دعا در نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=fabbasi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
جايگاه دعا در نهج البلاغه چيست؟
جایگاه دعا در نهج البلاغه چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
[[امیرالمؤمنین|امیرمومنان(ع)]] در [[نهج البلاغه]] از چند زاویه به [[دعا]] پرداخته و جایگاه آن را روشن کرده است از جمله: ۱ - اهمیت دعا کردن در درگاه الهی. ۲ - دعا در همه شرایط(در سختی، در آسایش، در مسافرت، در جنگ و ...). ۳ - خواص و آثار دعا در زندگی بشریت. ۴ - شرایط دعا(اخلاص، ستایش خداوند، صلوات بر محمد و آل محمد، تلاش برای حل گرفتاری). ۵- خواسته‌هاي دعا كننده(اصلاح دین و دنیا، خیرش پاینده، هدایت، استقامت در دین، مغفرت، همراهی با نیکان، دوری از فقر، مددجوئی از خداوند علیه ظالمان و ...).
'''دعا در نهج‌البلاغه''' از چند زاویه مورد دیده شده است: اهمیت دعا کردن در درگاه الهی. دعا در همه شرایط (در سختی، در آسایش، در مسافرت، در جنگ و ). خواص و آثار دعا در زندگی بشریت. شرایط دعا (اخلاص، ستایش خداوند، صلوات بر محمد و آل محمد، تلاش برای حل گرفتاری). خواسته‌های دعا کننده (اصلاح دین و دنیا، خیرش پاینده، هدایت، استقامت در دین، مغفرت، همراهی با نیکان، دوری از فقر، مددجوئی از خداوند علیه ظالمان و ).


== اهمیت دعا در نهج البلاغه ==
== اهمیت دعا در نهج البلاغه ==
 
دعا ارتباط عبد با پروردگار خود می‌باشد؛ اما اذن وجود این ارتباط<ref>نهج البلاغه، ترجمه: محمد دشتی، قم، نشر مشهور، ۱۳۷۹ش، نامه ۳۱: {{عربی|ثُمَّ جَعَلَ فِي يَدَيْكَ مَفَاتِيحَ خَزَائِنِهِ بِمَا أَذِنَ لَكَ فِيهِ مِنْ مَسْأَلَتِهِ}}. {{عربی|قَدْأَذِنَلَكَ فِي الدُّعَاء}}</ref> و اجابت دعا<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۳۵: {{عربی|مَنْ أُعْطِيَ الدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ الْإِجَابَه}}. نهج البلاغه، حکمت ۴۳۵: {{عربی|لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَه}}</ref> به دست پروردگار می‌باشد. وجود این ارتباط آنقدر پراهمیت است که خداوند به آن دستور فرموده و بندگان مأمور به انجام آن می‌باشند: {{عربی| وَأَمَرَكَ أَنْ تَسْأَلَهُ|ترجمه=و خدا به تو دستور داده است تا از او بخواهی.}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱.</ref>
دعا ارتباط عبد با پروردگار خود می‌باشد؛ اما اذن وجود این ارتباط<ref>نهج البلاغه، ترجمه: محمد دشتی، قم، نشر مشهور، ۱۳۷۹ش، نامه ۳۱: {{عربی|ثُمَّ جَعَلَ فِي يَدَيْكَ مَفَاتِيحَ خَزَائِنِهِ بِمَا أَذِنَ لَكَ فِيهِ مِنْ مَسْأَلَتِهِ}}. {{عربی|قَدْأَذِنَلَكَ فِي الدُّعَاء}}</ref> و اجابت دعا <ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۳۵: {{عربی|مَنْ أُعْطِيَ الدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ الْإِجَابَه}}. نهج البلاغه، حکمت ۴۳۵: {{عربی|لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَه}}</ref> به دست پروردگار می‌باشد. وجود این ارتباط آنقدر پراهمیت است که خداوند به آن دستور فرموده و بندگان مامور به انجام آن می‌باشند: {{عربی| وَأَمَرَكَ أَنْ تَسْأَلَهُ|ترجمه=و خدا به تو دستور داده است تا از او بخواهی.}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱.</ref>
 
