سندیت ثواب‌های منسوب به ادعیه و زیارت‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
احادیث، ادعیه و زیارت‌های بسیاری در «مفاتیح الجنان» موجود است که میزان ثوابی را برای آن ذکر نموده‌اند، مانند بخشش ۷۰ سال گناه یا ثواب ۱۰۰۰ حج و عمره یا اشک بر سیدالشدا(ع) و ثواب خاص آن، آیا این احادیث درست است و با آیات سوره زلزال تطبیق | احادیث، ادعیه و زیارت‌های بسیاری در «مفاتیح الجنان» موجود است که میزان ثوابی را برای آن ذکر نموده‌اند، مانند بخشش ۷۰ سال گناه یا ثواب ۱۰۰۰ حج و عمره یا اشک بر سیدالشدا(ع) و ثواب خاص آن، آیا این احادیث درست است و با آیات سوره زلزال تطبیق دارد؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
نسخهٔ ۳۰ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۴۰
احادیث، ادعیه و زیارت‌های بسیاری در «مفاتیح الجنان» موجود است که میزان ثوابی را برای آن ذکر نموده‌اند، مانند بخشش ۷۰ سال گناه یا ثواب ۱۰۰۰ حج و عمره یا اشک بر سیدالشدا(ع) و ثواب خاص آن، آیا این احادیث درست است و با آیات سوره زلزال تطبیق دارد؟
در کتاب‌هایی چون مفاتیح‌الجنان روایاتی نقل شده است که انجام برخی اعمال موجب بخشش گناهان و یا ثواب بسیار زیادی می‌شود. در مقابل آیات سوره زلزال بیان کننده مشاهده تمام اعمال در روز حسابرسی است؛ این دو موضوع با توجه به صحت احادیث این‌گونه است که تمام اعمال فردای قیامت به شخص نمایش داده می‌شود. اما در صورت توبه واقعی، گناهان بخشیده و با انجام اعمال ذکر شده ثواب برای او ثبت می‌گردد.
توبه و شرایط آن
بر پایه دلایل قطعی عقلی و نقلی (آیات و روایات) توبه و پذیرش آن دارای شرایطی است که در صورت نبودن آن شرایط، توبه حقیقی محقق نخواهد شد.[۱]
در این‌جا توجه به چند نکته ضروری است:
- صحت این‌گونه احادیث؛
- تطبیق این احادیث با آیات سوره زلزال؛
- شرایط توبه واقعی.
بررسی صحت احادیث
احادیث و روایات ائمه هم‌چون گفتگوهای تمام انسان‌ها انواع و اقسامی دارند. بعضی از آنها در صدد بیان تمام جزئیات و شرایطند. مانند قانون‌گذاری که این‌گونه موارد تمام شرایط و جزئیات مورد دقت قرار می‌گیرد.
برخی دیگر از آنها فقط در مقام تشویق یا امید دادن هستند؛ در این‌گونه موارد شرایط و جزئیات ذکر نمی‌شود. البته احادیثی که برای امید دادن وارد شده صحیح بوده نه اینکه صرفاً به دلیل امید دادن بیان شده باشند.[۲] از این رو این احادیث ثواب واقعی آن اعمال را بیان می‌کنند.
تطبیق احادیث با آیات سوره زلزال
بعضی اعمال و گناهان هستند که موجب از بین رفتن اعمال خوب می‌شوند که این را حبط عمل می‌گویند. برخی اعمال خوب نیز باعث پوشاندن گناهان و کارهای زشت انسان می‌شوند.[۳] با توجه به این مطلب اعمال خوبی که به موجب اعمال بد از بین می‌روند و حبط می‌شوند دیگر وجود ندارند، تا اینکه در قیامت آنها مشاهده شوند و همین‌طور است اعمال بدی که توسط بعضی اعمال خوب از بین می‌روند و به اصطلاح تکفیر می‌شوند.[۴]
از پیامبر گرامی اسلام نقل شده: کسی که سبحان الله بگوید خداوند درختی در بهشت برایش می‌کارد. مردی از قریش برخاست و عرض کرد: پس ما در بهشت درختان زیادی داریم؟ حضرت فرمود: آری؛ ولی بترسید از این که آتشی بسوی آنها بفرستید و همه را بسوزانید.[۵]
شرایط توبه واقعی
از رسول خدا(ص) نقل شده: ندامت و پشیمانی توبه است. در روایات معصومین(ع) نیز بیان شده است که خدا توبه را می‌پذیرد و گناهان را می‌آمرزد، اما مجرد گفتن «استغفرالله» یا اظهار پشیمانی یا حتی گریه را نمی‌توان دلیل توبه واقعی دانست، بلکه با وجود سه علامت، می‌توان توبه را واقعی و حقیقی دانست:
- قلباً از گناهان گذشته بیزار و متنفر و در قلب و جان خود اندوهناک و پشیمان و شرمنده باشد؛
- تصمیم جدی داشته باشد که در آینده مرتکب گناه نشود؛
- اگر در اثر گناه، کاری را انجام داده که قابل جبران است، تصمیم بگیرد آن را تلافی و جبران کند.[۶]
بنابراین احادیث ذکر شده در سؤال و احادیثی از این دست، تقریباً همگی صحیح بوده و در مقام بیان ثواب واقعی می‌باشند؛ و از طرفی نیز این گونه روایات با آیات سوره زلزال و نشان داده شدن اعمالفردای قیامت، هیچ منافاتی ندارند.
مطالعه بیشتر
- رسولی ترک، انتشارات جمکران. (هدایت یافته دستگاه امام حسین(ع))
- خصائص الحسینیه یا اشک روان بر امیر کاروان، شیخ جعفر شوشتری، مترجم، آیت الله شهرستانی.
- تفسیر تسنیم، آیت الله جوادی آملی، ج۱، ص۳۱ الی ۵۲.
منابع
- ↑ ر. ک. امینی، ابراهیم، خودسازی، بی‌جا، انتشارات شفق، چاپ هشتم، ۱۳۷۵ش، ص۱۷۵.
- ↑ ر. ک. مظفر، محمدرضا، اصول الفقه، تحقیق صادق حسن‌زاده، انتشارات فیروزآبادی، چاپ اول، ص۱۰۲–۱۰۳.
- ↑ ر. ک. طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه سید محمدباقر موسوی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ج۲، ص۲۵۰ الی ۲۸۳.
- ↑ ر. ک. تفسیر المیزان، همان، ج۲۰، ص۵۸۴.
- ↑ ر. ک. دستغیب، گناهان کبیره، انتشارات جهان، چاپ ششم، ج۱، ص۷.
- ↑ ر. ک. دستغیب، خودسازی، همان، ص۱۷۵.