کتب اربعه شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== من لا یحضره الفقیه == | == من لا یحضره الفقیه == | ||
مَن لا یَحضُرُه الفقیه نوشته [[شیخ صدوق]] محدث و فقیه بزرگ شیعه امامیه، متولد سال ۳۰۵ قمری و وفات سال ۳۸۱ است. صدوق مورد احترام و توثیق همه علمای شیعه است. مجموع احادیث آن ۵۹۲۰ حدیث می‌باشد.<ref>مدیر شانه چی، کاظم، «کتب اربعه حدیث شیعه»، نامه آستان قدس، ۱۳۴۷ش، شماره ۳۸، ص۱۸۳ و ۱۸۹.</ref> | مَن لا یَحضُرُه الفقیه نوشته [[شیخ صدوق]] محدث و فقیه بزرگ شیعه امامیه، متولد سال ۳۰۵ قمری و وفات سال ۳۸۱ است. صدوق مورد احترام و توثیق همه علمای شیعه است. مجموع احادیث آن ۵۹۲۰ حدیث می‌باشد.<ref>مدیر شانه چی، کاظم، «کتب اربعه حدیث شیعه»، نامه آستان قدس، ۱۳۴۷ش، شماره ۳۸، ص۱۸۳ و ۱۸۹.</ref> | ||
== تیتر == | |||
الاستبصار, كتاب ديگر شيخ طوسى, شيوه متفاوتى از دسته بندى احاديث را تا دوره خودش نمايش مى دهد. آنگونه كه از [معنى] عنوان كامل آن (تأمل در اختلافات درونى اخبار) برمى آيد, شيخ طوسى در الاستبصار تلاش مى كند در عين گزارش و ارائه احاديث, آنها را تبيين و تفسير نموده, تضاد احتمالى روايات را خنثى نمايد. روشن است كه هدف مؤلف در اين كتاب, تنها گزارش احاديث نيست, بلكه افزون بر اين, [شيخ مى خواهد] نشان دهد چگونه مى توان مطابق اين اخبار [به ظاهر متعارض], [حكم] فقه را تعيين نمود. اهتمام شيخ طوسى, در حذف تضاد احتماليِ ميان برخى از روايات, منتج به اين نظريه فقهى شد كه اين اخبار, يك منبع براى فقه هستند و اگر [بخواهند] منبعى بسيار مفيد شوند, بايد به زبان يكسانى سخن بگويند. | |||
در آن دوره (قرن سوم و چهارم هجرى) اشتهار تنها اين چهار كتاب, به عنوان جوامع حديثى, قابل بحث و گفتگوست; چرا كه توصيف آنها به عنوان مجموعه هاى رسمى, در سنت متأخر صورت گرفته است.13 اين در حالى است كه الكافى توصيفى قانونى ـ فقهى است, كتاب الفقيه, آميزه اى از حديث و فقه استدلالى, التهذيب شرح احاديث و الاستبصار اثر هرمنوتيكى با رويكرد انتقادى است (اين كتاب در امتداد شيوه اى است كه به ابن قتيبه (متوفاى 276 ق) برمى گردد).<ref>گلیو، رابرت، «پيوند حديث و فقه: مجموعه هاى رسمى اخبارِ اماميه»، ترجمه علی راد، آینه پژوهش، اردیبهشت ۱۳۸۹ش، شماره ۱۲۱، ص۴.</ref> | |||
== تهذیب الاحکام == | == تهذیب الاحکام == | ||
نسخهٔ ۳ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۴
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
کتب اربعه شیعه چه زمانی نگارش شد؟
کتب اربعه شیعه، به چهار کتاب حدیثی شیعه گفته می‌شود که از اعتبار و شهرت زیادی برخوردار هستند. الکافی نوشته کلینی، من لایحضرالفقیه نوشته شیخ صدوق، تهذیب الحکام و الاستبصار نوشته شیخ طوسی، به عنوان کتب اربعه شیعه شناخته می‌شوند.