* دعا مظهر بنده‌نوازی رب العالمین است که بدون هیچ واسطه‌ای خود را مخاطب بندگانش قرار می‌دهد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُكَ عَنْهُ وَ لَمْ يُلْجِئْكَ إِلَى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ إِلَيْهِ}}</ref>
* دعا مظهر بنده‌نوازی رب العالمین است که بدون هیچ واسطه‌ای خود را مخاطب بندگانش قرار می‌دهد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُكَ عَنْهُ وَ لَمْ يُلْجِئْكَ إِلَى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ إِلَيْهِ}}</ref>
* هر وقت که بندگان بخواهند، درگاه الهی باز است.<ref> نهج البلاغه، نامه ۳۱:{{عربی|فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ}} </ref>
* هر وقت که بندگان بخواهند، درگاه الهی باز است.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱:{{عربی|فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ}}</ref>
* پروردگار جهان صدای آهسته یا بلند بندگانش را می‌شنود و پاسخ می‌دهد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|فَإِذَا نَادَيْتَهُ سَمِعَ نِدَاكَ وَ إِذَا نَاجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْوَاك}} نهج البلاغه، خطبه ۲۳۰: {{عربی|الدعاء یسمع}}</ref>
* پروردگار جهان صدای آهسته یا بلند بندگانش را می‌شنود و پاسخ می‌دهد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|فَإِذَا نَادَيْتَهُ سَمِعَ نِدَاكَ وَ إِذَا نَاجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْوَاك}} نهج البلاغه، خطبه ۲۳۰: {{عربی|الدعاء یسمع}}</ref>
* در دعا، بنده حاجت به درگاه بی نیاز می‌برد، ناراحتی‌ها را بیان می‌کند و از خدا مدد می‌جوید.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی| فَأَفْضَيْتَ إِلَيْهِ بِحَاجَتِكَ وَ أَبْثَثْتَهُ ذَاتَ نَفْسِكَ وَ شَكَوْتَ‏ إِلَيْهِ‏ هُمُومَكَ‏ وَ اسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ وَ اسْتَعَنْتَهُ عَلَى أُمُورِك‏}}</ref>
* در دعا، بنده حاجت به درگاه بی‌نیاز می‌برد، ناراحتی‌ها را بیان می‌کند و از خدا مدد می‌جوید.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی| فَأَفْضَيْتَ إِلَيْهِ بِحَاجَتِكَ وَ أَبْثَثْتَهُ ذَاتَ نَفْسِكَ وَ شَكَوْتَ إِلَيْهِ هُمُومَكَ وَ اسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ وَ اسْتَعَنْتَهُ عَلَى أُمُورِك‏}}</ref>


نیایش و دعا تنها برای ابراز نیاز و حاجت خواهی نیست، بلکه روح انسان برای زنده وشاداب ماندن به مناجات نیازمند است.
نیایش و دعا تنها برای ابراز نیاز و حاجت خواهی نیست، بلکه روح انسان برای زنده وشاداب ماندن به مناجات نیازمند است.


== دعا در همه شرایط ==
== دعا در همه شرایط ==
انسان محتاج به دعا است و دعا باید همیشه و در هر شرایطی باشد:
انسان محتاج به دعا است و دعا باید همیشه و در هر شرایطی باشد:
* در سختی و در آسایش باید خدا را دعا کرد.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۰۲: {{عربی|ما المبتلی الّذی قد اشتدّ به البلاء بأحوج الی الدّعاء من المعافی الّذی لا یأمن البلاء}}</ref>
* در سختی و در آسایش باید خدا را دعا کرد.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۰۲: {{عربی|ما المبتلی الّذی قد اشتدّ به البلاء بأحوج الی الدّعاء من المعافی الّذی لا یأمن البلاء}}</ref>
* در مسافرت‌ها با دعا کردن به خدا پناه برد. <ref>نهج البلاغه، خطبه ۴۶: {{عربی|اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ‏ وَعْثَاءِ السَّفَرِ}}</ref>
* در مسافرت‌ها با دعا کردن به خدا پناه برد.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۴۶: {{عربی|اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ}}</ref>
* در جنگ‌ها از خدا یاری جست.<ref>نهج البلاغه، نامه ۱۵: {{عربی|اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَفْضَتِ‏ الْقُلُوبُ‏ وَ مُدَّتِ الْأَعْنَاقُ وَ شَخَصَتِ الْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ الْأَقْدَامُ وَ أُنْضِيَتِ‏ الْأَبْدَانُ اللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ‏ مَكْنُونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ‏ مَرَاجِلُ‏ الْأَضْغَانِ‏ اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا- رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحِين}}</ref>
* در جنگ‌ها از خدا یاری جست.<ref>نهج البلاغه، نامه ۱۵: {{عربی|اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَفْضَتِ الْقُلُوبُ وَ مُدَّتِ الْأَعْنَاقُ وَ شَخَصَتِ الْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ الْأَقْدَامُ وَ أُنْضِيَتِ الْأَبْدَانُ اللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ مَكْنُونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَرَاجِلُ الْأَضْغَانِ اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا- رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحِين}}</ref>
* دعا همانند لباسي همیشه همراه انسان باشد.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۰۴: {{عربی|وَ الدُّعَاءَ دِثَارا}}</ref>
* دعا همانند لباسی همیشه همراه انسان باشد.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۰۴: {{عربی|وَ الدُّعَاءَ دِثَارا}}</ref>


