وجود جهانی دیگر پس از آخرت: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''جهانی دیگر پس از | '''جهانی دیگر پس از آخرت''' را از نظر عقلی امری ممکن دانسته‌اند. | ||
[[امام باقر(ع)]] در روایتی به این که پیش از این دنیا دنیاهای دیگری بوده و پس از این دنیا نیز دنیاهای دیگری خواهد بود تصریح کرده است: «هر گاه بساط این عالم برچیده شود و بهشتیان به بهشت و دوزخیان به دوزخ بروند، خداوند مجدداً دنیایی غیر از این دنیا می‌آفریند و انسان‌هایی را بدون این که از پدر و مادری متولد شوند، به وجود می‌آورد و برای آنها زمینی غیر از این زمین و آسمان‌هایی غیر از این آسمان‌ها می‌آفریند. شاید تو خیال می‌کردی خداوند فقط همین انسان و دنیا را آفریده که وقتی برچیده شد دیگر عالم و آدمی نباشد؟ خیر چنین نیست خداوند پیش از دنیای فعلی، هزار هزار دنیا و هزار هزار آدم آفریده است و این نسل موجود بعد از همه آنها آفریده شده است».<ref>صدوق، محمد بن علی بن بابویه قمی، خصال، قم، جامعه مدرسین، ص۶۵۲؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، مؤسسه الوفاء، ج۸، ص۳۷۴، باب ۲۸ و ج۵۴، ص۳۲۰–۳۲۱، باب عوالم؛ طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، قم، جامعه مدرسین، ج۱۸، ص۳۵۷ و ج۴، ص۱۴۶.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۱
بعد از برپا شدن قیامت و رفتن انسان‌ها به بهشت و جهنم، آیا دوباره دنیای دیگری ایجاد می‌شود یا خیر؟
جهانی دیگر پس از آخرت را از نظر عقلی امری ممکن دانسته‌اند.
امام باقر(ع) در روایتی به این که پیش از این دنیا دنیاهای دیگری بوده و پس از این دنیا نیز دنیاهای دیگری خواهد بود تصریح کرده است: «هر گاه بساط این عالم برچیده شود و بهشتیان به بهشت و دوزخیان به دوزخ بروند، خداوند مجدداً دنیایی غیر از این دنیا می‌آفریند و انسان‌هایی را بدون این که از پدر و مادری متولد شوند، به وجود می‌آورد و برای آنها زمینی غیر از این زمین و آسمان‌هایی غیر از این آسمان‌ها می‌آفریند. شاید تو خیال می‌کردی خداوند فقط همین انسان و دنیا را آفریده که وقتی برچیده شد دیگر عالم و آدمی نباشد؟ خیر چنین نیست خداوند پیش از دنیای فعلی، هزار هزار دنیا و هزار هزار آدم آفریده است و این نسل موجود بعد از همه آنها آفریده شده است».[۱]
منابع
- ↑ صدوق، محمد بن علی بن بابویه قمی، خصال، قم، جامعه مدرسین، ص۶۵۲؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، مؤسسه الوفاء، ج۸، ص۳۷۴، باب ۲۸ و ج۵۴، ص۳۲۰–۳۲۱، باب عوالم؛ طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، قم، جامعه مدرسین، ج۱۸، ص۳۵۷ و ج۴، ص۱۴۶.