جایگاه
برخی محققان و نسخه‌پژوهان بر ضرورت تصحیح انتقادی کتب اربعه تأکید کرده‌اند.[۱]
نامگذاری
عنوان کتب اربعه برای چهار کتاب حدیثی شیعی که عمدتاً شامل احادیث فقهی امامیه می‌شوند، چندان کهن نیست. این عنوان از اوایل دوره صفویه و گویا برای نخستین بار توسط شهید ثانی به کار رفته است. البته قبل از آن اصطلاح اصول اربعه برای همین منظور توسط ابن ابی جمهور به کار رفته است. اصطلاح کتب اربعه توسط محقق اردبیلی هم برای این چهار کتاب به کار رفته است. حسین بن عبدالصمد در کنار این چهار کتاب، از کتاب گم شده مدینه العلم شیخ صدوق هم به عنوان کتاب پنجم یاد می‌کند و از مجموع آنها با تعبیر اصول خمسه نام می‌برد.[۲]
الکافی
نوشته ثقه الاسلام محمد بن یعقوب کلینی، مشهور به کلینی از کتب اربعه و از معتبرترین کتب حدیثی شیعه است. کلینی در دوران غیبت صغری می‌زیسته و ولادت او در سال ۲۵۵ قمری و وفاتش سال ۳۲۹ است. کافی برای نگارش این کتاب بیست سال وقت صرف کرد. مجموع روایات کافی ۱۶۱۹۹ حدیث می‌باشد که از این تعداد ۱۱۱۸ حدیث صحیح، ۱۱۱۸ حدیث موثق، ۳۲۲ قوی و حسن، ۹۴۸۷ حدیث ضعیف می‌باشد.[۳]
کلینی در کتاب الکافی از شماری از مهمترین منابع مکتوب حدیثی امامیه بهره گرفته است. دو منبع مهم او: یک: کتاب المحاسنِ ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد بَرْقی، محدث و دانشمند ذو فنون بزرگ امامی در نیمه دوم قرن سوم قمری و دو: کتاب النوادر ابو جعفر احمد بن محمد بن عیسی اشعری (درگذشته پس از ۲۷۴ یا ۲۸۰ ق)، محدث و فقیه برجسته امامی از خاندان اشعریان قم، بوده است.[۴]
علمای شیعه امامی بیشترین ستایش ممکن را از این کتاب و نحوه تنظیم روایات آن و تلاشی که کلینی در تألیف آن متحمل شده است و در مقایسه با سایر کتابهای حدیثی داشته‌اند. در میان گرایش کلامی - اصولی شیعی، شیخ مفید معتقد بود که این کتاب از گرانقدرترین کتابهای شیعه و مفیدترین آنهاست. شهید أول نیز بر این باور است که در امامیه کتابی در حدیث همپایه الکافی نوشته نشده است.[۵]
من لا یحضره الفقیه
مَن لا یَحضُرُه الفقیه نوشته شیخ صدوق محدث و فقیه بزرگ شیعه امامیه، متولد سال ۳۰۵ قمری و وفات سال ۳۸۱ است. صدوق مورد احترام و توثیق همه علمای شیعه است. مجموع احادیث آن ۵۹۲۰ حدیث می‌باشد.[۶]
تیتر
الاستبصار, كتاب ديگر شيخ طوسى, شيوه متفاوتى از دسته بندى احاديث را تا دوره خودش نمايش مى دهد. آنگونه كه از [معنى] عنوان كامل آن (تأمل در اختلافات درونى اخبار) برمى آيد, شيخ طوسى در الاستبصار تلاش مى كند در عين گزارش و ارائه احاديث, آنها را تبيين و تفسير نموده, تضاد احتمالى روايات را خنثى نمايد. روشن است كه هدف مؤلف در اين كتاب, تنها گزارش احاديث نيست, بلكه افزون بر اين, [شيخ مى خواهد] نشان دهد چگونه مى توان مطابق اين اخبار [به ظاهر متعارض], [حكم] فقه را تعيين نمود. اهتمام شيخ طوسى, در حذف تضاد احتماليِ ميان برخى از روايات, منتج به اين نظريه فقهى شد كه اين اخبار, يك منبع براى فقه هستند و اگر [بخواهند] منبعى بسيار مفيد شوند, بايد به زبان يكسانى سخن بگويند.