== خواص و آثار دعا ==
== خواص و آثار دعا ==
 
در نگاه امیر مومنان(ع) دعا خواص و آثار فراوانی دارد از جمله:
در نگاه امير مومنان(ع) دعا خواص و آثار فراواني دارد از جمله:
* وقتی انسان با دعا همراه شد، درهای نعمت‌های الهی به رویش گشوده می‌شود.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ}}</ref>
 
* در زیر باران رحمت الهی قرار می‌گیرد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|وَ اسْتَمْطَرْتَ شَآبِيبَ رَحْمَتِهِ}}</ref>
* وقتی انسان با دعا همراه شد، درهای نعمت‌ها الهی به رویش گشوده مي‌شود.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ}}</ref>  
* گرفتاری‌ها را از خود دور می‌سازد.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۴۶: {{عربی|وَ ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاء}}</ref>
* در زیر باران رحمت الهی قرار مي‌گيرد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|وَ اسْتَمْطَرْتَ شَآبِيبَ رَحْمَتِهِ}}</ref>  
* گرفتاری‌ها را از خود دور می‌سازد.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۴۶: {{عربی|وَ ادْفَعُوا أَمْوَاجَ‏ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاء}}</ref>


== شرایط دعا ==
== شرایط دعا ==
راز و نیاز با خدا در عین سادگی، آدابی دارد که برای ارتباط بهتر باید آن را مراعات کرد تا به نتیجه مطلوب رسید:
راز و نیاز با خدا در عین سادگی، آدابی دارد که برای ارتباط بهتر باید آن را مراعات کرد تا به نتیجه مطلوب رسید:


'''يك) اخلاص''': دعا ارتباط خصوصی انسان با خداوند است که هیچکس و هیچ چیز نباید شریک آن شود و امید به غیر خداوند روا نیست زیرا همه امور بدست او می‌باشد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|وَ أَخْلِصْ‏ فِي الْمَسْأَلَةِ لِرَبِّكَ فَإِنَّ بِيَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان}}</ref>
'''یک) اخلاص''': دعا ارتباط خصوصی انسان با خداوند است که هیچ‌کس و هیچ چیز نباید شریک آن شود و امید به غیر خداوند روا نیست زیرا همه امور بدست او می‌باشد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|وَ أَخْلِصْ فِي الْمَسْأَلَةِ لِرَبِّكَ فَإِنَّ بِيَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان}}</ref>
 
'''دو) ستایش خداوند''': در روایات اهل بیت ((ع)) به ستایش الهی قبل از دعا سفارش شده است. <ref>على بن الحسين، امام چهارم عليه السلام، الصحيفة السجادية، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۲۸، دعای۱.</ref> نهج البلاغه آموزه‌ای خوب از نحوه ستایش خداوند است: {{عربی|ترجمه= خدايا! تويى سزاوار نيكو ستودن و بسيار و بى‏‌شمارت ستايش نمودن. اگر اميد به تو بندند بهترين اميد بسته‌‏اى و اگر چشم از تو دارند، اين چشم‌داشت را هر چه نيكوتر شايسته‌‏اى. خدايا! در نعمت بر من گشادى و مرا زبانى دادى تا بدان مدح جز تو را نخوانم و بر كسى غير تو آفرين نرانم. و بدان كسانى را نستايم كه نوميد كنند يا گمان آن بود كه نبخشند، و زبان خود را بازداشتم از ستودن مردمان، و آفرين راندن بر پروردگان و آفريدگان.}}<ref>نهج البلاغه، خطبه۹۱: {{عربی|اللَّهُمَّ أَنْتَ أَهْلُ الْوَصْفِ‏ الْجَمِيلِ‏ وَ التَّعْدَادِ الْكَثِيرِ إِنْ تُؤَمَّلْ فَخَيْرُ مَأْمُولٍ وَ إِنْ تُرْجَ فَخَيْرُ مَرْجُوٍّ اللَّهُمَّ [فَقَدْ] وَ قَدْ بَسَطْتَ لِي فِيمَا لَا أَمْدَحُ بِهِ غَيْرَكَ وَ لَا أُثْنِي بِهِ عَلَى أَحَدٍ سِوَاكَ وَ لَا أُوَجِّهُهُ إِلَى مَعَادِنِ الْخَيْبَه وَ مَوَاضِعِ الرِّيبَه وَ عَدَلْتَ بِلِسَانِي عَنْ مَدَائِحِ الْآدَمِيِّينَ وَ الثَّنَاءِ عَلَى الْمَرْبُوبِينَ الْمَخْلُوقِينَ}}</ref>
 
