه=هر یک از زن و مرد زناکار را صد تازیانه بزنید و نباید رأفت نسبت به آن دو، شما را از اجرای حکم الهی مانع شود، اگر به خدا و روز جزا ایمان دارید! و باید گروهی از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده کنند!|سوره= نور|آیه=۲}} اگر زن و مردی که مرتکب این عمل میشوند، (دارای همسر) باشند، حکمشان سنگسار است.<ref>موسوى خمینى، روح اللَّه، تحریر الوسیله، قم، مؤسسه دار العلم، چاپ اول، ج۲، ص۴۶۳، مسأله دوم.</ref> | |||
مجازات استمنا تعزیر است و مقدار و چگونگی آن را حاکم شرع تعیین میکند.<ref>نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تحقیق محمود قوچانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۶۴۷،۶۴۹. مفید، محمد بن محمد، المقنعه، قم، جماعه المدرسین، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱. ابنادریس حلی، محمد بن احمد، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۵۳۶.</ref> استمنا، با گواهی دو مرد عادل یا یک بار اقرار استمناکننده ثابت میشود.<ref>نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تحقیق محمود قوچانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۶۴۹.</ref> از شدت مجازات زنا، معلوم می شود که زنا گناهی بسیار بزرگتر از استمناء است. | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
خط ۱۷: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش =شد | | ویرایش =شد | ||
| لینکدهی =شد | | لینکدهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
خط ۲۸: | خط ۴۲: | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} |
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۷
سند حدیث امام صادق(ع) که از ایشان سؤال شد گناه زنا بزرگتر است یا استمنا و امام(ع) فرمود استمنا گناه بزرگی است، کجاست.
روایت امام صادق(ع) در مقایسه گناه زنا و استمناء در کتاب وسائل الشیعه شیخ حر عاملی آمده است. در این روایت آمده است که مردی دلیل حرام بودن استمناء را از امام صادق پرسید و امام پاسخ داد که در قرآن آمده است و آیه را خواند. آن مرد پرسيد: كدام بزرگتر است زنا يا این؟ حضرت فرمود: آن گناه بزرگى است.
روایت سند معتبری ندارد و نمیتوان با استناد به روایت ضعیف، گفت گناه استمناء از گناه زنا بیشتر است. مجازات زنا هم سنگینتر از مجازات استمناء است که بیشتر بودن گناه زنا را ثابت میکند.
متن حدیث
از امام صادق(ع) در مورد استمناء سوال شد، فرمود:
« | إِثْمٌ عَظِيمٌ قَدْ نَهَى اللَّهُ عَنْهُ فِي كِتَابِهِ وَ فَاعِلُهُ كَنَاكِحِ نَفْسِهِ وَ لَوْ عَلِمْتَ بِمَا يَفْعَلُهُ مَا أَكَلْتَ مَعَهُ فَقَالَ السَّائِلُ فَبَيِّنْ لِي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ فِيهِ فَقَالَ قَوْلُ اللَّهِ ﴿فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ﴾(مؤمنون:۷) وَ هُوَ مِمَّا وَرَاءَ ذَلِكَ فَقَالَ الرَّجُلُ أَيُّمَا أَكْبَرُ الزِّنَا أَوْ هِيَ فَقَالَ هُوَ ذَنْبٌ عَظِيمٌ[۱]
(استمناء) گناهی بزرگ است که خداوند در کتابش از آن نهی کرده است؛ و انجام دهنده آن مانند کسی است که با خودش زناشویی کرده باشد! و اگر میدانستی که او با خود چه میکند، با او همسفره نمیشدی. سوال کننده گفت: يَا ابْنَ رسولِ اللَّه! اینکه در کتاب خدا آمده را به من نشان بده! امام فرمود: این سخن خداوند که میفرماید: ﴿پس هر که درصدد ورای آن برآید، آناناند که تجاوزگراناند.﴾(مومنون:۷) و این کار ورای آن است(یعنی نکاح نیست). سوال کننده پرسید: کدامشان بزرگتر است: زناکاری یا این کار؟ امام فرمود: این کار گناهی عظیم است. |
» |
سند حدیث
احمد بن عیسی روایت را از پدرش از امام صادق(ع) نقل کرده است که پدرِ احمد بن محمد، از اصحاب امام رضا(ع) یا امام جواد(ع) میباشد. [۲] اینکه دیگر راویان حدیث تا امام صادق(ع) چه کسی بودهاند، معلوم نیست.
گناه زنا بیشتر از استمناء
رابطه نامشروع، گناه بسیار بزرگى است که خداوند در باره آن مىفرماید: نزدیک زنا نشوید چرا که عمل بسیار زشتى است و راه و روش بدى است: ﴿وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى إِنَّهُ کانَ فاحِشَه وَ ساءَ سَبِیلًا﴾(اسراء:۳۲) این گناه به قدری بزرگ است که خداوند برای آن مجازات سنگینی قرار داده است: ﴿الزَّانِیَه وَ الزَّانی فَاجْلِدُوا کُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَه جَلْدَه وَ لا تَأْخُذْکُمْ بِهِما رَأْفَه فی دینِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ لْیَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَه مِنَ الْمُؤْمِنینَ؛ هر یک از زن و مرد زناکار را صد تازیانه بزنید و نباید رأفت نسبت به آن دو، شما را از اجرای حکم الهی مانع شود، اگر به خدا و روز جزا ایمان دارید! و باید گروهی از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده کنند!﴾(نور:۲) اگر زن و مردی که مرتکب این عمل میشوند، (دارای همسر) باشند، حکمشان سنگسار است.[۳]
مجازات استمنا تعزیر است و مقدار و چگونگی آن را حاکم شرع تعیین میکند.[۴] استمنا، با گواهی دو مرد عادل یا یک بار اقرار استمناکننده ثابت میشود.[۵] از شدت مجازات زنا، معلوم می شود که زنا گناهی بسیار بزرگتر از استمناء است.
منابع
- ↑ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، قم، موسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۲۸، ص۳۶۴، ح۳۴۹۷۸.
- ↑ نجاشی، احمد بن على، رجال النجاشى، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۷ق، ص۳۳۸. حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامه الحلی، قم، دار الذخائر، ۱۴۱۱ق، ص۱۵۴.
- ↑ موسوى خمینى، روح اللَّه، تحریر الوسیله، قم، مؤسسه دار العلم، چاپ اول، ج۲، ص۴۶۳، مسأله دوم.
- ↑ نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تحقیق محمود قوچانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۶۴۷،۶۴۹. مفید، محمد بن محمد، المقنعه، قم، جماعه المدرسین، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱. ابنادریس حلی، محمد بن احمد، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۵۳۶.
- ↑ نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تحقیق محمود قوچانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۶۴۹.