در آن دوره (قرن سوم و چهارم هجرى) اشتهار تنها اين چهار كتاب, به عنوان جوامع حديثى, قابل بحث و گفتگوست; چرا كه توصيف آنها به عنوان مجموعه هاى رسمى, در سنت متأخر صورت گرفته است.13 اين در حالى است كه الكافى توصيفى قانونى ـ فقهى است, كتاب الفقيه, آميزه اى از حديث و فقه استدلالى, التهذيب شرح احاديث و الاستبصار اثر هرمنوتيكى با رويكرد انتقادى است (اين كتاب در امتداد شيوه اى است كه به ابن قتيبه (متوفاى 276 ق) برمى گردد).[۷]
تهذیب الاحکام
تهذیب الاحکام، از کتابهای چهارگانه حدیث شیعه، اثرِ محمدبن حسن طوسی معروف به شیخ طوسی (درگذشته ۴۶۰ق)، از مشهورترین محدثان و فقیهان شیعه است. به نوشته شیخ طوسی در مقدمه این کتاب، یکی از دوستان وی از وجود احادیث به ظاهر متعارض در منابع شیعی با او سخن گفته و یادآور شده که این موضوع موجب انتقاد شدید مخالفان و جداشدن برخی شیعیان ناآگاه از مذهب حق گردیده است، لذا از مؤلف درخواست کرده که شرحی استدلالی بر کتاب مقنعه شیخ مفید بنگارد که در آن علاوه بر ذکر مستندات قطعی هر مسئله و احادیث مشهور، احادیث متعارض هم آورده شود و شیوه رفع ناسازگاری این احادیث با یکدیگر و تأویل آنها یا وجوه ضعف احادیث متعارض بیان گردد. کتاب تهذیب در پاسخ به این درخواست تألیف شد و در واقع، خاستگاهی کلامی دارد.[۸]
تهذیب الاحکام با نام کامل تهذیب الاحکام فی شرح المقنعه نخستین تألیف شیخ طوسی بوده و در آن به هیچ‌یک از آثار مؤلف اشاره نشده، ولی او در دیگر آثار خود بارها به این اثر ارجاع داده است.[۹]
الاِستبصار
اَلاْاِسْتِبْصار، عنوان مجم‍وعه‌ای در حدیث از ابوجعفر محمد بن حسن طوسی، چهارمین کتاب از کتب اربعهٔ امامیه.
نام کامل کتاب الاستبصار فی ما اختلف من الاخبار است که به روشنی بیانگر محتوای آن است. شیخ طوسی در بیان انگیزهٔ تألیف، در مقدمه چنین آورده است که پس از تألیف مجم‍وعهٔ مفصل تهذیب الاحکام، از او خواسته شد تا مجم‍وعه‌ای مختصرتر تهیه کند که تنها احادیث «مختلف» (ناهمخوان) در آن مقایسه شده باشند. وی نیز در پی این درخواست برآن شد تا اثری پدیدآورد که محل رجوع دانشوران و در عین حال راهنمای مناسبی برای مبتدیان باشد (۱/ ۲–۵). از این‌رو به تألیف الاستبصار همت گماشت. طوسی در این اثر علاوه بر اینکه احادیث مربوط به هر باب را در یکجا فراهم آورده، به نقد و بررسی سندی و محتواییِ آنها نیز عنایت داشته، و در باب باب آن پیشنهاد خود را برای رفع ناهمخوانی ظاهری میان احادیث، یا ترجیح گروهی از روایات بر گروهی دیگر ارائه کرده است. شیوه‌های جم‍ع بین احادیث و رفع ناهمخوانیها که در فقه شیخ طوسی جایگاهی ویژه دارد، به‌خصوص در کتاب الاستبصار او بازتاب یافته است.[۱۰]
منابع
- ↑ انصاری، حسن، «ضرورت تصحیح مجدد کتب اربعه»، بررسی‌های تاریخی، تاریخ درج مطلب: تاریخ درج مطلب: ۱۱ آذر ۱۳۹۷ش.
- ↑ انصاری، حسن، «کتب اربعه»، بررسی‌های تاریخی، تاریخ درج مطلب: ۶ فروردین ۱۳۹۹ش، تاربخ بازدید: ۱۰ مهر ۱۴۰۲ش.
- ↑ مدیر شانه چی، کاظم، «کتب اربعه حدیث شیعه»، نامه آستان قدس، ۱۳۴۷ش، شماره ۳۸، ص۱۷۴ و ۱۸۰.
- ↑ انصاری، حسن، «دو منبع مهم الکافی»، بررسی‌های تاریخی، تاریخ درج مطلب: ۸ اردیبهشت ۱۳۹۶ش، تاریخ بازدید: ۱۰ مهر ۱۴۰۲ش.
- ↑ انصاری، حسن، «جایگاه الکافی در میان امامیه»، بررسی‌های تاریخی، تاریخ درج مطلب: ۱۹ فروردین ۱۳۸۶ش، تاریخ بازدید: ۱۰ مهر ۱۴۰۲ش.
- ↑ مدیر شانه چی، کاظم، «کتب اربعه حدیث شیعه»، نامه آستان قدس، ۱۳۴۷ش، شماره ۳۸، ص۱۸۳ و ۱۸۹.
- ↑ گلیو، رابرت، «پيوند حديث و فقه: مجموعه هاى رسمى اخبارِ اماميه»، ترجمه علی راد، آینه پژوهش، اردیبهشت ۱۳۸۹ش، شماره ۱۲۱، ص۴.
- ↑ شبیری، سیدمحمدجواد، «تهذیب الاحکام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۸، ذیل مدخل.
- ↑ شبیری، سیدمحمدجواد، «تهذیب الاحکام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۸، ذیل مدخل.
- ↑ جمعی از نویسندگان، «الاستبصار»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۸، ذیل مدخل.