'''سه) صلوات بر محمد و آل محمد''': امیرمومنان(ع) می‌فرماید: هر گاه حاجتی از خداوند سبحان می خواهی با صلوات بر رسول الله(ص) آغاز کن زیرا خداوند کریم‌تر از آن است که دو درخواست از او بشود و یکی را روا و دیگری را رد کند.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۶۱: {{عربی|إِذَا كَانَتْ‏ لَكَ‏ إِلَى اللَّهِ سُبْحَانَهُ حَاجَةٌ فَابْدَأْ بِمَسْأَلَةِ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِهِ ثُمَّ سَلْ حَاجَتَكَ فَإِنَّ اللَّهَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ يُسْأَلَ حَاجَتَيْنِ‏ فَيَقْضِيَ إِحْدَاهُمَا وَ يَمْنَعَ الْأُخْرَى‏ }}</ref>
 
امیرمومنان(ع) در نهج البلاغه جملات بسیار زیبایی از توصیف [[پیامبر(ص)]] و دعا برای ایشان ذکر شده است که می‌رساند ما غیراز صلوات، وظیفه دعا بر پیامبر(ص) را هم داریم.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۷۲ : {{عربی|اللَّهُمَ‏ افْسَحْ‏ لَهُ مَفْسَحاً فِي ظِلِّكَ‏ وَ اجْزِهِ مُضَاعَفَاتِ الْخَيْر }} خطبه ۱۰۶: {{عربی|اللَّهُمَ‏ اقْسِمْ‏ لَهُ‏ مَقْسَماً مِنْ عَدْلِكَ وَ اجْزِهِ مُضَعَّفَاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِك}}</ref>
 
'''چهار) تلاش''': دنیا محل مشکلات و گرفتاری‌ها می‌باشد؛ انسان دعا کردن، باید تلاش و کوشش فردی یا جمعی را نیز داشته باشد. این واقعیت را [[امیرالمؤمنین|امیرالمومنین(ع)]] در قالب مثال زیبائی بیان فرموده تا به سادگی در روان مومنین ماندگار شود: {{عربی|الدَّاعِي‏ بِلَا عَمَلٍ‏ كَالرَّامِي بِلَا وَتَر<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۳۷</ref> |ترجمه= دعای بدون تلاش، مانند تیر انداختن بدون زه است.}}


== خواسته‌هاي دعا كننده ==
'''دو) ستایش خداوند''': در روایات اهل بیت(ع) به ستایش الهی قبل از دعا سفارش شده است.<ref>علی بن الحسین، امام چهارم علیه السلام، الصحیفة السجادیة، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۲۸، دعای۱.</ref> نهج البلاغه آموزه‌ای خوب از نحوه ستایش خداوند است: {{عربی|ترجمه= خدايا! تويى سزاوار نيكو ستودن و بسيار و بى‌شمارت ستايش نمودن. اگر اميد به تو بندند بهترين اميد بسته‌اى و اگر چشم از تو دارند، اين چشم‌داشت را هر چه نيكوتر شايسته‌اى. خدايا! در نعمت بر من گشادى و مرا زبانى دادى تا بدان مدح جز تو را نخوانم و بر كسى غير تو آفرين نرانم. و بدان كسانى را نستايم كه نوميد كنند يا گمان آن بود كه نبخشند، و زبان خود را بازداشتم از ستودن مردمان، و آفرين راندن بر پروردگان و آفريدگان.}} <ref>نهج البلاغه، خطبه۹۱: {{عربی|اللَّهُمَّ أَنْتَ أَهْلُ الْوَصْفِ الْجَمِيلِ وَ التَّعْدَادِ الْكَثِيرِ إِنْ تُؤَمَّلْ فَخَيْرُ مَأْمُولٍ وَ إِنْ تُرْجَ فَخَيْرُ مَرْجُوٍّ اللَّهُمَّ [فَقَدْ] وَ قَدْ بَسَطْتَ لِي فِيمَا لَا أَمْدَحُ بِهِ غَيْرَكَ وَ لَا أُثْنِي بِهِ عَلَى أَحَدٍ سِوَاكَ وَ لَا أُوَجِّهُهُ إِلَى مَعَادِنِ الْخَيْبَه وَ مَوَاضِعِ الرِّيبَه وَ عَدَلْتَ بِلِسَانِي عَنْ مَدَائِحِ الْآدَمِيِّينَ وَ الثَّنَاءِ عَلَى الْمَرْبُوبِينَ الْمَخْلُوقِينَ}}</ref>


نهج البلاغه به همگان می‌آموزد:  
'''سه) صلوات بر محمد و آل محمد''': امیرمومنان(ع) می‌فرماید: هر گاه حاجتی از خداوند سبحان می‌خواهی با صلوات بر رسول‌الله(ص) آغاز کن زیرا خداوند کریم‌تر از آن است که دو درخواست از او بشود و یکی را روا و دیگری را رد کند.<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۶۱: {{عربی|إِذَا كَانَتْ لَكَ إِلَى اللَّهِ سُبْحَانَهُ حَاجَةٌ فَابْدَأْ بِمَسْأَلَةِ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِهِ ثُمَّ سَلْ حَاجَتَكَ فَإِنَّ اللَّهَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ يُسْأَلَ حَاجَتَيْنِ فَيَقْضِيَ إِحْدَاهُمَا وَ يَمْنَعَ الْأُخْرَى‏}}</ref>


* در خواست از خدا هرآنچه را که برای اصلاح دین و دنیا می‌باشد.<ref>نهج البلاغه، خطبه۹۹ ( نسألهُ المُعافاه فی الأدیان ، کما نسألهُ المُعافاه فی الأبدان) و نامه۳۱ (اسْتَوْدِعِ‏ اللَّهَ‏ دِينَكَ وَ دُنْيَاكَ )</ref>
امیرمومنان(ع) در نهج البلاغه جملات بسیار زیبایی از توصیف [[پیامبر(ص)]] و دعا برای ایشان ذکر کرده است که می‌رساند ما غیراز صلوات، وظیفه دعا بر پیامبر(ص) را هم داریم.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۷۲: {{عربی|اللَّهُمَ افْسَحْ لَهُ مَفْسَحاً فِي ظِلِّكَ وَ اجْزِهِ مُضَاعَفَاتِ الْخَيْر}} خطبه ۱۰۶: {{عربی|اللَّهُمَ اقْسِمْ لَهُ مَقْسَماً مِنْ عَدْلِكَ وَ اجْزِهِ مُضَعَّفَاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِك}}</ref>
* در خواست از خدا هرآنچه را که خیرش پاینده و بی دردسر باشد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱ (فَلْتَكُنْ مَسْأَلَتُكَ فِيمَا يَبْقَى‏لَكَ جَمَالُهُ وَ يُنْفَى عَنْكَ وَبَالُه)</ref>
* در خواست هدایت واستقامت در دین از خدا.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵ (اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِكَ أَوْ أَنْ نُفْتَتَنَ عَنْ دِينِكَ )</ref>
* درخواست مغفرت از خدا.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۷۸ ( اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا أَنْتَ‏ أَعْلَمُ‏ بِهِ‏ مِنِّي .... )</ref>
* درخواست همراهی با نیکان، شهدا و انبیا.<ref>  نهج البلاغه، خطبه ۲۳ ( نسأل الله منازلَ الشهداء ، و مُعایشه السُعداء و مُرافقه الأنبیاء)</ref>
* درخواست بی نیازی و دوری از فقر.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵ (اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَفْتَقِرَ فِي غِنَاكَ)؛ و خطبه ۲۲۵ (اللَّهُمَّ صُنْ‏ وَجْهِي‏ بِالْيَسَارِ وَ لَا تَبْذُلْ جَاهِيَ )</ref>
* مددجوئی از خداوند علیه ظالمان و شکوه‌های دل.<ref>نهج البلاغه، خطبه۲۱۷ (اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَعْدِيكَ عَلَى قُرَيْشٍ .... )</ref>  


'''چهار) تلاش''': دنیا محل مشکلات و گرفتاری‌ها می‌باشد؛ انسان با دعا کردن، باید تلاش و کوشش فردی یا جمعی را نیز داشته باشد. این واقعیت را امیرالمومنین(ع) در قالب مثال زیبایی بیان فرموده تا به سادگی در روان مؤمنین ماندگار شود: {{عربی|الدَّاعِي بِلَا عَمَلٍ كَالرَّامِي بِلَا وَتَر<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۳۷</ref> |ترجمه= دعای بدون تلاش، مانند تیر انداختن بدون زه است.}}


==منابع ==
== خواسته‌های دعا کننده ==
حضرت علی(ع) در نهج البلاغه به همگان می‌آموزد که چه چیزی را از خدا بخواهند:
* در خواست از خدا هرآنچه را که برای اصلاح دین و دنیا می‌باشد.<ref>نهج البلاغه، خطبه۹۹: {{عربی|نسألهُ المُعافاه فی الأدیان، کما نسألهُ المُعافاه فی الأبدان}}. نهج البلاغه، نامه۳۱: {{عربی|اسْتَوْدِعِ اللَّهَ دِينَكَ وَ دُنْيَاكَ}}</ref>
* در خواست از خدا هرآنچه را که خیرش پاینده و بی‌دردسر باشد.<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{عربی|فَلْتَكُنْ مَسْأَلَتُكَ فِيمَا يَبْقَى‌لَكَ جَمَالُهُ وَ يُنْفَى عَنْكَ وَبَالُه}}</ref>
* در خواست هدایت و [[راه‌های تقویت ایمان|استقامت]] در ایمان.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵: {{عربی|اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِكَ أَوْ أَنْ نُفْتَتَنَ عَنْ دِينِكَ}}</ref>
* درخواست مغفرت.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۷۸: {{عربی|اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي}}</ref>
* درخواست همراهی با [[ابرار در قرآن|نیکان]]، [[شهادت|شهدا]] و [[پیامبر|پیامبران]].<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳: {{عربی|نسأل الله منازلَ الشهداء، و مُعایشه السُعداء و مُرافقه الأنبیاء}}</ref>
* درخواست بی‌نیازی و دوری از فقر.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵: {{عربی|اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَفْتَقِرَ فِي غِنَاكَ}}. نهج البلاغه، خطبه ۲۲۵: {{عربی|اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ وَ لَا تَبْذُلْ جَاهِيَ}}</ref>
* مددجویی از خداوند علیه ظالمان.<ref>نهج البلاغه، خطبه۲۱۷: {{عربی|اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَعْدِيكَ عَلَى قُرَيْشٍ}}</ref>


<references />
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی = حدیث
| شاخه اصلی = حدیث
| شاخه فرعی۱ = دعا
| شاخه فرعی۱ = دعا
| شاخه فرعی۲ =  
| شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
| شناسه = شد
| شناسه = شد
| تیترها = شد
| تیترها = شد
| ویرایش =  
| ویرایش =
| لینک‌دهی = شد
| لینک‌دهی = شد
| ناوبری =  
| ناوبری =
| نمایه =  
| نمایه =
|تغییر مسیر =  
|تغییر مسیر = شد
| ارجاعات =  
| ارجاعات =
|بازبینی =  
|بازبینی =
| تکمیل =  
| تکمیل =
|اولویت = ج
|اولویت = ج
|کیفیت = ج
|کیفیت = د
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۴

سؤال

جایگاه دعا در نهج البلاغه چیست؟

دعا در نهج‌البلاغه از چند زاویه مورد دیده شده است: اهمیت دعا کردن در درگاه الهی. دعا در همه شرایط (در سختی، در آسایش، در مسافرت، در جنگ و …). خواص و آثار دعا در زندگی بشریت. شرایط دعا (اخلاص، ستایش خداوند، صلوات بر محمد و آل محمد، تلاش برای حل گرفتاری). خواسته‌های دعا کننده (اصلاح دین و دنیا، خیرش پاینده، هدایت، استقامت در دین، مغفرت، همراهی با نیکان، دوری از فقر، مددجوئی از خداوند علیه ظالمان و …).

اهمیت دعا در نهج البلاغه

دعا ارتباط عبد با پروردگار خود می‌باشد؛ اما اذن وجود این ارتباط[۱] و اجابت دعا[۲] به دست پروردگار می‌باشد. وجود این ارتباط آنقدر پراهمیت است که خداوند به آن دستور فرموده و بندگان مأمور به انجام آن می‌باشند: «وَأَمَرَكَ أَنْ تَسْأَلَهُ؛ و خدا به تو دستور داده است تا از او بخواهی.»[۳]

  • دعا مظهر بنده‌نوازی رب العالمین است که بدون هیچ واسطه‌ای خود را مخاطب بندگانش قرار می‌دهد.[۴]
  • هر وقت که بندگان بخواهند، درگاه الهی باز است.[۵]
  • پروردگار جهان صدای آهسته یا بلند بندگانش را می‌شنود و پاسخ می‌دهد.[۶]
  • در دعا، بنده حاجت به درگاه بی‌نیاز می‌برد، ناراحتی‌ها را بیان می‌کند و از خدا مدد می‌جوید.[۷]

نیایش و دعا تنها برای ابراز نیاز و حاجت خواهی نیست، بلکه روح انسان برای زنده وشاداب ماندن به مناجات نیازمند است.

دعا در همه شرایط

انسان محتاج به دعا است و دعا باید همیشه و در هر شرایطی باشد:

  • در سختی و در آسایش باید خدا را دعا کرد.[۸]
  • در مسافرت‌ها با دعا کردن به خدا پناه برد.[۹]
  • در جنگ‌ها از خدا یاری جست.[۱۰]
  • دعا همانند لباسی همیشه همراه انسان باشد.[۱۱]

خواص و آثار دعا

در نگاه امیر مومنان(ع) دعا خواص و آثار فراوانی دارد از جمله:

  • وقتی انسان با دعا همراه شد، درهای نعمت‌های الهی به رویش گشوده می‌شود.[۱۲]
  • در زیر باران رحمت الهی قرار می‌گیرد.[۱۳]
  • گرفتاری‌ها را از خود دور می‌سازد.[۱۴]

شرایط دعا

راز و نیاز با خدا در عین سادگی، آدابی دارد که برای ارتباط بهتر باید آن را مراعات کرد تا به نتیجه مطلوب رسید:

یک) اخلاص: دعا ارتباط خصوصی انسان با خداوند است که هیچ‌کس و هیچ چیز نباید شریک آن شود و امید به غیر خداوند روا نیست زیرا همه امور بدست او می‌باشد.[۱۵]

دو) ستایش خداوند: در روایات اهل بیت(ع) به ستایش الهی قبل از دعا سفارش شده است.[۱۶] نهج البلاغه آموزه‌ای خوب از نحوه ستایش خداوند است: «خدايا! تويى سزاوار نيكو ستودن و بسيار و بى‌شمارت ستايش نمودن. اگر اميد به تو بندند بهترين اميد بسته‌اى و اگر چشم از تو دارند، اين چشم‌داشت را هر چه نيكوتر شايسته‌اى. خدايا! در نعمت بر من گشادى و مرا زبانى دادى تا بدان مدح جز تو را نخوانم و بر كسى غير تو آفرين نرانم. و بدان كسانى را نستايم كه نوميد كنند يا گمان آن بود كه نبخشند، و زبان خود را بازداشتم از ستودن مردمان، و آفرين راندن بر پروردگان و آفريدگان.» [۱۷]

سه) صلوات بر محمد و آل محمد: امیرمومنان(ع) می‌فرماید: هر گاه حاجتی از خداوند سبحان می‌خواهی با صلوات بر رسول‌الله(ص) آغاز کن زیرا خداوند کریم‌تر از آن است که دو درخواست از او بشود و یکی را روا و دیگری را رد کند.[۱۸]

امیرمومنان(ع) در نهج البلاغه جملات بسیار زیبایی از توصیف پیامبر(ص) و دعا برای ایشان ذکر کرده است که می‌رساند ما غیراز صلوات، وظیفه دعا بر پیامبر(ص) را هم داریم.[۱۹]

چهار) تلاش: دنیا محل مشکلات و گرفتاری‌ها می‌باشد؛ انسان با دعا کردن، باید تلاش و کوشش فردی یا جمعی را نیز داشته باشد. این واقعیت را امیرالمومنین(ع) در قالب مثال زیبایی بیان فرموده تا به سادگی در روان مؤمنین ماندگار شود: «الدَّاعِي بِلَا عَمَلٍ كَالرَّامِي بِلَا وَتَر[۲۰]؛ دعای بدون تلاش، مانند تیر انداختن بدون زه است.»

خواسته‌های دعا کننده

حضرت علی(ع) در نهج البلاغه به همگان می‌آموزد که چه چیزی را از خدا بخواهند:

  • در خواست از خدا هرآنچه را که برای اصلاح دین و دنیا می‌باشد.[۲۱]
  • در خواست از خدا هرآنچه را که خیرش پاینده و بی‌دردسر باشد.[۲۲]
  • در خواست هدایت و استقامت در ایمان.[۲۳]
  • درخواست مغفرت.[۲۴]
  • درخواست همراهی با نیکان، شهدا و پیامبران.[۲۵]
  • درخواست بی‌نیازی و دوری از فقر.[۲۶]
  • مددجویی از خداوند علیه ظالمان.[۲۷]

منابع

  1. نهج البلاغه، ترجمه: محمد دشتی، قم، نشر مشهور، ۱۳۷۹ش، نامه ۳۱: «ثُمَّ جَعَلَ فِي يَدَيْكَ مَفَاتِيحَ خَزَائِنِهِ بِمَا أَذِنَ لَكَ فِيهِ مِنْ مَسْأَلَتِهِ». «قَدْأَذِنَلَكَ فِي الدُّعَاء»
  2. نهج البلاغه، حکمت ۱۳۵: «مَنْ أُعْطِيَ الدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ الْإِجَابَه». نهج البلاغه، حکمت ۴۳۵: «لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَه»
  3. نهج البلاغه، نامه ۳۱.
  4. نهج البلاغه، نامه ۳۱: «وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُكَ عَنْهُ وَ لَمْ يُلْجِئْكَ إِلَى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ إِلَيْهِ»
  5. نهج البلاغه، نامه ۳۱:«فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ»
  6. نهج البلاغه، نامه ۳۱: «فَإِذَا نَادَيْتَهُ سَمِعَ نِدَاكَ وَ إِذَا نَاجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْوَاك» نهج البلاغه، خطبه ۲۳۰: «الدعاء یسمع»
  7. نهج البلاغه، نامه ۳۱: «فَأَفْضَيْتَ إِلَيْهِ بِحَاجَتِكَ وَ أَبْثَثْتَهُ ذَاتَ نَفْسِكَ وَ شَكَوْتَ إِلَيْهِ هُمُومَكَ وَ اسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ وَ اسْتَعَنْتَهُ عَلَى أُمُورِك‏»
  8. نهج البلاغه، حکمت ۳۰۲: «ما المبتلی الّذی قد اشتدّ به البلاء بأحوج الی الدّعاء من المعافی الّذی لا یأمن البلاء»
  9. نهج البلاغه، خطبه ۴۶: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ»
  10. نهج البلاغه، نامه ۱۵: «اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَفْضَتِ الْقُلُوبُ وَ مُدَّتِ الْأَعْنَاقُ وَ شَخَصَتِ الْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ الْأَقْدَامُ وَ أُنْضِيَتِ الْأَبْدَانُ اللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ مَكْنُونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَرَاجِلُ الْأَضْغَانِ اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا- رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحِين»
  11. نهج البلاغه، حکمت ۱۰۴: «وَ الدُّعَاءَ دِثَارا»
  12. نهج البلاغه، نامه ۳۱: «فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ»
  13. نهج البلاغه، نامه ۳۱: «وَ اسْتَمْطَرْتَ شَآبِيبَ رَحْمَتِهِ»
  14. نهج البلاغه، حکمت ۱۴۶: «وَ ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاء»
  15. نهج البلاغه، نامه ۳۱: «وَ أَخْلِصْ فِي الْمَسْأَلَةِ لِرَبِّكَ فَإِنَّ بِيَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان»
  16. علی بن الحسین، امام چهارم علیه السلام، الصحیفة السجادیة، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۲۸، دعای۱.
  17. نهج البلاغه، خطبه۹۱: «اللَّهُمَّ أَنْتَ أَهْلُ الْوَصْفِ الْجَمِيلِ وَ التَّعْدَادِ الْكَثِيرِ إِنْ تُؤَمَّلْ فَخَيْرُ مَأْمُولٍ وَ إِنْ تُرْجَ فَخَيْرُ مَرْجُوٍّ اللَّهُمَّ [فَقَدْ] وَ قَدْ بَسَطْتَ لِي فِيمَا لَا أَمْدَحُ بِهِ غَيْرَكَ وَ لَا أُثْنِي بِهِ عَلَى أَحَدٍ سِوَاكَ وَ لَا أُوَجِّهُهُ إِلَى مَعَادِنِ الْخَيْبَه وَ مَوَاضِعِ الرِّيبَه وَ عَدَلْتَ بِلِسَانِي عَنْ مَدَائِحِ الْآدَمِيِّينَ وَ الثَّنَاءِ عَلَى الْمَرْبُوبِينَ الْمَخْلُوقِينَ»
  18. نهج البلاغه، حکمت ۳۶۱: «إِذَا كَانَتْ لَكَ إِلَى اللَّهِ سُبْحَانَهُ حَاجَةٌ فَابْدَأْ بِمَسْأَلَةِ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِهِ ثُمَّ سَلْ حَاجَتَكَ فَإِنَّ اللَّهَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ يُسْأَلَ حَاجَتَيْنِ فَيَقْضِيَ إِحْدَاهُمَا وَ يَمْنَعَ الْأُخْرَى‏»
  19. نهج البلاغه، خطبه ۷۲: «اللَّهُمَ افْسَحْ لَهُ مَفْسَحاً فِي ظِلِّكَ وَ اجْزِهِ مُضَاعَفَاتِ الْخَيْر» خطبه ۱۰۶: «اللَّهُمَ اقْسِمْ لَهُ مَقْسَماً مِنْ عَدْلِكَ وَ اجْزِهِ مُضَعَّفَاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِك»
  20. نهج البلاغه، حکمت ۳۳۷
  21. نهج البلاغه، خطبه۹۹: «نسألهُ المُعافاه فی الأدیان، کما نسألهُ المُعافاه فی الأبدان». نهج البلاغه، نامه۳۱: «اسْتَوْدِعِ اللَّهَ دِينَكَ وَ دُنْيَاكَ»
  22. نهج البلاغه، نامه ۳۱: «فَلْتَكُنْ مَسْأَلَتُكَ فِيمَا يَبْقَى‌لَكَ جَمَالُهُ وَ يُنْفَى عَنْكَ وَبَالُه»
  23. نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵: «اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِكَ أَوْ أَنْ نُفْتَتَنَ عَنْ دِينِكَ»
  24. نهج البلاغه، خطبه ۷۸: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي»
  25. نهج البلاغه، خطبه ۲۳: «نسأل الله منازلَ الشهداء، و مُعایشه السُعداء و مُرافقه الأنبیاء»
  26. نهج البلاغه، خطبه ۲۱۵: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَفْتَقِرَ فِي غِنَاكَ». نهج البلاغه، خطبه ۲۲۵: «اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ وَ لَا تَبْذُلْ جَاهِيَ»
  27. نهج البلاغه، خطبه۲۱۷: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَعْدِيكَ عَلَى قُرَيْشٍ»